หัวข้อ: [Auto] ยอดรักพระเครื่อง - หลวงพ่อปาน พิมพ์ขี่ไก่หางพวง นิยม

ถึง committee ช่วยชี้แจงเป็นจุด ๆ ด้วยครับ ผมขยายรูปมาให้ดูแบบชัดๆ จากเจ้าของร้าน

ผมขอบรรยายด้วยภาพเปรียญเทียบเอานะครับ แท้ไม่แท้สามารถแยกออกด้วยพิมพ์ทรง

การชี้แจ้งเช่นนี้ดีมากขอชื่นชมจากใจจริง

ผิดพิมพ์ชัดเจนครับ

วงไหล่ ซอกแขน ฐานเม็ดบัว มิติต่างกันชัดเจน

กระทู้นี้ให้บทเรียนที่ดีมาก ขอขอบคุณทั้งผู้แจ้ง และเจ้าของร้านที่ต่างก็เป็นส่วนสำคัญของการเรียนรู้ครั้งนี้ ครับ

การทำพระปลอมเดี๋ยวนี้ สร้างโดยผู้มีความรู้ และศึกษาข้อมูล ตำหนิพระแท้มาเป็นอย่างดี

พระองค์นี้ทำได้ละเอียด จนถึงการจัดวางตำแหน่ง และสัดส่วนขององค์ประกอบต่างๆ ได้เป็นอย่างดี

การตัดสินใจว่าแท้หรือไม่ จึงต้องเทียบกัยพระแท้จึงจะเห็น แต่ในสถานการณ์จริงใครจะมีของแท้ไว้ศึกษา แม้แต่ในหนังสือก็อาจไม่มีเวลาเปิดดู

ดังนั้นประสบการณ์จึงเป็นสิ่งสำคัญที่สุดครับ

เรียนถามผู้รู้สายหลวงพ่อปานว่า ในการเจอพระสายนี้เราให้ความสำคัญจากเนื้อเป็นเกณฑ์หรือพิมพ์เป็นเกณฑ์จาก 100%ให้พิมพ์กี่%ให้เนื้อกี่ %ครับ

ขอบคุณ committee ครับที่สละเวลาลงรูปเปรียบเทียบพิมพ์ให้ดู ในกรณีของผมที่ศึกษามาจากการชี้ตำหนิของ หนังสือมหาโพธ์ ราคาเล่มละ 35 บาทในยุคนั้น องค์ที่โดนแจ้งนี้ พิมพ์และตำหนิครบ ส่วนเนื้อพระส่วนตัวผมมองว่าเนื้อจัด จึงทำให้อดมีข้อสงสัยไม่ได้ที่โดนแจ้งว่าไม่แท้ ที่ท่านนำรูปเปรียบเทียบให้เห็นนั้น เป็นประโยชน์ในแง่ของพิพม์พระ แต่โดยส่วนตัวผมนั้นเนื้อพระที่เป็นตัวบอกอายุของพระนั้นเป็นจุดที่สำคัญยิ่งใช้พิจารณา เพราะพระแต่ละองค์นั้นเวลาและการเก็บรักษาต่างสภาพกัน เก็บดีพิมพ์ชัดตำหนิครบ พระใช้พิมพ์สึกตำหนิหาย กระทู้นี้ผมเจตนาอย่างบริสุทธ์ิใจ เพื่อให้เกิดประโยชน์อย่างแท้จริง และไม่ได้มีความรู้สึกไม่ดีต่อ committee และผู้แจ้งแม้แต่น้อย ด้วยความเคารพครับ จากเจ้าของร้าน

ขอบคุณมากๆครับ สำหรับการชี้แจงที่ชัดเจน อย่างให้ทุกกระทู้เป็นแบบนี้ครับ เป็นตัวอย่างดีสำหรับสมาชิกที่ไม่ใช้สายตรง ได้รับความรู้เต็มที่ครับ

สมกับเป็นกระทู้ตัวอย่าง เจ้าของร้านน่ารัก คนแจ้งก็เจตนาดี committe ก็กรุณาชี้แจงได้ชัด ขอบคุณทุกฝ่ายนะครับ

จุดที่อยากชี้สะกิดเตือนให้นักสะสมที่เริ่มศึกษาได้เข้าใจและระลึกไว้เสมอให้จงได้ว่า "พระที่เราจะฟันธงว่าแท้ ต้องเทียบกับพระแท้เท่านั้น"

หมายความว่า นักสะสมที่ประสบความสำเร็จต้องศึกษาจากองค์ครู ไม่ใช่ศึกษาจากตำราโดยยังไม่ได้ดูพระจริงๆ หากข้อมูล/ข้อเท็จจริงขัดหรือแย้งกัน ให้ถือองค์ครูเป็นสิ่งที่ถูกต้องครับ แบบนี้จึงจะไม่หลงทาง

เพราะตำราไม่สามารถให้ข้อมูลเราได้ทั้งหมด เช่น ในตำราบอกว่ามีเนื้อเกินเป็นติ่งแหลมที่บัวเม็ดสุดท้าย ถ้าเราไม่เคยเห็นตำหนินี้จากพระแท้ก็ยากที่จะฟันธงครับ

แต่ถ้าเราได้ดูจากพระแท้ เราจะเห็นตำหนินี้ในลักษณะต่างๆ บางองค์ก็ไม่เหมือนกัน บางองค์ก็ไม่ปรากฎ ซึ่งจะทำให้เกิดประสบการณ์ และมั่นใจแบบที่เรียกว่าดูได้ง่ายๆ เลยทีเดียวครับ

แม้ว่าการศึกษาจากของจริงจะมีประโยชน์มาก แต่ก็หาของแท้ส่องได้ยากจริงๆ ยิ่งพระแพงๆ หายากๆ ก็หมดสิทธิจะเจอกันเลย

ก็คงต้องใช้ความพยายามบวกกับโชค วาสนาอีกนิดหน่อยกันหละครับ

ยังสงสัยครับ เจ้าของร้านเขาบอกว่าพิมพ์ใช่ ตำหนิครบ เนื้อจัด แล้วทำไมถึงเก๊หล่ะครับ รูปที่ทางweb เปรียบเทียบนั้น ถ้ายึดตำหนิจาก มหาโพธิ์ ผมว่าองค์ครูตำหนิไม่ครบนะครับ เนื้อยังสู้องค์เก๊ไม่ได้เลย

ถึงจะมีตำหนิครบ ก็เก๊ครับ  เพราะคนทำของเก๊ เขารู้ว่าคนสมัยนี้ดูพระจากตำรา จึงต้องทำตำหนิให้ครบ

แต่พระแท้ ตำหนิไม่ครบ แม้แต่หักเหลือครึ่งเดียวก็แท้ครับ

ถ้าใครยังสงสัย ข้องใจ กลับไปดูภาพเปรียบเทียบในความคิดเห็นที่ ๓ ขอให้พุ่งสายตาไปที่แถวเม็ดบัวของทั้งสี่องค์ จะเห็นว่ามีองค์นึงไม่เหมือนใคร นั่นแหละพระเก๊ครับ

ตามผมแจ้งไว้ใน คห5 ผมว่าก็น่าจะชัดเจนแล้วนะครับ

เวลาเช็คพระ หากมีพระแท้มาเทียบ

พยายามหาจุดต่าง ว่า พระเรานั้นต่างจากพระแท้หรือไม่ อย่างไร

หาก ดูแล้วไม่ต่างกัน ก็มี% แท้สูง แต่ถ้ามีจุดต่างกันมาก % เก๊ก็มาก

เพราะหากจะจุดที่เหมือน หรือเช็คตำหนิ มันจะเป็นการหลอกตัวเองโดยไม่ได้ตั้งใจ เพราะส่องตรงนั้นก็ใช่ ตรงนี้ก็เหมือน

เพราะ พระเก็ ถูกสร้างอย่างตั้งใจให้่เหมือนพระแท้อยู่แล้ว

ด้วยความหวังดี ไม่ได้มีเจตนาเป็นอื่นครับ

ได้เข้าใจ จากส่วนวิเคราะห์วิจารณ์ ต่างๆ ได้เป็นอย่างดี

หวังว่าอย่างมากว่า คงจะได้รับข้อมูลในส่วนที่ถุกต้องและ

เข้าใจเกี่ยวกับพระเครื่อง ต่อไป

ขอขอบพระคุณล่วงหน้า