หลวงพ่อสมชาย ฐิตวิริโย ...มูลเหตุที่ทำให้เกิดกำลังใจ

  หลวงปู่สมชาย เคยเล่าให้พระภิกษุสามเณรฟังอยู่เสมอๆว่า สิ่งที่ทำให้ท่านเกิดกำลังใจในการประกอบความเพียรอย่างยิ่งยวด เนื่องจากในคืนวันหนึ่งขณะที่ท่านได้มีโอกาสเข้าไปอุปัฏฐากหลวงปู่มั่น ภูริทัตโตที่กุฏิ ทำการบีบนวดเส้นถวายหลวงปู่เป็นเวลานานพอสมควรแล้ว ก็เกิดความคิดในใจขึ้นมาว่า"...เราได้ประกอบความเพียรติดต่อกันมาเป็นระยะเวลา ๒ วัน ๒ คืนแล้วยังไม่ได้พักเลย วันพรุ่งนี้ก็จะต้องออกเดินทางไปธุระที่สกลนคร เพื่อบอกลาคุณแม่นุ่ม ชุวานนท์ ในฐานะที่เป็นโยมอุปัฏฐากจัดบริขารถวายในคราวอุปสมบท จากนั้นก็จะไปกราบลาหลวงปู่ฝั้น อาจาโร เพื่อจะออกเดินทางไปจำพรราที่อ.ท่าบ่อ จ.หนองคาย ..." เมื่อคิดแล้วก็เกิดความอยากจะไปพักผ่อนเพื่อบรรเทาความเหน็ดเหนื่อยและเก็บกำลังไว้ใช้ในการเดินทาง ตามประสาพระบวชใหม่

 ในขระที่หลวงปู่สมชาย ฐิตวิริโย กำงลังกังวลอยู่กับความคิด หลวงปู่มั่นก็ได้ปรารภขึ้นมาโดยทันทีว่า "จะไปพักก็ไปได้นะ สังขารร่างกายอย่าไปหักโหมมันมากนัก พรุงนี้จะออกเดินทางไกล ไม่ได้พักมา ๒ วัน ๒ คืนแล้วนี่" คำพูดของหลวงปู่มั่นตรงกับความคิดของหลวงพ่อสมชาย ที่คิดอยู่พอดีจึงทำให้นึกสะกิดใจขึ้นมาว่า " หลวงปู่มั่นท่านพูดขึ้นมาลอยๆหรือว่าท่านจะรู้วาระจิตของเราตามที่เคยได้ยินมากันแน่ " เนื่องจากเกิดรู้สึกอัสจรรย์ในเจโตปริยญาณ ญาณที่ล่วงรู้ความคิดของบุคคลอื่นของหลวงปุ่มั่น ภูริทัตโต จึงได้ตั้งหน้าตั้งตาบีบนวดถวายหลวงปู่มั่นต่อไปอย่างนอบน้อมด้วยความเคารพอย่างสูงสุด พลางก็คิดว่า " ...เราจะต้องเอาวิชชาอันประเสริฐนี้ให้ได้ หลวงปู่มั่นท่านก็มีร่างกายสังขารเหมือนกันกับเรา ท่านทำได้เราก็ต้องทำได้" เพียงแค่ความคิดจบลง...หลวงปู่มั่นท่านก็พูดสวนขึ้นมาทันทีทันใดว่า " จะเอาวิชชานี้จริงๆหรือ! " เมื่อหลวงพ่อสมชาย ได้ฟังคำพูดของหลวงปู่มั่นเพียงเท่านั้น ความปลื้มปิติ ความอิบเอิบและกำลังใจก็เพิ่มขึ้นเป้นทวีคูณ  แต่ก่อนเราเข้าใจว่าเป็นเพียงนวนิยาย ในเรื่องอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์และอภิญญาสมาบัติในทางพระพุทธศาสนานี้ บัดนี้เราเจอเองจริงๆแล้ว เรามีโอกาสเห็นหลวงปู่มั่นซึ่งเป็นเพียงสาวกรุ่นหลังยังมีความอัศจรรย์ถึงเพียงนี้ ถ้าได้เห็นพระพุทธเจ้าหรือพระอริยสงฆ์สาวกในครั้งพุทธกาลแล้วจะมีความมหัศจรรย์สักเพียงไร