ประสบการณ์วัตถุมงคลหลวงปู่เรือง #3

จดหมายจากทหารไทยในสมรภูมิเวียดนาม เมื่อปี 2512 ถึง อาจารย์เรือง เขาสามยอด

จากค่ายแบล์แคทร์ เวียดนามใต้
18 ส.ค. 12
นมัสการ มายังหลวงพ่อ

จากกระผม ส.อ. ตาบ ทองสีขาว นับตั้งแต่กระผมได้มาพักและได้มาเยี่ยมหลวงพ่อแล้วกลับไปปฏิบัติหน้าที่ต่อ ในเวียดนามอีก หลวงพ่อครับ บุญของผมแท้ ๆ บุญบารมี และอำนาจรัศมีของหลวงพ่อได้คุ้มครองตัวของกระผม คลาดแคล้วอย่างปาฏิหาริย์เลยครับ ผมปฏิบัติทุกอย่างที่หลวงพ่อให้กระผมไป กระผมจะขอเล่าให้หลวงพ่อฟัง ในวันนั้น กระผมกับลูกน้องของกระผมอีก 4 คน รวมกับผมด้วยเป็น 5 คน ทางกองพันออกคำสั่งให้ไปทำการกวาดล้างค้างคืน วันแรกก็ยังหรอกครับ พอวันรุ่งขึ้นตอนบ่าย ๆ ซิครับ หมวดของกระผมขึ้นปีกซ้ายและหมู่ของกระผมซิครับ ขึ้นด้านซ้ายสุด และกระผมเป็นคนนำลูกน้องเป็นคนเดินหน้าเลยครับ จ๊ะกันตรงหน้าเลยครับ ห่างกันเพียง 4-5 วาเท่านั้น มันอยู่ในที่กำบังเป็นป่ามืดและทึบมาก และมีบังเกอร์อย่างแข็งแรงมาก มันยิงผมด้วยปืนอาก้า 30 นัดก่อนเลย แต่แคล้วคลาด ไม่ถูกผิดหมด ถากไปหมด มีถูกอยู่นัดหนึ่ง แต่ไม่เข้า พอจุ่ม ๆ หนังพอแตกเท่านั้น นอกนั้นก็ถากหมวดเหล็กไป เฉียดลำตัวและขาเต็มไปหมดเลย พร้อมทั้งหมู่ม้วนด้วยในวันนั้น ในหมวดเดียวกับกระผมนี้ ในวันนั้นบาดเจ็บ 1 คน คือ ส.อ.ทองรัต ดำศรีนิล อยู่ที่ ผส.31 นี้แหละครับ อยู่ห่างมาก อยู่ข้างหลังหมู่ของกระผมอีกตั้งไกล

สุดท้ายนี้กระผมไม่มีอะไรเล่าให้ฟัง มีแต่คิดถึงหลวงพ่อเท่านั้น

ด้วยความเคารพและบูชา
ส.อ. ตาบ ทองสีขาว

------------------------------------------------------------------------------------

จากแบร์แคท เวียดนามใต้
22 ก.ค. 12
ขอนมัสการมายังหลวงพ่อ

นับตั้งแต่กระผมได้มาพัก แล้วกลับไปรู้สึกว่าหนักมากครับหลวงพ่อ ปะทะกันอยู่เรื่อยมา จนกระทั่งมาถึงวันที่ 18 ก.ค. 12 เดือนนี้ กองร้อยได้ออกลาดตระเวนกวาดล้าง ตังแต่วันที่ 17 ก.ค. 12 เวลา 8 โมงเช้าจนถึงวันที่ 18 ก.ค. 12 เวลา 11 โมงเศษ ๆ ก็ได้เกิดปะทะกันขึ้น กระผมเป็นหมู่นำ ผมเห็นผิดสังเกตขึ้น ผมจึงสั่งลูกน้องให้รู้ตัว แล้วผมจึงตัดสินใจขึ้นหน้าลูกน้อง เดินต่อไปได้ประมาณ 50 เมตร ก็เกิดยิงกันในระยะนี้เอง ผมตกอยู่ในวงล้อมของข้าศึก มันยิงเอาผมเงยหัวไม่ขึ้นเลยครับ ผมยิงสู้อย่างไม่ลดละเลย มันรุมยิงผมตั้งแต่ 7-8 คน แต่ผมก็ยิงมันบาดเจ็บไปเหมือนกัน เพราะว่าเห็นเลือดหยดไปเป็นทางเลยครับ แต่ผมก็ถูกนิดหน่อย ถูกขาตรงน่องพอปริ่ม ๆ กางเกงขาดเป็นรูเลยครับ และถากหมวดเหล็กผ้าพรางขาดเป็นรูไปเลยครับ ผมคิดว่ารัศมีของหลวงพ่อคุ้มครองผมไว้แท้ ๆ เลยครับ คลาดแคล้วอย่างปาฏิหาริย์เลยครับ ทุกวันคืนผมท่องมนต์คำที่หลวงพ่อให้ไป และจะออกทำงานทุกครั้ง ผมจะระลึกถึงหลวงพ่ออยู่ทุกครั้งเลยครับ ผมปฏิบัติตามที่หลวงพ่อบอกทุกอย่าง และเอาติดตัวอยู่ตลอดเวลาเลยครับ

สุดท้ายนี้ผมไม่มีอะไรจะเล่าให้ฟังนอกจากคิดถึงเท่านั้น และเดี๋ยวนี้หวังว่าหลวงพ่อคงสุขสบายเหมือนเดิม

ด้วยความเคารพและบูชามา ณ ที่นี้ด้วยครับ
ส.อ. ตาบ ทองสีขาว

 อ้างอิง: นิตยสารโลกทิพย์ ฉบับ โลกลี้ลับ ประจำเดือนสิงหาคม 2551