หัวข้อ: วันนี้เอาพระหลวงปู่ศุข..ของดีที่คนรู้จักน้อยมาให้ดูเจ้าค่ะ

ประวัติของพระหลวงปู่ศุขวัดปากคลองฯออกวัดดอนตาลเจ้าค่ะ

ทุกคนคงสงสัยว่า ทำไมพระหลวงปู่ศุขวัดปากคลองมะขามเฒ่า จึงต้องไปกรุแตกที่วัดดอนตาล และทำไมจึงเรียกว่าพระกรุ ขอ ให้ท่านทั้งหลายจงรับทราบและรับรู้ไว้ ณ โอกาสนี้ว่า พระสี่เหลี่ยมเนื้อทองผสมได้มีลูกศิษย์ของหลวงปู่ศุข ชื่อลุงเชื่อม ได้นำไปบรรจุ โดยใส่กล่องไม้สัก (รังไม้สัก) สี่เหลี่ยม บรรจุไว้ตรงหน้าพระประธานในโบสถ์หลังเก่า (ปัจจุบันได้ดัดแปลงแก้ไขสร้างขึ้นใหม่ในที่เดิม) จำนวนพระที่บรรจุประมาณ 400องค์เศษ มีหลังยันต์นูนทั้งเล็ก –ใหญ่ (รวมทั้งพระผงและพระทองคำ) สำหรับผู้บรรจุหรือฝังในกรุมีอยู่ด้วยกัน 3 คน ทั้งลุงเชื่อมด้วย (ลุงเชื่อมมีเพื่อนอีก2 คน ร่วมรู้เห็นในการบรรจุพระครั้งนี้) โดยทั้งสามคนได้สาบานกันไว้ว่าจะไม่แพร่งพรายความลับอันนี้เป็นเด็ดขาด เพื่อจะให้พระชุดดังกล่าวของพระอาจารย์ (หลวงปู่ศุข) ตกเป็นมรดกชิ้นสำคัญในพระศาสนาต่อไป แต่ก็มีผู้รู้จนได้ ชื่อนายแก้ว ผลโต ซึ่งเคยเป็นภิกษุอยู่ในวัดดอนตาลนี้มาก่อน เป็นชนวนสำคัญ ที่ทำให้พระกรุแตกขึ้นมาเมื่อปี พ.ศ. 2527นี่เอง

ลุงเชื่อม หรืออาจารย์เชื่อม ในอดีตเคยเป็นเจ้าอาวาสองค์ที่ 4 ของวัดดอนตาล ในจำนวนเจ้าอาวาสทั้งหมด 11องค์ และมีอยู่2องค์ที่เป็นลูกศิษย์ก้นกุฏิของหลวงพ่อปากคลองมะขามเฒ่าแท้ๆ คือ อาจารย์กลับ เคยเป็นเจ้าอาวาสคนแรก และอาจารย์ยัง ซึ่งเคยเป็นเจ้าอาวาสคนที่ 2 ของวัดดอนตาลแห่งนี้ ทั้งอาจารย์กลับและอาจารย์ยังต่างก็เป็นศิษย์ของหลวงพ่อวัดปากคลองมะขามเฒ่า ทั้งคู่ และเมื่อปี พ.ศ. 2456 ทาง วัดปากคลองมะขามเฒ่า ได้มีการสร้างมณฑปของวัดขึ้น (ใต้พระอุโบสถวัดปาดคลอง) ในการสร้างมณฑปครั้งนั้น หรือปีนั้น หลวงปู่ศุขได้สร้างพระเครื่องรางเป็นเนื้อโลหะผสมทอง มีทองแดงเป็นส่วนผสมสำคัญ ทางด้านหลังมียันต์นูนทั้งเล็ก –ใหญ่ ปรากฏกอย่างชัดเจน นับเป็นพระเนื้อทองผสมรุ่นสุดท้ายของหลวงปู่ศุขทีเดียว สร้างไว้เป็นจำนวนมาก  แจกจ่ายแก่ญาติโยมและผู้บริจาคเงินสร้างมณฑปบ้าง และมอบให้แก่ศิษยานุศิษย์ที่เคารพในตัวท่านบ้าง พระรุ่นนี้ได้ตกแต่งสวยงาม (เฉพาะที่วัดปากคลอง) ส่วนที่เหลือมิได้ตกแต่ง ขอบของพระเหล่านั้น จึงไม่มีความงดงามมากนัก เรียกว่าเหลือจากที่คัดแล้ว หรือตกแต่งก็คงจะถูกอาจารย์กลับ ซึ่งเป็นศิษย์ก้นกุฎิของหลวงปู่ศุข ก็ได้ขอพระจากหลวงปู่มาเพื่อจะนำไปไว้ที่วัดดอนตาล หลวงปู่ท่านก็ให้ในระหว่างที่พระอยู่ที่กุฏิของอาจารย์กลับ ขณะนั้นราคาค่างวดไม่มีเท่าไร คนเห็นแล้วไม่อยากได้ เพราะไม่สวยเอาเสียเลย ในการหล่อครั้งนั้น หลวงปู่เป็นพระประธานในพิธี โดยเอาเศษโลหะที่เหลือ มาผสมกันเป็นเนื้อทองผสมดังในภาพ พระได้ตกทอดมาถึงอาจารย์เชื่อม ซึ่งเป็นเจ้าอาวาสวัดดอนตาลอยู่ ในปี พ.ศ. 2482อาจารย์เชื่อมปฎิสังขารณ์พระประธานในพระอุโบสถ ได้ทำการปั้นเศียรพระประธาน และสร้างพระโมคคัลลาไว้ พร้อมทั้งได้บรรจุพระสี่เหลี่ยมของหลวงปู่ศุขที่อาจารย์กลับเก็บไว้แต่ก่อน มาบรรจุไว้ เมื่อปี พ.ศ. 2482ดังกล่าว เป็นอันว่าพระของหลวงปู่ศุขถูกฝังหรือบรรจุกรุวัดดอนตาลตั้งแต่ปี พ.ศ. 2482 มา พบหรือแตกเมื่อปี พ.ศ. 2527 รวมอยู่ในกรุประมาณ 46ปี พระที่ถูกบรรจุและขุดพบมีประมาณ 404 องค์เศษ มีทั้งองค์เดี่ยว และหล่อเป็นแผงยังไม่ได้ตัดออก มีพระทองคำในกล่องไม้สัก 1 องค์ หน้าตักกว้างประมาณ 4 ซม. สูง 7ซม. มีพระผงทั้งหมด 14 องค์ ลักษณะสี่เหลี่ยมเหมือนกับเนื้อโลหะ (สีเทา) แต่ไม่มียันต์ด้านหลัง คณะกรรมการวัดได้รับแจกไปจนหมด สำหรับพระบูชาเป็นพระของนายสด คนบ้านดอนตาลนั้นเอง บรรจุรวมอยู่ด้วย มัคนายกวัดดอนตาลชื่อบุญมี ไม้น้อย ส่วนไวยาวัจกรคืออาจารย์เจียม เชียรถาวร วัดนี้ตั้งอยู่กลางทุ่งนาในหมู่ที่ 4 ต.หนองน้อย อ.วัดสิงห์ จ.นัยนาท ไม่มีสายน้ำไหลผ่าน คงมีแต่คลองชลประทานที่ทำให้ชาวบ้านทำนาได้ถึง 2 ครั้ง จากทางแยกใหญ่สายวัดสิงห์ – ชัยนาท จะมีทางแยกเข้าถึงวัดดอนตาลประมาร 14กม. ซึ่งคุณสมพงษ์เจ้าของร้านบูติก ได้รับผมไปทำข่าวนี้ถึงวัดดอนตาล รักษาการเจ้าอาวาสต้อนรับและตอบคำถามด้วยดี 

ทำไมพระจึงแตกกรุออกมา?

         มีสาเหตุอยู่ว่า นายแก้ว ผลโต ซึ่ง เคยเป็นพระอยู่วัดดอนตาลเมาสุราได้พูดว่า มีของดีอยู่ในโบสถ์นี้ ทุกคนที่เป็นคณะกรรมการวัดก็อยากรู้ พร้อมทั้งพระเณรภายในวัดด้วย อยากรู้ว่าจะมีจริงดังที่นายแก้วพูดหรือไม่ ก็โอ้โลม ปฎิโลมให้นายแก้วบอก จนกระทั่งนายแก้วพูดโพล่งออกมาว่า “พระที่บรรจุกรุครั้งนั้นอยู่ตรงหน้าพระประธานนั้นเอง”  โดย อาจารย์เชื่อมเป็นผู้บรรจุไว้พอทุกคนรู้ กรรมการวัดรู้ พระเณรในวัดรู้ ต่างก็ดีใจ โดยอยากจะได้พระนี้นำออกมาให้ประชาชนเช่า เพื่อจะได้นำเงินมาบูรณะวัดวาอารามต่อไป ครั้งถึงเวลาตี 3 ครึ่งของปี พ.ศ. 2527รักษาการเจ้าอาวาสได้ให้พระเณรทำการขุดของเหล่านั้นขึ้นมาเสีย เพราะเห็นว่านายแก้วได้พูดออกมาแล้ว เกรงว่าจะถูกขโมย จึง ขุดค้นเสียก่อน ก่อนที่จะสูญหาย เมื่อทำการขุดพบพระดังกล่าวจริงและรักษาการเจ้าอาวาสได้เก็บรักษาพระเหล่า นี้ไว้ จนกระทั้งกรรมการวัดรู้เรื่องเข้าต่างก็หาว่าพระเณรในวัดทำอะไรไม่บอกเวลา ที่แน่นอน ทำไปโดยพละการ เกิดมีความขุ่นข้องหมองใจกันระหว่างกรรมการวัดและพระเณรในครั้งนั้น จนกระทั่งตั้งกรรมการขึ้นให้นำพระออกจำหน่ายบ้าง ส่วนที่เหลือให้นำไปฝากธนาคารไว้ประมาณ 50-60องค์ ขณะนี้ยังอยู่ ส่วนพระที่จำหน่ายได้เงินประมาณ 4แสนบาทเศษ ผอ.รพ.ชัยนาทเช่าไป เพราะศรัทธา องค์ละ 15‚000บาท ผู้จัดการร้านไชยพฤกษ์เช่าไป 2องค์ เป็นการทำบุญกับวัด และคนอื่นๆอีกจำนวนหนึ่ง รวมได้เงินทั้งหมดสี่แสนบาทเศษ แต่พระดังกล่าวยังไม่หมด วัดดอนตาลนี้ ตั้งอยู่ตอนใต้ของวัดปาดคลองมะขามเฒ่า ประมาณ 14กม.มีเนื้อที่ของวัดประมาณ 25ไร่เศษ เป็นวัดมหานิกาย มีเจ้าอาวาสปกคลองดูแลวัดมาแล้ว 12องค์ โดยอาจารย์กลับ เป็นคนที่1 และอาจารย์เชื่อมเป็นคนที่4 พระชวลิต(ปัจจุบัน)เป็นคนที่12

ดังที่ผมได้กล่าวมาแล้วตั้งแต่ต้นกระทั้งจบนี้ ท่านผู้อ่านคงจะได้รับรู้และรับทราบว่า พระที่แตกกรุที่วัดดอนตาลนี้ เป็นพระที่หลวงปู่ศุข แห่งวัดปากคลองมะขามเฒ่า ท่านเป็นพระประธานปลุกเสกและหล่อขึ้นมาเมื่อครั้งท่านยังมีชีวิตอยู่ โดยสร้างขึ้นเพื่อทำพีธีสร้างมณฑปของวัดปากคลอง มีลูกศิษย์หลวงปู่ศุขชื่ออาจารย์กลับ นำมาจากวัดปากคลองมะขามเฒ่าจำนวน 404 องค์ เก็บไว้ในกุฎิ ตกทอดกันเรื่อยมา อาจารย์เชื่อมซึ่งก็เป็นเจ้าอาวาสวัดดอนตาลเหมือนกัน ได้นำไปบรรจุไว้เพื่อ เป็นมรดกและสืบทอดพระพุทธศาสนา แต่ก็มีผู้ที่ล่วงรู้ พูดคุย  จนกระทั้งทำให้พระเณรในวัดแตกตื่นตระหนกตกใจกลัวขโมยจะมาเอาไปเสีย ก่อน จึงขุดค้นขึ้นมา ผู้รู้และศรัทธาเลื่อมใสในตัวหลวงปู่ศุขทราบเรื่อง จึงได้ ไปขอเช่าจากคณะกรรมการวัด ได้เงินจำนวนมากแต่ก็ยังไม่เพียงพอในการสร้าง โบสถ์ ส่วนพระที่เหลือคณะกรรมการวัดได้นำไปฝากธนาคารไว้ 60องค์ (ขณะนี้ยังอยู่ในธนาคาร) ส่วนพระที่กระสานซ่านเซ็นก็มีอยู่บ้าง

                ลักษณะของพระเป็นรูปสี่เหลี่ยม ด้านหน้าไม่ค่อยลึกหรือชัดนัก เป็นพระที่นั่งบนบัวคว่ำบัวหงาย สมาธิ มีซุ้มประภามณฑล ด้านหลังเป็นยันต์นูน ทั้งใหญ่และเล็ก เป็นพระที่หล่อ ไม่ใช่ปั๊ม โดยใช้เศษทองเหลืองทองแดงมาผสมกัน

องค์นี้เป็นของที่่ดิฉันเก็บไว้สภาพเดิมๆคราบกรุจับตามผิวพระเดิมๆไม่เคยใช้และล้างผิวเลยเจ้าค่ะ

ผมได้อ่านบทความ หรือข้อความที่พี่นกเค้าแมวคนสวยร่ายมา มันเหมือนกับใครคนหนึ่ง คำว่า เจ้าค่ะ สุดท้ายนึกออกแล้วครับพี่น้องครับ สีกาอ่าง แห่งไทยรัฐนั่นเอง จะว่าไปจะให้เป็นสีกาอ่างแห่งเวป-พระ ผมว่าไม่มีใครค้านกะมังครับ.....

พี่ ไม้ธาตุพนมเจ้าคะ..สีกาอ่างเค้าเก่งนะค่ะส่วนดิฉัน งูๆไก่ๆเจ้าค่ะขอเป็น..สีกาอ่างข้างๆเว็บดีมั๊ยเจ้าค่ะ ...อิอิอิอิ