หัวข้อ: ก้าวเล็กๆ ไม่เป็น>พอเป็น>เข้าสู่แดนสนธยา>หลงทาง>เข้าสู่มาตรฐานสากล( รึ..เปล่า?..)

กระทู้นี้ผมเรียบเรียงจากเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวของผมเองตลอดเกือบ10เดือนที่ได้เข้ามาเป็นสมาชิกในบ้านหลังนี้ ผมไม่เคยคิดที่จะโปรโมทตัวเองเลยแต่ที่นำมาให้เพื่อนๆดูก็เพื่อ..เป็นกรณีศึกษา ก็แล้วแต่จะคิดนะครับ

 ผมเป็นนักสะสมครับ พระที่ผมมีก็มาจากการสะสม เพราะรักศัทธาและเชื่อในพุทธคุณ ชอบอ่านและค้นคว้า ปรึกษาและสอบถาม เลือกอาจารย์ ชอบทดสอบคนเพื่อจะมาเป็นอาจารย์เราโดยที่เขาไม่รู้ตัวว่าเขาได้เป็นครูของผมไปแล้ว

 ก้าวแรก ไม่เป็นพระ (รู้ตัวเอง)

              ซื้อหนังสือมาอ่าน ทุกชนิดครับ แนะนำพระ,แนะนำเซียน,ชี้ตำหนิ,ประวัติ  (หวังสูง ต้องพระสมเด็จฯ เบญจภาคี เท่านั้น)

 ก้าวสอง พอเป็นพระ (เข้าข้างตัวเอง)

              เริ่มดู-หาเช่า พระตามตำราที่เราอ่าน เก๊บ้าง(ส่วนมาก) - แท้บ้าง(น้อยมาก พระย่อยไม่นิยม) เบญจภาคีนะเหรอ! 100%โดน...

 ก้าวที่สาม เข้าสู่แดนสนธยา 

              หลงไหล ในพระเครื่อง มันเหมือนมีมนต์ มีความสุข เมื่อได้พระที่ต้องการ  มีเศร้า เมื่อพระเหล่านั้นมันเก๊,ถูกตีเก๊ จาก....

              เริ่ม หาทางไปสู่ความเป็นสากล ด้วยการ เข้างานประกวดบ่อยขึ้น ดูพระติดรางวัลในตู้เยอะๆ (เมื่อก่อน ต้องใช้แว่นขยายส่องพระเขาจากนอกตู้นะ) ดูแล้วก็มาหาแบบนั้นมั่ง แห้ว!ครับโดน...เหมือนเคย เข้าไปขอความรู้จากเซียนแท้  ได้ความรู้มา แต่ไม๋เช่าพระของเขา (มันแพง โง่!...บรมเลย) ออกไปเช่ากับพวกทำตัวเป็นเซียน วางมาดเป็นเซียน พูดจาเสียงดัง ฉะฉาน โดนอีก...(สมควร)

 ก้าวที่สี่ หลงทาง 

            อ่านมาก เจอเซียน(เสี้ยน)มาก เลยแม่นครับ แม่นเท็จนะครับ คือหาแต่ของที่เราคิดว่าแท้,น่าจะแท้,สันนิฐานว่าแท้ ,เขาดูให้ว่าแท้(แต่เก๊) หลงไหลได้ปลื้มกับของเหล่านั้น ใครเตือนใครบอกก็ฟังครับแต่ไม่เชื่อ เพราะ มีคำพังเพยว่า"เซียนพูด ถ้าไม่ฟังก็โง่.... แต่ถ้าเชื่อทุกอย่างก็บ้า" ยอมโง่แต่ไม่ยอมบ้า

   หลงทางอยู่นานครับ กลับใจไปหาเซียนแท้ใหม่ ได้ของสมใจ ราคาเหมาะสม ไม่เก๊แต่ไม่สวย ไม่เป็นไรเอาไว้เป็นครูเอาไว้ดู พอเจอองค์ใหม่สวยกว่า พิมพ์ทรง เนื้อหาเหมือนกัน ก็ขายองค์เก่าเช่าองค์ใหม่(แปะ..ตังเพิ่ม) แล้วเอาไปให้อาจารย์ดู (ผ่านครับ) ก่อนกลับก็อุดหนุน พระของอาจารย์เพิ่มมาอีก ชิ้น-2ชิ้น เป็นการตอบแทนน้ำใจไมตรีที่มอบให้ ทำแบบนี้ก็มีพระสวยๆ แท้ๆ ได้ครับ  แต่ระวังไว้ด้วยนะ ของอาจารย์มีแท้ก็ต้องมีเก๊ปะปน จะด้วยเหตุผลอันใดไม่กล่าวถึง.(ก้าวที่1-4 ใช้เวลา 20 กว่าปี)

 เข้าสู่มาตรฐานสากล

    ที่่เวป-พระนี่แหละ สมัครเข้าบ้านนี้ 30 มิย. 54 ได้เปิดร้าน 07 กค. 54  ลงพระในร้านครั้งแรก 7องค์ วันรุ่งขึ้นเจอเลย ป้ายSTOPพระไม่แท้   (อะไร!ว้า..พระตูเก็บไว้ตั้งนานหลายปี-ดูเกือบทุกวัน ไม่มีจุดสะดุดตาว่าเก๊ ใส่ร้านไปวันแรกโดนตีเก๊ มันมีข้อสงสัย! เลยตั้งกระทู้ถาม-ตอบไป ตามลิ้งค์นี้

http://www.web-pra.com/Forum/Topic/Show/37227/Page/1  ได้ความรู้พร้อม คะแนน -1 พ่วงมาด้วย(งง!)

เริ่มไม่แน่ใจ พระทีเรามีอยู่ มันแท้หรือเปล่า? เลยถามไปอีกกระทู้

http://www.web-pra.com/Forum/Topic/Show/37411/Page/1  ได้ความรู้  แล้วรำพึงรำพันออกมา ก็ คะแนน -1 (ห้ามรำพึงรำพัน)

อยากรู้อีก ตั้งไปถามอีกองค์

http://www.web-pra.com/Forum/Topic/Show/38184/Page/1  ได้ความรู้-ได้แสดงความเห็น พร้อมคะแนน -1 มาอีก(อันนี้เข้าใจ ซ่า..เอง)

ตั้งประมูล โดนแขวนป้าย

http://www.web-pra.com/Forum/Topic/Show/42974/Page/1  สงสัยถามไป-โต้ตอบไป ได้ผล คะแนน -7 (อันนี้ซ่า!..-3 +ห้าว!..- 4) คะแนนลบ - ยังมีอีก 3-4 คะแนนนะครับ ยังหาไม่เจอ  ไม่ร้อง!ไม่โวยวาย! ทำความดี เอาคะแนน + มาช่วยลบล้าง

ยังครับ! ยังมีอีก

http://www.web-pra.com/Forum/Topic/Show/40724/Page/1 อ่านแล้ว หน้า..ชา...เลยครับ!

http://www.web-pra.com/Forum/Topic/Show/40725/Page/1 ดีกรี! ความแรงลดลงไปหน่อย!

คำถาม?...ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะสู้ต่อ...หรือถอย...ดีครับ!

คำตอบ. ผมสู้ต่อ เขาติเพื่อก่อ ผมกำลังออกจากแดนสนธยา มาสู่ มาตรฐานสากลที่วงการยอมรับแล้ว!

เลยตั้งกระทู้ เมื่อตอนจะครบ 3เดือน เพื่อขอผ่านโปร. จากเพื่อนๆสมาชิกฯ

http://www.web-pra.com/Forum/Topic/Show/43503/Page/1 โอเค! ดีครับ หน้าชา..ตรงความเห็นสุดท้ายนิดหน่อย

แต่ขอโทษนะครับ ท่านเด็กตลาดช่องแคครับ ไม่รู้ว่าท่านทราบหรือเปล่าว่าท่านคือครูที่สอนผม แนะนำ-ชี้ทางให้ผมก้าวเข้าสู่มาตรฐานสากลที่วงการพระเครื่องฯให้การยอมรับ ณ.ตอนนี้ ท่านสอนให้ผมขึ้นชั้นจาก ดูเป็น สู่ขั้น ดูขาด ตัดสินเก๊-แท้ ได้ด้วยตัวเอง! ตามมาตรฐานของวงการจริง.  ขอบคุณครับ.ท่านอาจารย์

และนี่คือสิ่งที่ผมนำมาอวด

ปล.ท่านมีเทคนิคการสอนครับ เราก็ต้องมีเทคนิคการเรียน 

ผมพบพานกระทู้ของคุณหนุ่ยมาตั้งแต่ตอนนั้น นึกชมการเปิดใจกว้างของคุณหนุ่ยมาโดยตลอด จากใจจริง (ผมไม่ชอบน้ำอ้อย)

ทุกวันนี้ หลายๆกระทู้ของคุณหนุ่ยทำให้ผมมีรอยยิ้มได้บ่อยๆ คุณเป็นหนึ่งในหลายๆสีสันของเวปพระครับ

      เข้าใจนะครับ   เล่นก่อนโดนก่อน    เล่นที่หลังก็โดนทีหลัง   ความเป็นมาตรฐานอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้   เอาเป็นคนยอมรับก็แล้วกันคือมาตรฐาน   อยากเป็นกำลังใจให้ทุกๆท่าน  โดนทุกคนละครับ   พระประธานในโบสถ์ท่านนั่งอยู่เฉยๆยังโดนเลย    หาว่าท่านหน้าบูดบ้าง   ไม่ยิ้มบ้าง    คอสั้นบ้าง  ตาเอียงบ้าง  อื่นๆ      นี้แหละมนุษย์ล่ะ     อย่าคิดอะไรมาก     ยุคใครยุคมันครับ    เห็นเซียนสมเด็จรุ่นเก่ามั้นล่ะ   เดี๋ยวนี้พระแกเก๊หมดแล้ว   สำคัญว่าเขาเล่นตามใคร   มีกลุ่มหนึ่งเหมือนกันที่พยายามตั้งกลุ่มขึ้นมาเล่นสมเด็จรูปทรงนี้   เนื้อนี้    แล้วก็ขายอยู่ในกลุ่มของเค้า   ประกวดกลุ่มของเค้าสนุกไปอีกแบบ   เค้าก็ว่าของเค้าแท้   ซื้อขายกันเป็นแสนเป็นล้านเหมือนกัน     ผมแอบไปดูในกล่องพระที่เก็บไว้  โอโห่...แฮะ...เราก็มีหลายองค์    แอบภูมิใจนะครับ   ไม่กล้าเอาออกมาหรอก

ผมกลัวจะมีเซียน......ตีเก๊ครับ   อิอิ

ทุกย่างก้าวก่อนจะมาเป็น..คนดูพระให้เป็น..มันไม่ง่ายอย่างที่คิดและไม่ยากอย่างที่ตั้งใจ..ครูบาอาจารย์เท่านั้นที่จะคอยแนะนำแนวทางให้เดิน..เจอครูดีแนะนำทางที่ถูกก็ย่อมไปถึงจุดหมายได้เร็วขึ้น..เจอครูอวดรู้ชี้ทางเดินให้เราก็เดินตามที่ครูบอกสุดท้ายปลายทางเข้ารกเข้าพง..กว่าจะเดินย้อนกลับมาที่เดิมและหาครูใหม่บางคนก็ท้อ..บางคนก็สู้..ก็ว่ากันไป..อิฉันต่างจากพี่หนุ่ยตรงที่อิฉันมีครูอยู่ที่บ้านมีทั้งตำราและพระองค์จริงให้ศึกษา..จึงถือว่าโชคดีที่ทางบ้านเล่นพระกันเกือบหมดทั้งพ่อทั้งลุงทั้งอา..เลยทำให้มีความรู้ที่หลากหลายโดยเฉพาะอาที่เป็นคนพอมีชื่อเสียงในวงการพระอยู่บ้าง...อิฉันจึงเคยพูดเสมอโดยคำนี้พ่อเป้นคนสอนว่า..พระเก๊ตาเปล่าพระติดดาวเข้ากล้อง..และให้ศึกษาพระจากองค์จริงอย่างเดียวอย่า..เชื่อหนังสืออย่าฟังนิยาย..เฮ้อร่ายมาซะยาวเลยลืมว่าอิฉันก็ดูพระไม่เป็น..คิกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...เกือบทำเป็นผู้รู้ซะแล้วเจ้าค่ะ...อามิตตพุทธ

ผมจับจุดได้อย่างหนึ่ง เป็นกันทุกคนแม้แต่ผมด้วยนั่นคือ องค์นี้เก็บมานานแล้ว องค์นี้เป็นของปู่ ของพ่อ องค์นี้อยู่บนหิ้งทิ้งไว้ตั้งนานไม่น่าจะเก๊นะ เหมือนเพื่อนบ้านผมพระสมเด็จมีเป็นร้อยบอกว่าเก็บมาสมัยตั้งแต่อยู่โรงรับจำนำ40กว่าปีแล้ว มีคนเอาพระเลี่ยมทองมาจำนำพอหลุดจำนำหลงจู๊ก็ให้แกะเอาทองไป ตัวเองก็เอาพระมา ถ้าเก๊แล้วเขาจะเลี่ยมทองไว้ทำไม ตอนนั้นยังไม่มีเก๊หรอกพระตั้งหลายสิบปี พวกนี้เป็นพระที่เซียนใหญ่ไม่มีในมือเลยไม่เล่นไม่ปั่นพวกนี้เก่าดูง่ายจะตาย พวกเซียนใหญ่เองนั่นละ ทำสมเด็จเก๊เองแล้วก็เอามาขาย อาศัยตัวเองมีชื่อเสียงถึงขายได้ เรามันคนธรรมดาไม่มีชื่อเสียง ลองให้พระองค์นี้อยู่ในมือเซียนใหญ่สิรับรองไม่ต่ำกว่า 10ล้านบาท  ผมละเดินกลับบ้านเลยครับเรียกว่าหมดทางเยียวยา

-แรก ของงด้วยคนครับ

+++ ขออนุญาตครับ  คนเล่นพระทุกคน ไม่ว่าจะสมัครเล่น(หลักร้อย),อาชีพ,โปรฯ  หรือ จะระดับไหนก็ตาม ยังต้องแบ่งเป็น 2 ประเภท คือ ประเภทมีจรรยาบรรณ กับประเภทไม่มีจรรยาบรรณ  ซึ่งทั้งสองประเภทนี้ ก็มีอยู่ทั่วไป กระจัดกระจาย เราๆ ก็ไม่สามารถที่จะรับรู้ได้ ใครคนไหนเป็นอย่างไร ถ้าเลือกได้ ผมก็อยากเจอ ประเภทไม่ต้องเก่งมาก แต่มีจรรยาบรรณ.... จากประสบการณ์ผมเจอมาเยอะ เจอมาเกือบทุกแบบ

+++ประสบการณ์ การเล่นพระของแต่ล่ะคน ส่วนมากมักจะไม่ค่อยเล่าให้ใครฟัง เมื่อตัวเองโดน  ผมบอกได้เลยว่าคนเล่นพระโดนทุกคน โดนมากโดนน้อย โดนแล้วจำ หรือโดนแล้วจำไม่ได้  เพื่อนๆสมาชิกที่เข้าตอบกระทู้บ่อยๆ กว่าท่านจะมีประสบการณ์ มาตอบสมาชิกได้ (ในสายของตัวเอง) ท่านก็ต้องโดนมาก่อน จึุงมีน้ำใจดีๆ อยากจะแนะนำเพื่อนๆ ให้ระวัง ซึ่งเป็นวัคซีนที่ดีๆสำหรับเพื่อนๆ .. ใช่ไม๊ครับ

+++ จรรยาบรรณในวงการพระ ไม่กว้างมากนัก เพื่อนๆสมาชิกทุกๆรุ่น ควรคำนึงถึงเสมอน่ะครับ แล้วเราจะอยู่วงการนี้ได้อีกนานครับ....เป็นกำลังใจให้ เจ้าของกระทู้ และ เพื่อนๆ สมาชิกทุกๆท่านครับ .........

+++.งานมิตติังครั้งที่ 3 จะจัดกันประมาณก่อนเข้าพรรษา ป๊าป๊อก เฮียดุ่ย ประสบการณ์ท่านเยอะ ไม่ต้องเตรียมตัวนาน อิๆๆๆๆ....ใครจะไปก็เตรียมของฝากไว้แต่เนิ่นๆ แล้วกัน แล้วไปเจอตัวจริง ป๊าป๊อก ว่าท่านน่าไหว้ เป็นมิตร อบอุ่น กับทุกๆคน   ,เฮียดุ่ย ขาฮา ฮาจนท้องแข็ง...แล้วเจอกันเร็วๆนี้ครับ .......

ของแบบนี้ต้องใช้เวลาครับ ไม่มีใครเกิดมาแล้วรู้เลยครับ 

โดนบ้างหลงทาง บ้าง นักรบต้องมีบาดแผลครับ

วังเทวี:

ผมพบพานกระทู้ของคุณหนุ่ยมาตั้งแต่ตอนนั้น นึกชมการเปิดใจกว้างของคุณหนุ่ยมาโดยตลอด จากใจจริง (ผมไม่ชอบน้ำอ้อย)

ทุกวันนี้ หลายๆกระทู้ของคุณหนุ่ยทำให้ผมมีรอยยิ้มได้บ่อยๆ คุณเป็นหนึ่งในหลายๆสีสันของเวปพระครับ

การเปิดใจรับสิ่งใหม่ๆ เป็นการเพิ่มรอย "หยัก" ในสมองครับ ( ภาษา ทางการแพทย์ )  ขอบคุณครับ. 

พลายชุมพล999:

      เข้าใจนะครับ   เล่นก่อนโดนก่อน    เล่นที่หลังก็โดนทีหลัง   ความเป็นมาตรฐานอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้   เอาเป็นคนยอมรับก็แล้วกันคือมาตรฐาน   อยากเป็นกำลังใจให้ทุกๆท่าน  โดนทุกคนละครับ   พระประธานในโบสถ์ท่านนั่งอยู่เฉยๆยังโดนเลย    หาว่าท่านหน้าบูดบ้าง   ไม่ยิ้มบ้าง    คอสั้นบ้าง  ตาเอียงบ้าง  อื่นๆ      นี้แหละมนุษย์ล่ะ     อย่าคิดอะไรมาก     ยุคใครยุคมันครับ    เห็นเซียนสมเด็จรุ่นเก่ามั้นล่ะ   เดี๋ยวนี้พระแกเก๊หมดแล้ว   สำคัญว่าเขาเล่นตามใคร   มีกลุ่มหนึ่งเหมือนกันที่พยายามตั้งกลุ่มขึ้นมาเล่นสมเด็จรูปทรงนี้   เนื้อนี้    แล้วก็ขายอยู่ในกลุ่มของเค้า   ประกวดกลุ่มของเค้าสนุกไปอีกแบบ   เค้าก็ว่าของเค้าแท้   ซื้อขายกันเป็นแสนเป็นล้านเหมือนกัน     ผมแอบไปดูในกล่องพระที่เก็บไว้  โอโห่...แฮะ...เราก็มีหลายองค์    แอบภูมิใจนะครับ   ไม่กล้าเอาออกมาหรอก

ผมกลัวจะมีเซียน......ตีเก๊ครับ   อิอิ

 

เล่นก่อน..โดนก่อน ถุกต้องที่ซู๊ด...ครับ มันก็เหมือนตายก่อนเป็นผีรุ่นพี่..ตายทีหลังเป็นผีรุ่นน้อง..

   มาตรฐานอยู่ที...เล่นที่่ไหน...ใช่ทุกที่...ทุกแห่งหน..พระทางใต้ อยู่เชียงใหม่,ลำปาง ฯลฯ ก็เล่นหาสะสมซื้อ-ขายได้ราคา(พระแท้ฯพิมพ์มาตรฐาน)

   เราถามหามาตรฐานในวงการพระเครื่องฯ...แต่เรากลับปฏิเสฐ..แอนตี้..ดูถูก...ไม่ยอมรับ...กลไกที่มีอยู่ตอนนี้ก็.....

   พระสมเด็จฯรุ่นเก่า เก๊ เพราะอะไร?  73 พิมพ์,เนื้อจัด,ส่องมันส์..มวลสารเพียบ

   พระสมเด็จฯรุ่นเก่า แท้ เพราะ อะไร? 4 พิมพ์,พิมพ์ใหญ่,เจดีย์,ฐานแซม,เกศบัวตูม   แต่ละพิมพ์มีกี่ "บล็อค" เขาแยกชัดเจน (นี่ละครับมาตรฐาน)

           อย่าคิดมากครับ พระสมเด็จฯ..เล่นแค่ชอบ

นกเค้าแมว:

ทุกย่างก้าวก่อนจะมาเป็น..คนดูพระให้เป็น..มันไม่ง่ายอย่างที่คิดและไม่ยากอย่างที่ตั้งใจ..ครูบาอาจารย์เท่านั้นที่จะคอยแนะนำแนวทางให้เดิน..เจอครูดีแนะนำทางที่ถูกก็ย่อมไปถึงจุดหมายได้เร็วขึ้น..เจอครูอวดรู้ชี้ทางเดินให้เราก็เดินตามที่ครูบอกสุดท้ายปลายทางเข้ารกเข้าพง..กว่าจะเดินย้อนกลับมาที่เดิมและหาครูใหม่บางคนก็ท้อ..บางคนก็สู้..ก็ว่ากันไป..อิฉันต่างจากพี่หนุ่ยตรงที่อิฉันมีครูอยู่ที่บ้านมีทั้งตำราและพระองค์จริงให้ศึกษา..จึงถือว่าโชคดีที่ทางบ้านเล่นพระกันเกือบหมดทั้งพ่อทั้งลุงทั้งอา..เลยทำให้มีความรู้ที่หลากหลายโดยเฉพาะอาที่เป็นคนพอมีชื่อเสียงในวงการพระอยู่บ้าง...อิฉันจึงเคยพูดเสมอโดยคำนี้พ่อเป้นคนสอนว่า..พระเก๊ตาเปล่าพระติดดาวเข้ากล้อง..และให้ศึกษาพระจากองค์จริงอย่างเดียวอย่า..เชื่อหนังสืออย่าฟังนิยาย..เฮ้อร่ายมาซะยาวเลยลืมว่าอิฉันก็ดูพระไม่เป็น..คิกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...เกือบทำเป็นผู้รู้ซะแล้วเจ้าค่ะ...อามิตตพุทธ

 น้องคนนี้ไม่ธรรมดาครับ รอยหยักในสมองเยอะ ขอบคุณครับ

Pu:

-แรก ของงด้วยคนครับ

ขอแก้นิดนึงไม่รู้ว่าใช่หรือเปล่า

-ลิงค์แรก ขอ"งง"ด้วยคนครับ

ขอบคุณครับในน้ำใจที่มีให้ ผมรับรู้ได้ครับ.

ยังมีอีกหลายท่านที่ผมไม่ได้ตอบ ต้องขอโทษด้วยนะครับ.

โดนทุบจนน่วม(ถ้าเป็นกระท้อนคงหวานน่าดู)เพราะความไว้ใจก็ท่านเป็นถึงกรรมการตัดสินพระ จะเช่าอะไรถ้าท่านบอกผ่านเช่าหมด ถึงคราวเดือดร้อนต้องใช้เงินนิมนต์หลวงพ่อออกมาช่วยปรากฏเก๊แบบครึ่งๆ พวกกันทำเสียแล้ว เล่นพระใหม่ๆเหมือนเด็กหัดเดินเห็นใครพอเป็นหน่อยก็เชื่อเขาเสียหมด โดนจนท้อเลิกเล่นมันเสียเลย เร้นกายห่างหายไปเกือบสิบปี กลับมาใหม่โอ้วงการพระขยายตัวยิ่งใหญ่ทางอินเตอร์เน็ตน่าสนใจดีแฮะ สมัครเว็บแรกบ้านเรานี่เลยเงินก็ไม่มีแม่เมียไม่ให้(ไม่ได้พิมพ์ผิดนะครับมาตอนแรกเป็นเมียแต่ตอนนี้มันเริ่มจะกลายเป็นแม่เราแล้ว) เอาไงดีหว่าเลยขุดของเก่าที่มีเก็บไว้ออกมาหมุนเป็นทุนรอน เผลอแป๊ปเดียวอยู่บ้านนี้มาปีกว่าแล้ว ดีบ้างผิดบ้าง(หลายstop) เออชักเป็นขึ้นแล้วนี่ สี่ห้าเดือนแรกยังไม่ค่อยเชื่อตัวเองยังเที่ยวถามชาวบ้าน ผลพระเราดีๆโดนเพื่อนติหน่อยเขว ปล่อยทิ้งพวกคว้าไปปล่อยต่อกำไรบานไป บ้างก็เราดูไม่ดีแต่พวกว่าดีเชื่อเขาผลก็ไม่ดีนั่นแหละมันถูกแล้ว หลังจากนั้นตาของตูนี่แหละดีที่สุด

ก้าวเล็ก ๆ ของนักสู้ที่ยิ่งใหญ่.............บนถนนสายผลประโยชน์และความโลภ

ที่่สองข้างทางไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ.....แต่เป็นป่ารกชัฎ ที่มีแต่พงหนามแหลมคม

กว่าจะถึงจุดหมาย ก็มีบาดแผลอยู่เต็มร่างกาย...........หรือไม่ก็ล้มตายไปก่อนจะถึงปลายทาง

เป็นกำลังใจให้นะครับ..........ด้วยความเคารพ

ก้าวแรก ผมโดนเพราะไปเชื่อคนขายตลับเงินที่ตลาดจตุจักร สมัยนั้นผมชอบสะสมเหรียญกษาปณ์พวกหน้าเหรียญ5บาท10บาท วันหนึ่งมีลูกศิษย์นำเหรียญร.5บาทหนึ่งแท้มาให้ แล้วผมถูกเลขท้าย3ตัว เลยไปซื้อตลับเงิน เดินข้ามสะพานลอย เจอเด็กเอาพระมากองขายมีเหรียญร5(ปลอม)เหมือนของผมเลย เลยซื้อมา คนขายตลับเงิน(อยากขาย)บอกว่าแท้ทั้ง2เหรียญเลยครับ ผมเลยกลับไปซื้อพระ(ปลอม)ของเด็กนั้นทั้งกอง เงินหมดเลย

ธรรมชาติของนักนิยมพระคือ ทุกคนเคยโดน และทุกคนเคยได้ของฟลุ๊ค

เวลาได้ของฟลุ๊คก็ดีอกดีใจ แล้วเวลาโดนจะเสียอกเสียใจไปทำไม สู้ต่อ ครับ

ขอชื่นชมนะครับ "คุณหนุ่ยพทธบูชา"

การเริ่มต้นครั้งแรกของผมก็ไม่สวยหรูเหมือนกันครับ โดนกับคนใกล้ตัว

รู้จักกัน ให้ความเคารพต่อกันเป็นอย่างดี จากนั้นมาผมจึงเริ่มต้นใหม่โดย

เร่มจากตำรา ให้ความสำคัญกับคำว่า "ศึกษาก่อนสะสม"

ผมว่าเรื่องราวของ "คุณหนุ่ยพุทธบูชา" ก็ยังดีนะครับ ยังดีกว่าหลายๆคน

ที่ผมรู้จัก ได้สัมผัสมันครั้งแรกก็ออกทะเลเลย ทุกวันนี้เหมือนจะดีขึ้นมั้งคับ

ได้ข่าวว่ามันไม่ได้ออกทะเลแล้ว แต่มันขึ้นบกได้ก็เข้าป่าต่อเลยคงต้องปล่อย

แล้วละครับ เพราะเกินเยียวยาจริงครับผม

"ร่วมให้แรงใจกับเพื่อนสมาชิกทุกท่านด้วยนะครับ"

ขอแสดงความคิดเห็นบ้างนะครับ

1. ผมเชื่อเสมอว่าเล่นพระ ดูพระต้องมีครู มีอาจารย์ที่ดี ที่มีจรรยาบรรณ

ผมโชคดีที่ได้รู้จักครู ผู้สอนที่ดีจากเวปนี้ถึง 2 ท่าน

การศึกษาเองจากหนังสือ จากภาพนั้น อันตรายมากครับ

ยิ่งรวมกับการคิดไปเองแล้วจะยิ่งไปกันใหญ่

แต่การจะหาครูที่ดีไม่ง่ายครับ

มีคนเคยโทรมาขอความรู้แต่พูดเหมือนบังคับว่าผมต้องบอก

มาแนวนักเลงบ้าง ชวนทะเลาะบ้าง พูดไปแล้วไม่ฟังเพราะไม่เหมือนที่ตัวเองคิดบ้าง

เป็นท่าน ท่านจะสอน จะอธิบายหรือไม่ครับ

2. ผมเชื่อและตั้งเป็นกฎเสมอว่าจะเช่าพระที่เคยเห็นของจริง ของแท้

หรืออย่างน้อยต้องเป็นรูปชัดๆ หลายๆ มุม ที่เป็นพระแท้ก่อน

แล้วนำข้อมูลไปเช่าหาองค์นั้นๆ จากที่อื่นๆ สำหรับ ผมว่าสำคัญมากๆ

เพราะการดูพระแท้ๆ นั้นมันมากกว่าตำหนิ จุดตัดต่างๆ ทั้งหลายอีกครับ

และมันคือเหตุผลว่าผมมักจะถ่ายรูปมุมแปลกๆ สำหรับพระที่อยู่ในร้าน 

ซึ่งจริงๆ แล้วมันเป็นมุมที่มีความสำคัญในการพิจารณาพระองค์นั้นๆ เลยนะครับ