พระบูชาซุ้มประตู ปางยืนประทานพร หลวงพ่อโหน่ง (ตอนที่ 2)

ตอนที่ 2 นี้ ผมขอว่าด้วยทัศนวิจารณ์ ในองค์พระนะครับ(ร้านสุพรรณภูมิ โดยเฮียทินนี่ เค้าขอมา ผมเลยต้องจัดให้)                                      พระบูชาของหลวงพ่อโหน่งนั้นมีอยู่ด้วยกันหลายพิมพ์ ส่วนใหญ่ที่พบจะเป็นเนื้อดิน และเนื้อปูนบ้างไม่มากนัก (ดังได้กล่าวมาแล้วในตอนที่ 1) ในกระบวนพระบูชาทั้งหลายแหล่ ผมยกให้พิมพ์พระยืนทิ้งดิ่ง สวยงามที่สุด <ผมเองก็ยังอยากได้ครอบครองเลย แต่ยังไม่มีวาสนา >  แต่ยังไงก็ตามแต่คาดว่าพิมพ์ พระยืนทิ่งดิ่ง พระสมาธิห้าเหลี่ยมใหญ่ และพระซุ้มประตูปางประทานพร จะเป็นช่างคนเดียวกัน ได้มีการจัดสร้างกันต่อเนื่องกันมาหลายปี หลายวาระ ดังจะปรากฎเป็นจารึกในองค์พระ เช่น พิมพ์สมาธิห้าเหลี่ยมใหญ่ สร้างในปี ๒๔๗o, พิมพ์ซุ้มประตูปางประทานพร สร้างในปี ๒๔๗๑ และ พิมพ์ไสยาสน์ใหญ่ สร้างในปี ๒๔๗๒ เป็นต้น..................ต่อไปขอว่าด้วยพุทธลักษณะโดยละเอืยดของ ปางประทานพรนะครับ.....องค์พระปฏิมาประทับยืนตรง พระพักตร์มีเค้าคล้ายพิมพ์ทิ้งดิ่งและพระสมาธิห้าเหลี่ยม แต่ไม่ถึงกับเหมือนกันทีเดียว พระเนตรเป็นเม็ดนูน พระโขนงเป็นสันคล้ายนกบิน พระเกตุรัศมีเหมือนพลูจีบ อันเป็นเอกลักษณ์ศิลปะของพระพุทธรูปสมัยอยุธยา  ช่วงพระอุระแคบไม่พึ่งผาย  ยกพระหัตถ์ขวาขึ้นประทับที่พระอุระ ส่วนข้างซ้ายแนบพระวรกาย หักตรงข้อศอก (ลักษณะแขนอ่อน)อยู่ในอิริยาบทพองาม เอวคอดน้อยๆพอประมาณแต่ช่วงล่างไม่สอบเข้าจึงแลดูแข็งทื่อ ชายจีวรค่อนข้างสั้น สบงยาว ประทับยืน หันปลายพระบาทออกทั้งสองข้าง บางคนเรือกว่า "พระร่วงขาถ่าง" ประทับยืนบนฐาน 3 ชั้น ......... ทีเด็ด ! ขององค์นี้อยู่ที่เม็ดบัว ทั้ง 16 เม็ด ที่อยู่เหนือสุดของซุ้มประตู ซึ่งไม่พบในองค์อื่น คาดว่าน่าจะเป็นความตั้งใจของช่าง จึงทำให้พระองค์นี้สูงกว่าองค์อื่นขึ้นมาอีกเล็กน้อยครับ.... ว่าต่อด้วยที่เสา...   เสาซุ้มกลมชะลูดสูงขึ้นไป ไม่มีลวดลายใดๆ มีบัวโคนเสารองรับและบัวข้างเสารองรับ น่าประหลาดใจแทนที่ช่างจะทำเป็นรูปบัว แต่กลับกลายเป็นหน้าคน (มีรูปภาพชัดๆมาประกอบให้ดูครับ)   ด้านนอกเสามีอักษรจารึกไว้เช่นกัน แต่ด้วยลักษณะของพิมพ์ทรงที่มาจากแม่พิมพ์ตรงส่วนนี้มีส่วนที่ตื้นกว่าตรงจุดอื่นๆ จึงทำให้อักษรในพระพิมพ์ส่วนนี้พิมพ์ไม่ชัดเจนเท่าใดนักหรืออาจเป็นด้วยช่างแกะแม่พิมพ์เป็นอักษรกลับด้าน ดังจะพบได้ในตัวเลข พศ. ที่ระบุในพิมพ์พระบูชาต่างๆของหลวงพ่อโหน่งได้เสมอๆ  แต่ก็ยังจับใจความได้ว่ามีคำว่า "ซุ้ม" อยู่ในอักษรส่วนนี้ ส่วนภายในซุมเป็นอักษรขอมครับ    ..........ส่วนวิธีการดูว่าเก๊ แท้ ดูยังไง ส่วนดูของผมพิจารณาจากพิมพ์ทรง, ธรรมชาติ ,ความเก่าของเนื้อพระ  อีกอย่างที่สำคัญขอบข้างครับอธิบายลำบากใครมีพระหลวงพ่อโหน่งยุคแรกๆ ที่ขอบหนาๆลองเอามาดูครับ ยังไงยังงั้นเลยครับ   จบ...............................................ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยครับ มือใหม่น่ะ............................................<ขอบคุณทุกท่านที่มาเยี่ยมชมครับ ไททั้นพระเครื่อง >