ประสบการณ์หลวงพ่อผอง วัดพรหมยาม

จากประวัติส่วนตัว ผมจ่าอึ่ง บึงสามพัน ชื่อจริงอนุวัฒน์ ทองปิ่นห้องฉุกเฉิน โรงพยาบาลบึงสามพัน  ผมไม่เคยไปกราบหลวงพ่อเลย แต่เคยได้รับพระเครื่องบูชาเป็นประจำจากงานวัดเวลาร่วมทำบุญ พอได้มาก็แจกต่อๆไป โดยไม่ได้เก็บไว้เลย ประมาณเดือนมิถุนายนหรือกรกฎาคมที่ผ่านมาผมทำบุญ 159 บาทได้รับแหวนมงคนมาหนึ่งวง ก็ใส่ได้พอดีนิ้ว เช้าอีกวันออกเวรจาก รพ.กลับบ้าน ซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก จอดรถมอร์เตอร์ไซด์ได้ก็ถือถุงเศษอาหารให้ไก่ ให้หมา อีกมือก็ถือกับข้าวให้แม่ เดินจากรถได้สามสี่ก้าว ก็เหยียบตะปูสังกะสีตัวใหม่ๆ ปักเข้าที่โคนนิ้วกลางข้างซ้าย มือถือของก็กลัวแตกเลยไม่ได้เอามือค้ำ ทิ้งเข่าลงนอน วางของได้ก็ดูที่เท้าดึงรองเท้าออกตะปูโผล่ทะลุเต็มดอก หงายพลิกผ่าเท้าอย่างเร็ว นึกว่าจะทะลุไปด้วยปรากฏว่ามีเพียงรอยจุดหัวตะปูจุดเดียวแต่ความปวดยังไม่หายเลยนั่งขยี้รอยตำอยู่ แม่ถาม ทำอะไร ผมเลยบอกว่าถูกลองของมั้งแม่ เสร็จแล้วก็ปัดแข้งปัดขาเก็บกับข้าวส่งให้แม่แล้วก็เลยไปให้อาหารหมากับไก่ ยังไม่จบ หลังจากนั้นก็ไปค้นหาของที่เคยได้มาก็มีหลวงพ่อปี 38 เนื้อผงสององค์เท่านั้น จึงได้เริ่มหาสะสมวัตถุมงคลของหลวงพ่อ ตอนนี้ได้แหวนทองเหลืองรุ่นนี้มาอีกองค์จากเพื่อนที่ทำงานก็ไปรับมา วันนี้ไปที่วัด เพื่อบูชาวัตถุมงคลก็ได้ หยดน้ำไตรมาส 52 ผง 52 ไตรบารมีทองแดง เพชรกลับทองแดง และแหวนเสาร์ห้าเนื้องเงินธงชาติได้มาก่อนหน้า จัดเก็บไว้ได้อย่างละชิ้นสองชิ้น ยังไม่จบ พอได้วัตถุมงคลแล้ว ก็เข้าไปถวายยาสามัญประจำวัดกับหลวงพ่อ ก็เลยให้หลวงพ่อลงจารในเหรียญให้อีกที ขณะนี้เวลา ประมาณสิบโมงครึ่ง หลวงพ่อกำลังจารให้จากฟ้าแจ้งกลับมีเมฆบังสลับไปสลับมาสองสามรอบจนผมกับเพื่อน นายบัวลา มะสิงห์ มองหน้ากันตาปริบๆ ระหว่างที่หลวงพ่อบริกรรมคาถาหลวงพ่อหลับตาเราก็แอบถ่ายรูปไว้สองสามรูป
พอเสร็จพิธีการก็ตั้งกล้องไว้สิบวินาทีถ่ายอัตโนมัติโดยที่หลวงพ่อไม่รู้ผมสะกิดบัวลาเข้าไปนั่งข้างๆ พอครบสิบวินาทีกล้องถ่ายแต่ปรากฏว่าไม่มีแฟลตออก เลยขอหลวงพ่อว่าขอถ่ายกับหลวงพ่ออีกซักรูปนะครับ หลวงพ่อยิ้มๆ ก็ถ่ายได้อีกครั้ง เล่าแล้วขนลุกสดๆร้อนๆ เดี๋ยวดูรูปนะครับ ภาพนี้เป็นภาพที่สองที่ผมขออนุญาติถ่าย แฟลตติดครับ แต่ดูหน้าผม เหงื่อหยด ค่อนข้างเครียด เพราะมาถ่ายอีกครั้งก็ไม่ได้ตั้งค่าอะไรผิด นึกว่าลืมเปิดแฟลตก็ไม่ใช่ นี่หละมั้งที่เขาบอกว่าถ่ายไม่ติด อีกรูปมันมืดเดี๋ยวย่อมาให้ดูครับ เป็นความเชื่อส่วนบุคคลระหว่างผม จ่าอึ่ง บึงสามพัน กับบัวลา มะสิงห์ ต่อปาฏิหารหรือเรียกว่าอะไรก็ได้ ถึงเป็นเรื่องเล็กๆแค่ตะปูตำ ก็สามารถบอกเล่าให้ลูกหลานฟังได้ครับว่าเกิดขึ้นกับเราเอง 1 ตุลาคม 2553 วันนี้เป็นวันเกิดลูกชายตอนแรกว่าจะพาไปหาหลวงพ่อด้วยแต่หาไม่เจอไปขี่จักรยานเล่นเลยไม่ได้ไปกราบด้วย ยาที่ถวายก็ได้จากพี่น้องชาวโรงพยาบาลบึงสามพันเป็นยาสามัญติดไว้ ปวดหัวปวดท้องจะได้ไม่ต้องวิ่งไปมา รพ.ครับก็นำพร บุญที่ได้รับมาฝากทุกๆท่าน ณ ที่นี้ด้วยครับ