ประวัติ พระครูสุวรรณากร ( แก้ว ทีปธมฺโม ) - วัดบ่อทอง ต.ชิงโค อ.สิงหนคร จ.สงขลา - webpra

พระครูสุวรรณากร ( แก้ว ทีปธมฺโม )

ประวัติ วัดบ่อทอง ต.ชิงโค อ.สิงหนคร จ.สงขลา

พระครูสุวรรณากร(แก้ว_ทีปธมฺโม)-วัดบ่อทองพระครูสุวรรณากร ( แก้ว ทีปธมฺโม )
วัดบ่อทอง ต.ชิงโค อ.สิงหนคร จ.สงขลา

 

พระครูสุวรรณากร (แก้ว ทีปธมโม) วัดบ่อทอง หรือ วัดตาหลวงคง ต.ชิงโค อ.สิงหนคร จ.สงขลา ปัจจุบันอายุ 82 พรรษาที่ 32 ชาติภูมิหลวงปู่เกิดเมื่อวันเสาร์ที่ 9 พฤษภาคม 2474 ที่บ้านปลายนา ต.ชิงโค อ.สิงหนคร จ.สงขลา โยมบิดา นายแคล้ว ฉายมุนี โยมมารดา นางซุ้น ฉายมุนี มีพี่น้องร่วมมารดา-บิดา 6 คน แต่ปัจจุบันได้เสียชีวิตหมด

 

เมื่อหลวงปู่จำพรรษาที่ วัดบ่อทอง ก็ได้มีโอกาสดูแลรับใช้ตาหลวงปานอย่างใกล้ชิด หลวงปู่จึงได้รับการถ่ายทอดวิชาจากพระอธิการปานจนหมดสิ้น และในขณะเดียวกัน หลวงปู่แก้ว ยังได้ไปเรียนวิชาเพิ่มเติมจาก หลวงพ่อเรือง ติสสวังโส วัดประตูชัย ซึ่งเป็นกรรมวาจาจารย์ของท่านอีกด้วย ซึ่งหลวงพ่อเรือง ต.ชิงโค อ.สิงหนคร จ.สงขลา เป็นเกจิอาจารย์ที่สืบทอดพุทธาคมมาจากสาย พระครูธรรมโฆษิต (คง) วัดธรรมโฆษณ์ ซึ่งประวัติพระครูธรรมโฆษิต (คง) ได้มาเสนอในนิตสารลานโพธิ์ฉบับก่อนหน้านี้แล้ว จึงไม่ขอพูดถึงอีก

         

ต่อมาในปี 2527 พระอธิการปานได้มรณภาพลง หลวงปู่แก้ว จึงได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้รักษาการแทนเจ้าอาวาส วัดบ่อทอง และได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาส วัดบ่อทอง ในปี 2529 จนกระทั่งปัจจุบัน เมื่อท่านได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสแล้ว ท่านได้พัฒนาวัดบ่อทองเรื่อยมา เช่น ศาลาโรงครัว กุฏิสงฆ์ ซุ้มประตูวัด และที่สำคัญได้สร้างพระอุโบสถจนแล้วเสร็จ โดยใช้เวลาเพียง ๔ ปี ซึ่งถือว่าน้อยมาก สำคัญวัดนี้อยู่ในชนบทและนี่ก็เป็นเครื่องที่บ่งบอกได้ว่าเป็นเพราะบารมีของหลวงปู่จริงๆ

         

สำหรับ ประวัติวัดบ่อทอง หรือชาวบ้านเรียกวัดทั่วๆ ไปว่า วัดตาหลวงคง นั้นเดิมที่เป็นป่าช้า ซึ่งต้องอยู่บริเวณกลางทุ่งนา สำหรับประชาชนในละแวกใกล้เคียงใช้ในการฌาปนกิจศพ (เชิงตะกอน) ต่อมาได้มีพระสงฆ์มาพำนักและปฏิบัติธรรมจนพัฒนามาเป็นวัดในเวลาต่อมา แต่เสนาสนะในวัดบ่อทองจะมีเพียงศาลาโรงธรรม และกุฏิที่พำนักสงฆ์เท่านั้น จนมาถึงยุคสมัยของ หลวงปู่แก้ว เป็นเจ้าอาวาส ท่านจึงได้สร้างอุโบสถและถาวรวัตถุหลายประการอยู่คู่วัดในปัจจุบัน ส่วนชื่อ วัดบ่อทอง นั้นอาจจะเรียกตามลักษณะบ่อน้ำก่ออิฐแดงโบราณขนาดใหญ่ซึ่งอยู่บริเวณใจกลางวัด ซึ่งผู้คนแถบบริเวณนั้นได้ใช้สอยดื่มกินของผู้คนภายในบริเวณใกล้เคียงมาแต่โบราณกาล

 

การสร้างวัตถุมงคล

          โดยตัวท่านเองท่านไม่ได้สร้างวัตถุมงคลไว้เลย จะมีเพียง ตะกรุด ที่ลูกศิษย์ใกล้ชิดนำโลหะไปมอบให้ท่านทำให้ แต่ท่านทำไว้น้อยมาก ส่วน เหรียญ ทราบว่าได้มีผู้มีจิตศรัทธาจัดทำมาถวายให้หลวงปู่ไว้เพียงครั้งเดียว สำหรับแจกผู้ที่เคารพนับถือในคราวฉลองพระอุโบสถ ในปี 2545 ปัจจุบันได้หมดไปจากวัดแล้ว แต่เนื่องจากหลวงปู่เป็นพระที่ได้รับการเคารพทั้งพระด้วยกันเองและชาวบ้านบริเวณใกล้เคียง ดังนั้นเมื่อวัดใดมีการพุทธาภิเษกวัตถุมงคลท่านจะได้รับนิมนต์ร่วมพุทธาภิเษกเสมอมา ชาวบ้านเมื่อทราบว่าท่านได้รับนิมนต์ไปร่วมพุทธาภิเษกพระเครื่องในวัดใด มีโอกาสผู้ที่ทราบข่าวจะตามไปทำบุญมาเก็บไว้ อย่างเช่น ล่าสุดท่านได้รับนิมนต์ไปร่วมพิธีหล่อและปลุกเสกพระปิดตาวัดป่าขาด ปรากฏว่าปัจจุบันคนมาเช่าจนหมดไปจากวัด

 

ประสบการณ์

          เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เป็นประสบการณ์ที่ผู้เขียนได้ทราบมาโดยตรง และเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ผู้เขียนมีความเชื่อมั่นว่าหลวงปู่เป็นพระที่น่ากราบไหว้ และเป็นพระที่ไม่ธรรมดาองค์หนึ่ง ส่วนที่ผู้อื่นได้ประสบเจอมาก็คิดว่ามากเช่นกัน มิเช่นนั้นผู้คนคงไม่ศรัทธาถึงเพียงนี้

 

เรื่องที่ 1 ผู้เขียนเองได้มีประสบการณ์ด้วยตนเอง เมื่อได้มีโอกาสกราบหลวงปู่ในครั้งแรกก็ได้ให้หลวงปู่ช่วยดูฤกษ์ออกรถ พร้อมทั้งได้สอบถามถึงสีรถที่เหมาะสมกับผู้เขียนด้วย หลวงปู่ก็ได้ชี้แนะว่า ผู้เขียนไม่เหมาะกับการใช้รถยนต์สีเทา เพราะไม่ถูกโฉลกกัน ส่วนสีอื่นๆ สามารถใช้ได้ ซึ่งการชี้แนะของหลวงปู่ในครั้งนั้นทำให้ผู้เขียนตกใจมาก เพราะก่อนหน้าที่ผู้เขียนจะเปลี่ยนรถใหม่ ผู้เขียนได้ซื้อรถยนต์มือสองไว้ใช้คันหนึ่งเป็นรถเก๋งสีเทา ซึ่งตั้งแต่ผู้เขียนได้ซื้อรถยนต์คันดังกล่าวมาใช้ ได้ ประสบอุบัติเหตุจนเกือบเอาชีวิตไม่รอดถึงสองครั้ง จนต้องขายทิ้ง

 

เรื่องที่ 2 หลานผู้เขียนได้เจ็บป่วยโดยไม่ทราบสาเหตุ โดยมีอาการหนาวสั่น ทานยาอย่างไรก็ไม่หาย เป็นอยู่ประมาณหนึ่งอาทิตย์ พี่สาวผู้เขียนจึงไปหาหลวงปู่ ให้หลวงปู่ช่วยดูดวงให้ว่าหลานผู้เขียนเป็นอะไรหรือเปล่า หลวงปู่นั่งหลับตาสักพักได้บอกว่า หลานผู้เขียนได้ ถูกรุ้งกินน้ำฟาดให้เกิดการเจ็บป่วย หลวงปู่ก็ได้แนะนำวิธีแก้ไขให้ พี่สาวผู้เขียนกลับบ้านก็ได้ทำตามที่หลวงปู่แนะนำ ปรากฏว่าไม่กี่วันต่อมาหลานผู้เขียนก็ได้หายเป็นปกติ

 

เรื่องที่ 3 ญาติผู้เขียนคลอดบุตรหลังออกจากโรงพยาบาลกลับมาพักที่บ้าน วันหนึ่งได้อุ้มลูกอายุประมาณ 2 สัปดาห์ ออกจากนอกบ้านมาเดินเล่นบริเวณถนนในหมู่บ้าน ปรากฏว่าเด็กได้มีอาการเหมือนตกใจอะไรสักอย่างหนึ่งและได้ร้องไห้ ทำอย่างไรก็ไม่หยุด ร้องอยู่เช่นนั้นเป็นวันเป็นคืน ทำอย่างไรก็ไม่หยุดร้อง ญาติไม่รู้จะทำอย่างไร จึงได้นำเด็กทารกไปหาหลวงปู่ที่วัด หลวงปู่จึงได้นำด้ายทำเป็นสายผูกข้อมือทารกไว้ ปรากฏว่าเด็กได้หยุดร้องทันที และไม่มีอาการตกใจหรือร้องไห้โดยไม่ทราบสาเหตุอีกเลย

 

เรื่องที่ 4 อีกเรื่องเป็นเพื่อนของผู้เขียนเอง ซึ่งเพื่อนคนนี้ผู้เขียนทราบดีว่าเคยมีคดีฆ่าคนตายมาก่อน ได้เล่าให้ผู้เขียนฟังว่า วันหนึ่งตนกับเพื่อนที่สนิทคนหนึ่งได้มีโอกาสไปกราบและถวายสังฆทานกับหลวงปู่ เมื่อถวายเสร็จหลวงปู่ชี้มือมาทางตนกับเพื่อนว่า สองคนนี้อย่าเพิ่งกลับ คนอื่นกลับก่อน ซึ่งขณะนั้นเพื่อนของผู้เขียนได้เล่าให้ฟังว่าหลวงปู่ไม่ได้รู้จักตน และตนเพิ่งมาทำบุญที่วัดนี้เป็นครั้งแรก เหลือตนกับเพื่อนหลวงปู่จึงได้ชะโงกหน้ามาทางตนว่า เจ้าไปทำอะไรใครไว้ เพราะมีคนตามเจ้ามาหลายคน เค้าอาฆาตพวกเจ้ามาก ซึ่งในวันนั้นหลวงปู่ได้แนะนำให้เพื่อนผู้เขียนไปทำบุญถวายสังฆทานให้แก่ผู้ตาย พร้อมทั้งได้เจิมศีรษะให้ ซึ่งตรงนี้เพื่อนของผู้เขียนได้บอกว่า ทำให้ตนรอดพ้นจากคู่อริมาแล้วหลายครั้ง เมื่อกลับมาสงขลามีโอกาสจะเข้าไปกราบของพรจากหลวงปู่เสมอเช่นกัน

 

ข้อมูลอ้างอิงจาก : https://www.web-pra.com/forum/topic/show/93317/page/1

Top