"ความศักดิ์สิทธิ์ในวัตถุมงคล"

          ตามที่ผมได้ศึกษาพระพุทธศาสนาและเรียนรู้ประวัติของพระอริยคณาจารย์รูปต่าง ๆ มาตามสมควร ในมุมมองของการเสกวัตถุมงคลให้เกิดความขลังความศักดิ์สิทธิ์นั้น หนังสือสังฆประวัติของหลวงปู่แช่ม วัดตากล้อง ได้กล่าวถึงคำสอนของหลวงปู่ว่า พระอาจารย์ผู้เสกจะต้องมีศีลดี จิตดี และกรรมดี ซึ่งตรงกับข้อมูลในสังฆประวัติของหลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า ว่าความศักดิ์สิทธิ์เกิดขึ้นได้กับผู้มีศีลบริสุทธิ์ ทั้งนี้แม้ตัวผู้เสกเองจะสามารถเข้าถึงความดีความศักดิ์สิทธิ์ดังกล่าวได้จริงแล้ว พระคณาจารย์ทั้งหลายยังรับรองถึงความเป็นจริงอีกส่วนหนึ่งว่า ผู้ที่บูชาวัตถุมงคลจะต้องมีความดี ความศักดิ์สิทธิ์ จาก "การกระทำที่ดี" ของตนเองด้วย

          ในเบื้องต้นของความศักดิ์สิทธิ์ที่ครูบาอาจารย์ได้ประสิทธิ์ลงในวัตถุมงคลจะส่งผลแก่ผู้บูชาได้ต้องอาศัยดีแรก คือ "ศรัทธา" เป็นความเชื่อมั่นที่มีต่อครูผู้เสก และจะสำเร็จมากน้อยแค่ไหนขึ้นอยู่กับดีสอง คือ "บุญวาสนา" ของบุคคลผู้นั้น ดังเช่นที่หลวงปู่จงวัดหน้าต่างนอกได้กล่าวไว้ว่า "ไม่มีสิ่งใดในโลกที่ตั้งใจทำ และทำจริงแล้ว จะทำไม่ได้ ทำได้ดีแค่ไหนขึ้นอยู่กับบุญวาสนา" ซึ่งบุญวาสนาตามหลักพระพุทธศาสนา ล้วนเกิดขึ้นจากการกระทำที่ดีทั้งทางกาย วาจา ใจ "เหตุดีผลดี" นี่คือพระสัทธรรมคำสั่งสอนครับ

          เคล็ดสำคัญที่ถือเป็นหัวใจของการเข้าสู่ความศักดิ์สิทธิ์คือ "ความเคารพต่อบิดามารดา" ดังประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับผู้ที่แขวนพระเครื่องหลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ ที่โดนระดมยิงแล้วแคล้วคลาดคมกระสุนแบบที่ไม่น่าเชื่อแต่ก็ต้องเชื่อมาแล้ว คือกระสุนที่ออกจากปากกระบอกปืนที่เล็งมาทางคนผู้นั้นไม่โดนตัวเลย แต่แค่เผลอด่า..แม่ !..ออกไป ทะลุเข้าร่างกายทันทีครับ แม้ไม่ถึงชีวิตแต่ทุกคนคงหนีความเป็นจริงท้ายสุดไปไม่พ้นถึงจะมีมีวัตถุมงคลติดตัว นั่นคือ "ความตาย" ในประวัติของหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ เกี่ยวกับพระเครื่องว่ากันว่า วัตถุมงคลของท่านนั้นป้องกันภัยจากอาวุธชะงัดนัก จนเป็นที่เลื่องลือไปทุกสารทิศ วันหนึ่งเกิดมีคนถูกยิงตายไม่ไกลจากวัดหนองโพนัก คนตายมีเหรียญของหลวงพ่อเดิมห้อยคออยู่ ผู้คนจึงเรียนถามท่านว่า ทำไมห้อยเหรียญหลวงพ่อจึงถูกยิงตาย ว่ากันว่า หลวงพ่อเดิมท่านเดินมาดูศพด้วยตัวท่านเอง พอมาถึงท่านยืนดูและพิจารณาอยู่ชั่วครู่ขณะก่อนสั่งให้ชาวบ้านยกศพชายดังกล่าวขยับออกห่างจากจุดที่เกิดเหตุเพียงแค่สองวา พร้อมกับบอกให้ชาวบ้านชักปืนออกมายิงศพอีกครั้ง ผลปรากฏว่ากระสุนด้านทุกนัด “อะไรก็กั้นกรรมไม่ได้ กรรมของมันต้องตายตรงนั้น ตรงนั้นคือที่ตายของมัน” นี่คือประโยคยืนยันของหลวงพ่อเดิม พระผู้มากด้วยเมตตาแห่งเมืองปากน้ำโพ

          เห็นยังงี้แล้ว เราทุกคนคงต้องหันมาปฏิบัติเอาความดีเป็นที่ตั้งโดยมีพระรัตนตรัยเป็นสรณะซะที หลวงปู่ดู่ วัดสะแก พระนครศรีอยุธยา ได้สอนไว้ว่า "เอาของจริงดีกว่า พุทธัง ธัมมัง สังฆัง สรณัง คัจฉามิ นี่แหละของแท้" เพราะสิ่งอื่นนั้น เมื่อถึงเวลาตายนำติดตัวไปไม่ได้เลย แต่มีสิ่งหนึ่งที่นำไปได้ "บุญสามารถนำติดตัวไปได้" หลวงปู่ทิม อิสริโก วัดละหารไร่ เคยสอนไว่เช่นนั้นครับ เห็นยังงี้แล้วก็สบายใจ เพราะเชื่อแน่ว่า คงไม่มีใครอยากนำบาปติดตามตนไปแต่ใครเล่าครับจะไปยับยั้งได้ คงมีแต่บุญกุศลที่เราสร้างทำนี่ล่ะครับที่จะสามารถกลับร้ายให้กลายเป็นดี และเข้าถึงความสุขความเจริญได้อย่างแท้จริง แต่สุดท้ายก็อย่าประมาทโดยความเชื่อมั่นในความดีของตนเองจนปรามาสผู้ที่ให้ความสำคัญกับวัตถุมงคลน่ะครับ เพราะเห็นกันมาแล้วครับว่าผู้ที่แสดงออกอย่างนั้นโดนเข้าเต็ม ๆ ซึ่งต่างกับผู้ที่มีวัตถุมงคลเพื่อความไม่ประมาทในชีวิตครับ

(ขอขอบคุณหลักธรรมคำสอนและข้อมูลความรู้ที่ได้จากการศึกษาและอ้างอิงถึงในทุกส่วน ขอบคุณครับ)