หลวงปู่เจือที่ผมรู้จัก (2)
บทความพระเครื่อง เขียนโดย กนก54
|
. ในช่วงปี 46 ผมโชคดีที่ได้เข้าไปรับใช้และใกล้ชิดกับหลวงปู่ โดยที่ผมจะออกจากบ้านตั้งแต่เช้ามืด ไปถึงกุฏิหลวงปู่ราวหกโมงกว่า ๆ เวลานั้นเป็นช่วงจำวัดของหลวงปู่ ประตูห้องเพียงแต่ปิดไว้เฉย ๆ แต่เป็นที่รู้กันว่า คนที่เปิดประตูคือหลวงปู่จะเปิดออกมา คนที่มาหาตอนเช้าจะต้องรอ เพราะญาติโยมและลูกศิษย์รู้ว่า หลวงปู่จะได้จำวัดก็ช่วงตีห้าถึงหกโมงเท่านั้น!!!!! เป็นอย่างนี้มานานเหลือเกินแล้ว ทุกครั้งที่ผมถามว่า "หลวงปู่เมื่อคืนได้นอนกี่โมง?" คำตอบที่ซ้ำ ๆ กัน ไม่เคยแปรเปลี่ยนคือ ตีห้าบ้าง เมื่อกี้นี้เองบ้าง เริ่องเวลาเข้านอนของหลวงปู่เป็นอย่างนี้มาโดยตลอดจนกระทั่งวาระสุดท้ายของหลวงปู่ทีเดียว คิดกันอย่างง่าย ๆ ถ้าให้เรานอนคืนละสองสามชั่วโมง ทุกคืน สุขภาพจะเป็นอย่างไร?แล้วนี้ยิ่งสำหรับคนวัย 80 จะทนทานได้สักแค่ไหน? "ทำไมหลวงปู่ไม่เริ่มทำเบี้ย ซักตอนเที่ยงคืนล่ะครับ เสร็จแล้วจะได้มีเวลานอน" ทั้งนี้หลวงปู่บอกว่าท่านจะต้องออกมานั่งคุยกับญาติโยมที่มาหาในยามค่ำคืนและอยู่กันแบบไม่เกรงใจลากลับให้เร็วที่สุด เพราะทุกคนก็รู้ว่า หลวงปู่ยังจะต้องนั่งทำเบี้ยให้เสร็จก่อน ในแต่ละคืน จึงจะจำวัดได้ คำตอบของหลวงปู่ ก็คือ ญาติโยมเค้ามาจากที่ไกล ๆ เราก็เกรงใจเขา นั่งคุยกับเขาไป.. นี่คือคุณสมบัติที่เลิศเลอ น่าสรรเสริญ คือการเกรงใจ ที่หลวงปู่มีต่อทุกคนที่ไปหาท่าน ท่านไม่เคยที่จะปฏิเสธใคร ตลอดเวลาที่ผมรู้จักท่านมา ผมไม่เคยได้ยินหลวงปู่ตำหนิใครเลยสักคน แม้จะถามไถ่เอาจากคนใกล้ชิดอื่น ๆ อย่างพี่นวย คุณนทีที่ช่วยเหลือดูแลอยู่ก็บอกว่า หลวงปู่ไม่เคยตำหนิใครเลย เมื่อหลวงปู่ตื่นและทำกิจส่วนตัวแล้วก็จะเปิดประตูออกมา คนที่รออยู่หน้าห้องท่านก็จะดีใจ เพราะคนเหล่านี้คือ คนที่จะมารับเบี้ยจากหลวงปู่ไปถัก หลวงปู่จะใส่เบี้ยในซองจดหมายพร้อมกับเงิน 50 บาท ให้กับคนที่มารับซึ่งแต่ละคนจะนำเบี้ยตัวที่รับไปเมื่อวานและถักเสร็จเรียบร้อยแล้วมาคืน นี่คือรายได้ประจำวันของชาวบ้านที่เกิดขึ้นจากการถักเบี้ยให้หลวงปู่ หรือพูดกลับกันอีกแบบคือหลวงปู่ช่วยให้คนเหล่านี้มีรายได้วันละ 50 บาท เมื่อสิ้นหลวงปู่ไปแล้ว งานนี้ก็หมดหายไปด้วย ด้วยเหตุนี้การสังเกตลายถักและฝีมือถักเบี้ยแก้แต่ละตัว แล้วจะสรุปว่า เบี้ยตัวนี้ปลอมหรือแท้ นั่นทำไม่ได้หรอกครับ ฝีมือถักของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน ลายถักที่แต่ละคนชำนาญก็ไม่เหมือนกัน ยิ่งถ้าคนที่เพิ่งหัดถักใหม่ ๆ หรือคนที่ไม่ค่อยพัฒนาฝีมือถัก ลายก็ไม่สวยนัก พูดถึงคนถักเบี้ยสีในสมัยนั้นมี คนหนึ่งถักเบี้ยสีได้สวยมากและนับว่าสวยที่สุดทีเดียว รู้จักเลือกโทนสี ไล่โทนสีได้แบบมีรสนิยม ฝีมือละเอียด ผมได้มีโอกาสเจอกับแม่ของเขาซึ่งเอาเบี้ยมาส่งและมารับเบี้ย เมื่อชมฝีมือถักของลูกสาวให้เขาฟัง เขาบอกว่า "ลูกอิชั้นนั้นถักอย่างไรรู้มั้ย? ทุกครั้งที่จะเริ่มถัก จะอาบน้ำ สวดมนต์ก่อนถักทุกครั้ง ทำเป็นพิธีถักเบี้ยเลย..." ผมเองนิยมและศรัทธาวิธีการถักของคนถักรายนี้มาก ถ้าใครได้เบี้ยตัวที่ถักสวย ๆ ในสมัยนั้นไว้บูชา ผมว่าเป็นเบี้ยที่สะอาด คนถักมีความบริสุทธิ์ใจ ผมถึงกับกระซิบหลวงปู่ว่า "หลวงปู่เก็บเบี้ยสวย ๆ ลายนี้ไว้ให้ผมบ้างนะครับ" ซึ่งหลวงปู่ก็เก็บไว้ให้ได้สามสี่ตัว นั่งมองดูเบี้ยเหล่านี้ทีไรก็สุขใจและคิดถึงในความเมตตาของหลวงปู่ที่มีต่อผม บัดนี้ไม่มีหลวงปู่ อีกแล้ว..เมื่อคืนวันที่ 1 พ.ค. ที่ผ่านมาเป็นการสวดอภิธรรมคืนแรก ก่อนที่จะถึงพิธีพระราชทานเพลิงศพในวันที่ 7 พ.ค.นี้ ผมไปงานสวดมา มีลูกศิษย์ลูกหาและผู้ที่เคารพศรัทธาหลวงปู่ไปร่วมงานมากมาย เจ้าอาวาสท่านออกมานั่งแจกพระผงพลายคู่พลายเดี่ยว คนรับแจกเข้าคิวยาวเหยียด จนพระที่เตรียมไว้หมด... ผมก็ไม่ได้หรอกโชคดีที่ตอนกลับไปลาพี่นวยว่าผมกลับนะครับ วันนี้ไม่ได้พระพลายคู่พลายเดียวซักองค์.. พี่นวยควักจากกระเป๋ามาให้องค์หนึ่ง...โชคดีช่างเป็นของผมอีกตามเคย ขอบคุณมากครับพี่นวยขอให้สุขภาพแข็งแรง...
|
