ประวัติพระครูเวชคามคณารักษ์ (ตาบ อตตกาโม)

กำเนิด
พระครูเวชตาบคณารักษ์ (ตาบ อตตกาโม) เกิดเมื่อวันอาทิตย์ที่ 12 พฤศจิกายน พ.ศ.2454 ตรงกับแรม 7 ค่ำ เดือน 12 ปีกุน ณ บ้านบ่อกระโดน ต.ไผ่ขวาง อ.บ้านหมอ จ.สระบุรี ได้นามว่า ตาบ ในสกุล คชรินทร์ บิดาชื่อ โป๋ (เป็นชาวบ้านเสาธง อ.บางประหัน จ.อยุธยา) มารดาชื่อ ฟัก (เป็นชาวบ้านกระโดน) หลวงพ่อตาบเป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของครอบครัว

การศึกษา
เมื่อหลวงพ่อเจริญวัยได้พอสมควรก็ได้ศึกษาความรู้พื้นฐานด้านภาษาไทยกับบิดาจนสามารถอ่านออกเขียนได้ตั้งแต่เยาววัย จนมีอายุได้ 9 ปี (ใน พ.ศ.2482) บิดาจึงได้พาไปเข้าเรียนโรงเรียนชั้นประถมศึกษาที่โรงเรียนวัดศักดิ์ อ.ท่าเรือ จ.พระนครศรีอยุธยา และเป็นเด็กวัดอยู่กับพระที่วัดศักดิ์ จนถึงอายุ 12 ปี จบชั้นประถมปีที่3 ก็กลับมาช่วยบิดา-มารดาทำงาน ในระหว่างช่วงนี้เองที่หลวงพ่อได้รับความรู้อักขระวิธีด้านเลขยันต์ และเวทย์มนต์พุทธาคมจาก คุณตาแจ้ง ซึ่งมีความเชี่ยวชาญด้านนี้เป็นเยี่ยม ทำให้มีความปรีชาสามารถในด้านพุทธาคมมาแต่เยาววัย

อุปสมบท
เมื่ออายุหลวงพ่อตาบครบ 21 ปี บิดา-มารดา จึงได้พาเข้ารับการอุปสมบทตามแบบอย่างประเพณีของคนไทย เมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม 2476 ตรงกับวันศุกร์ขึ้น 12 ค่ำ เดือน 6 ปีระกา ณ พัทธสีมาวัดมะขามเรียง โดยมี พระครูศรีคณาภิบาล (โฉม) วัดดอนพุด เป็นพระอุปัชฌาย์พระอธิการเซ วัดบ้านร่อม เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และพระอธิการปลั่ง วัดมะขามเรียง เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาในเพศบรรชิตว่า อตตกาโม หลังจากอุปสมบทแล้วก็จำพรรษาอยู่ ณ วัดมะขามเรียงกับพระอนุสาวณาจารย์คือ พระอธิการปลั่ง
หลังจากอุปสมบทแล้วหลวงพ่อได้คำนึงถึงชีวิตที่ผ่านมา และค้นคว้าศึกษาธรรมทำให้พิจารณาได้เข้าใจกฎเกณฑ์ของชีวิต ธรรมชาติและธรรมของพุทธองค์ได้แจ่มแจ้งซาบซึ้งจึงตั้งจิตอธิษฐานว่าจะครองเพศพรหมจรรย์ตลอดชีวิต เมื่อตั้งใจได้ตั้งแต่พรรษาแรก หลวงพ่อจึงพยายามศึกษาค้นคว้า ด้านปริยัติธรรมจนสามารถสอบได้นักธรรมตรี ในปี พ.ศ.2478 และนักธรรมโทในปี พ.ศ.2479 นักธรรมเอกในปี พ.ศ.2480 เรียกได้ว่า ท่านศึกษาได้แตกฉานอย่างรวดเร็วสามารถสอบได้ติดต่อกันทุกปีมิมีว่างเว้น นอกจากนี้หลวงพ่อยังได้ศึกษาวิชานักเทศน์กับครูพรหม ซึ่งเดิมเป็นพระนักเทศน์ที่มีชื่อเสียงแห่งวัดสามง่ามกรุงเทพ ฯ จนสามารถเทศน์ได้อย่างดีเยี่ยม โดยเฉพาะการเทศน์มหาชาติ กัณฑ์มหาราช ชื่อเสียงของหลวงพ่อโด่งดังมาก ด้วยน้ำเสียงและลีลาการเทศน์ ทั้งท่วงทำนองไม่ว่าจะแบบ ลมพัดชายเขา หรือ คลื่นกระทบฝั่ง หลวงพ่อสามารถเทศน์ได้ประทับใจผู้ฟังจนมีเสียงเล่าลือไปไกลแม้กระทั่งสมเด็จพระพุฒาจารย์ วัดมหาธาตุกรุงเทพ ฯ ครั้งยังเป็นพระพิมลธรรม ยังเอ่ยปากชมเชย และชวนหลวงพ่อให้ไปเทศน์ยังประเทศพม่า แต่หลวงพ่อไม่ยอมไป และตั้งแต่นั้นมา หลวงพ่อจึงเริ่มหยุดเทศน์ลง หันไปศึกษาทางด้านวิปัสสนากรรมฐาน โดยเดินทางไปศึกษากับพระธรรมธีรราชมหามุนี (โซดก ญาณสิทธิ) วัดมหาธาตุ กรุงเทพ ฯ อาจารย์ใหญ่ฝ่ายวิปัสสนาธุระแห่งประเทศไทย เมื่อปี พ.ศ.2497 ศึกษาอยู่หนึ่งปีเต็ม ก็มีความเข้าใจได้ดีจึงนำวิธีการที่ได้ศึกษามาฝึกฝนปฏิบัติแต่เพียงลำพังจนมีความชำนิชำนาญดีแล้วก็เผยแพร่ชวนญาติโยมที่สนใจฝึกปฏิบัติจัดตั้งเป็นสำนักปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานวัดมะขามเรียงก็ปรากฏว่า มีลูกศิษย์ทั้งบ้านใกล้เรือนไกลไปฝึกปฏิบัติกับหลวงพ่อมากมาย แนวทางและวิธีการสอนของหลวงพ่อนับว่าทำให้ผู้ศึกษาเข้าใจได้ง่ายและปฏิบัติได้ผลคืบหน้า จึงทำให้มีผู้ไปปฏิบัติกับหลวงพ่อปีละมาก ๆ

สมณศักดิ์
พ.ศ.2509 ได้รับแต่งตั้งเป็นพระอุปัชฌาย์
พ.ศ.2511 ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็นพระครูสัญญาบัตรชั้นตรีที่ พระครูอัตถจริยนุกูล
พ.ศ.2513 ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์ เป็นพระครูสัญญาบัตรชั้นโทในราชทินนามเดิม
พ.ศ.2527 ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์ เป็นพระครูสัญญาบัตรชั้นเอกในราชทินนามเดิม
พ.ศ.2531 ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์ เป็นพระครูเจ้าคณะอำเภอบ้านหมอที่ พระครูเวชคามคณารักษ์

ผลงาน
นอกจากผลงานในด้านการเทศนื อบรมชาวบ้าน และเป็นพระอุปัชฌาย์อุปสมบทให้แก่กุลบุตรโดยทั่วไปแล้ว หลวงพ่อนับเป็นพระนักพัฒนาผู้ยิ่งใหญ่ท่านหนึ่ง ทั้งพัฒนาจิตใจประชาชนด้วยการสร้างสำนักฝึกอบรมปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานมุ่งให้ผู้เลื่อมใสศรัทธาฝึกอบรมจิตใจแล้วหลวงพ่อยังพัฒนาด้านถาวรวัตถุการก่อสร้าง ภายในวัดมะขามเรียงอย่างไม่หยุดยั้งนับตั้งแต่โบสถ์ ศาลาการเปรียบกุฏิสงฆ์ หอระฆัง อันทำให้วัดมีความสง่างามยิ่งขึ้น ถึงขณะนี้หลวงพ่อก็กำลังดำเนินการสร้างหอสวดมนต์ขนาดใหญ่ขึ้นเพื่อให้เพียงพอแก่การปฏิบัติศาสนกิจซึ่งมีมากขึ้น