ตะกรุด...ของพ่อ....(พ่อของเราเองแหละ)

.....วันนี้เป็นวันอาทิตย์..สบาย ๆ เนื่องจากเป็นวันหยุดงาน..แต่งานของเราไม่เคยหยุด..เลยนำมาทำต่อที่บ้านด้วยทุกวันเลย...เข้าเรื่องเลยนะคะ
......ตะกรุด.....ของพ่อ.....
      ตั้งแต่เด็ก ๆ โตมาก็เห็นพ่อคาดตะกรุด..ตอนก่อนจะออกจากบ้านทุกครั้ง....ลีลาเองเห็นจนคุ้นตา...ตะกรุดของพ่อที่ร้อยเชือกเช้นใหญ่มีหลายดอก...ก่อนจะคาดพ่อจะนำตะกรุดใส่ฝ่ามือแล้วหลับตานิ่งทำปากขมุบขมิบ..อะไรก็ไม่ทราบ..พ่อไม่ได้บอก...ลีลาเองชอบทำเลียนแบบพ่อ..เอาอะไรก็ไม่รู้ใส่มือแล้วทำปากขมุบขมิบบ้าง...พ่อเห็นก็หัวเราะไม่ได้ว่าอะไร...ต่อมาวันหนึ่ง...ขณะอยู่บ้าน..บ้านของลีลาเป็นบ้านสวน...ก็เกิดมีงูเห่าตัวใหญ่เข้าบ้าน...กำลังต่อสู่กับหมาที่เลี้ยงไว้..เพิ่งรู้ว่า...เสียงขู่ของงูเห่าตัวโต ๆ เสียงเหมือนแมวขู่เวลาต่อสู่กับศัตรู..เหมือนกันเลยหล่ะ...ตอนนั้นจำได้ว่ามี..ลีลา..กับพี่สาว...ก็ยังเด็ก ๆ เราตาตื่น...แต่ถึงเป็นเด็ก..คิดเป็น..คิดว่าต้องตีงูให้ตาย...ไล่คงไม่ไป..และก็เข้ามาใต้ถุ่นบ้านอย่างนี้..ต้องอันตรายแน่ ๆ ก็หาไม้กัน...พ่อหยิบไม้ให้เราสองคน...อันพอเหมาะมือ...พ่อบอกว่า..ตะกรุตของพ่อตีงูไม่ได้...อันนี้แหละลูกเหมาะมือ...เราได้ไม้คนละอัน...แต่พ่อก็ยังมีไม้อีกอัน..และยืนใกล้ ๆ ลีลากับพี่สาว...ด้วยความเป็นชาวสวน..ลีลากับพี่สาวใช้ความสามารถเฉพาะตัวจัดการเจ้างูเห่าตัวโตเท่าแขน..(แขนเด็ก)...ซะเละ..และหมาก็ช่วยขย่ำด้วย...
......เหตุการณ์ครั้งนั้น..ทำให้รู้ว่า....นัยสำคัญของ..เครื่องรางของขลัง...ครูบาอาจารย์ท่านมีข้อห้ามข้อจำกัดในการใช้เพื่อให้สัมฤทธิผลด้วย...เช่น..พ่อคาดตะกรุต..ตีงูไม่ได้..ตะกรุตจะเสื่อม...แต่พ่อก็อยู่ใกล้ ๆ พร้อมที่จะจัดการกับงูทันที...ถ้าลูกเพรี่ยงพร้ำเจ้างูร้าย....และอีกอย่างพ่อเป็นคนพูดเพราะมาก ๆ ...ไม่เคยด่า..ไม่เคยว่าใคร..โดยเฉพาะกับแม่พ่อพูดเพราะมาก ๆ ...ไม่ทราบว่าเป็นบุคลิกของพ่อ..หรือเป็นเพราะครูบาอาจารย์ของพ่อ..แนะนำไว้..หรือทั้งสองอย่าง...แต่ลีลาก็ไม่สามารถถามพ่อได้...เพราะพ่อจากลีลาไปแล้ว..
......หลายคนนิมนต์พระดี ๆ ติดตัว...เครื่องรางของขลังเต็มไปหมด...อยากให้ย้อนระลึกถึงครูบาอาจารย์ที่ประสิทธิประศาสตร์..เครื่องรางของขลัง..ว่า....ท่านมีข้อควรให้ปฏิบัติอะไรบ้าง...เพื่อส่งเสริมให้วัตถุมงคล..เครื่องรางของขลัง...เสริมสง่าราศีให้ผู้ที่บูชาทวียิ่งขึ้น........