ฟังธรรมะกับพระสงฆ์ผู้ไร้ชื่อ

       อนิจจัง  ทุกขัง  อนัตตา การเกิดแก่เจ็บและตายเป็นของธรรมดาโดยธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตล้วนแล้วแต่อยู่ภายในวงเวียนแห่งนี้หามีผู้ใดหนีมันพ้นได้ จะช้าหรือเร็วก็แล้วแต่บุญกรรมที่ทำมาทั้งในชาตินี้และหรือเมื่อชาติที่แล้วก้เท่านั้น ที่ผมได้ยกคำเหล่านี้มาได้นั้นก็เพราะครั้งหนึ่งผมได้มีโอกาส ได้พบกับพระสงฆ์รูปหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว ผมเองจำชื่อของท่านมิได้เสียแล้วชื่อท่านผมคล้ายๆว่าจะเป็น คำพยางค์เดียวครับ แต่นึกชื่อไม่ออกจริงๆแต่ที่จำได้ชัดเจนอย่างที่สุดก็คือสิ่งที่ท่านพูดและกล่าวมาให้ผมได้ฟังครับ นั่นคือเรื่องการเข้าใจในชีวิตและการใช้ชีวิตตามความหมายของมนุษย์ ผมเองเป็นนักสะสมพระเครื่องคนหนึ่งครับท่านๆสมาชิกทั้งหลายแต่ผมก็ไม่ได้เก่งกาจอะไรหรอกครับจะสะสมพระเครื่องก็แต่ในสายที่เราเองชอบเท่านั้นครับ อาจจะเหมื่อนเพื่อนสมาชิกหลายๆท่านใช่ป่ะครับ  ครั้งหนึ่งผมเองได้มีโอกาสพบพระรูปหนึ่งเข้าโดยบังเอิญครับ ในตอนนั้นผมก็ไปดูพระเครื่องตามบ้านเพื่อนนะครับและก็ตามบ้านคนที่รู้จักหลายๆท่านด้วยเรียกว่าไปเรื่อยๆละครับ ดูและเช่าอย่างเอาเป็นเอาตายเลยครับในช่วงนั้นของชีวิตผมนะและก็นำมาขายครับ บอกตรงๆเลยชื้อมาขายไปว่ากันง่ายๆครับและเพื่อนผมคนหนึ่งก็พาผมไปดูพระเครื่องที่วัดครับ เพื่อนบอกว่าหลวงพี่หลวงตาที่วัดท่านน่าจะเก็บพระเครื่องเอาไว้บ้างไม่มากก็น้อย น่าจะลองไปดูกันเพื่อได้อะไรบ้าง พวกผมก็พากันไปเลยครับมิรีรอเลย นึกถึงแต่เรื่องพระเครื่องการซื้อและการขายเท่านั้นครับ ในตอนนั้น     ก็พอได้มาบ้างครับจากหลวงพี่รูปนั้นบางหลวงตารูปนั้นบ้างครับ  และแล้วก็มาพบเจอกับหลวงพี่รูปหนึ่งเข้าครับผม  รูปนี้แหละครับที่ผมจำชื่อท่านไม่ได้ครับยังไงก็ยังนึกไม่ออกครับไม่ใช่แค่ผมคนเดียวเพื่อนก็ยังจำกันไม่ได้เลยแปลกจริง ทั้งๆที่ผมว่าท่านก็บอกชื่อท่านมาอยู่นะ แต่ก็ยังว่าครับนึกไม่ออก ท่านนั่งอยู่ที่เก้าอี้ใต้ต้นมะขามในวัดครับเห็นท่านนั่นอ่านหนังสืออยู่ พวกผมเลยเดินไปถามท่านเอาดื้อๆเลย ว่าหลวงพี่ครับมีพระเครื่องดูไหมครับ ท่านดูเหมื่อนทำท่าแปลกใจนิดหน่อยกับคำถามของผม ก่อนจะยิ้มให้พร้อมๆกับคำตอบว่า "ไม่มีหรอกโยม"พวกผมเองก็ขี้เกียจเดินไปไหนแล้วละตอนนั้นอ่ะ เมื่อยๆมากแล้วหาดูพระมากันทั้งวันแล้วก็เลยถือโอกาสว่าจะนั่งคุยกับท่านสักครู่ก่อนที่กลับกัน ผมเห็นหลวงพี่ถือหนังสือเล่มหนึ่งในมือเลยเอยถามไป"อ่านหนังสืออะไรอยู่ละครับหลวงพี่" "ก็หนังสือธรรมะทั่วไปนะโยม"ท่านตอบมาโดยอาการนิ่งเฉย ก่อนท่านจะมีคำถาม ถามพวกผมกลับมาบ้าง "เมื่อกี้โยมถามหาว่ามีพระเครื่องหรือเปล่าเหรอ"ผมตอบ"ใช่ครับหลวงพี่" แล้วโยมหาพระเครื่องไปทำอะไรกันละโยม" ผมนิ่งกันเชียวละครับตอนนั้นก่อนตอบคำถามนี้ไปอย่างน่าตาเฉยเลยว่า"ก็เอาไปเก็บสะสมครับและก็ให้เขาเช่าด้วยถ้ามีพระหลักๆก็จะดีมากเลยครับมีคนเช่าหาตลอดครับ" หลวงพี่ดูเหมื่อนจะงงหรือแกล้งงงกับคำพูดของผมหรืเปล่าก็ไม่รู้กับถามผมมาอีก"เขาเช่าอะไรกันยังไงละยื่มเหรอโยมเดี๋ยวเอามาคืนอย่างนี้ใช่ไหม"ผมตอบคำถามนี้แบบงงและก็ขำๆด้วยสิ"เช่าก็คือซื้อครับหลวงพี่หรือง่ายๆเลยว่าผมขายให้เขาไปนะครับ"หลวงพี่ท่านทำหน้าเฉยๆและพยักหน้าพร้อม [วันนี้ผมขอเล่าเรื่องนี้เพียงเท่านี้ก่อนนะครับเพื่อนๆสมาชิกทุกท่านต้องขอตัวนอนก่อนเดี๋ยวจะกลับมาต่อในวันหน้าครับรับรองว่าจะเป็นเรื่องดีละครับเข้าเนื้อๆเลยละครับสนุกดีด้วยละครับขอตัวก่อนน่ะครับ]