หัวข้อ: นี่ก็อีกองค์ครับ

นี่ก็อีกองค์ครับ

ที่บอกว่าพระ ประจำตระกูลนั้น เราจะรู้ได้อย่างไรว่า พ่อแม่ ปู่ย่าตาทวดนั้นดูพระเป็น เกือบทั้งหมดจะไปเช่าพระที่พบเจอในชีวิต จากแผงพระ จากร้านกาแฟที่มีคนเอาพระมาดูมาขายกัน แลเวลาเช่า สมเด็จ นางพญาองค์ละ 300 400 ทั้งๆที่พระแท้องค์ละเป็นแสนเป็นล้าน ก็เพราะฟังนิยายจากคนขาย แบบกล่อมลิงหลับ  พระแบบนี้จะโดนลูกหลานเจริญพร ในภายหลัง เพราะกว่าจะรู้ว่าเป็นพระเก๊ ให้ชาวบ้านเขาหัวเราะกันว่า ก็พระมันเก๊ชัดๆ ตัวเองยังไม่พอ หลงพาลูกหลานไปเข้าป่า ดงพญาไฟอีก หาทางออกไม่เจอ เดี๋ยวนี้มันเป็นเรื่องธรรมดาไปเสียแล้วครับ

ใหนลองบอกมา สิครับว่า พระของผมเป็นยังไง ถ้าเก๋อธอบาหน่อยได้ไหม ว่าเก๋ยังไง พระแท้เป็นยังไง

        ธรรมดาเวลาเขาดูพระกัน เขาว่าให้ดูที่พิมพ์ก่อนว่า ถูกต้องหรือไม่ เปรียบเสมือนมีคนเรียกให้ดูบุคคล คนหนึ่งซึ่งคิดว่า เป็นคนที่เรารู้จัก  เมื่อเรามอง ว่าใช่คนที่เรารู้จักจริงไหม เราก็ต้องมองใบหน้า ด้วยความทรงจำว่า ตรงกับที่เราเคยเห็นคนๆนี้มาตั้งแต่เรียนอยู่ชั้นมัธยมด้วยกันมา หรือไม่ ถ้าไม่ได้เห็นมาแค่ไม่กี่เดือน ถ้าใช่คนนี้จริง เราก็ต้องรู้ว่าใช่คนๆนี้หรือไม่ใช่ แต่ถ้าหากไม่ได้พบกันหลายปี รูปร่างอาจจะอ้วนท้วนขึ้น ทำให้เราไม่แน่ใจ ต้องดูใกล้ๆ เมื่อเห็นว่าน่าจะใช่ ขั้นต่อไปก็คือลองทัก หรือเรียกชื่อดู ถ้าใช่ก็คือเขาต้องหันมา แล้วเมื่อเห็นหน้าเรา เขาก็ต้องจำเราได้ แม้แต่เขาเคยเดินขาเป๋ ถึงไม่ได้เห็นหน้ากันชัด เห็นเฉพาะรูปร่างตะคุ่มตะคุ่มเดินมา เราก็รู้ว่าเป็นเพื่อนคนนี้ เพราะท่าทางนั้น ก็คือพิมพ์ของเขา

       ในกรณีของพระเครื่อง ไม่เหมือนคน รูปร่างตายตัว ไม่มีอ้วนมีผอมให้รูปร่างผิดไป ฉนั้นหน้าตา หรือทุกๆส่วนจะเปลี่ยนไม่ได้ เคยเห็นท่านั่งอย่างไร วางมือลักษณะไหน ก็ต้องเป็นเช่นนั้น ถึงพระจะสึกไปบ้าง ท่าทางก็ต้องคงรูปเดิมไม่เปลี่ยน พอส่วนใดผิดไปจากเดิม ที่ความรู้สึกบอกเราว่าไม่คุ้นเคยกับท่าทางที่แปลกไปจากเดิมที่เคยคุ้นๆตามาก็ต้องบอกว่า ไม่ใช่  เมื่อไม่ใช่แล้วจะหยิบขึ้นมาส่องกล้องดูอีกทำไม ให้ตาคุ้นเคยกับพระเก๊  แต่ถ้าตรงจึงค่อยหยิบมาส่องดูเพื่อดูธรรมชาติบนผิวพระ และเอกลักษณ์ของพระเนื้อนั้นๆ และตำหนิในพิมพ์ต่อไป เพราะพระเก๊พิมพ์ถูกก็มีครับ

        พระของคุณ แค่มองในส่วนของพระเศียร สัดส่วนของชฏา และหน้ากลมบ๊อกผิดจากหน้าที่ควรจะเป็น สัดส่วนของหน้าอก การวาดมือ เป็นเช่นใด ลองไปหาดูรูปจากหนังสือพระที่ดีเช่น หนังสือของ อ. ประชุม กาญจนวัฒน์ อมตะพระกรุของคุณต้อย เมืองนนท์  หรือจะลองเอาไปโพสดูที่กระทู้โชว์พระกรุของ pralanna.com หรือ pramuengnua.com ดู ซึ่งถ้าใครเอาพระเก๊มาโพสไว้ ทีมงานที่ดูพระเป็น เขาจะลบออกสักภายในอาทิตย์หนึ่งนะครับ

เอาให้รูปใหญ่ๆ ชัดๆ จะได้ไม่มีข้อสงสัยต่อไป

จิงอยู่ครับ ที่รูปทรงพระองค์นี้อาขจะดูผิดไปจากปรกติ แต่พระองค์นี้ ก็ขึ้นมากจากกรูเดียวกันกับพระนางพญากรูวัดนางพญาจังหวัดพิษณุโลก ดังต่อไปนี้ครับ 

ลักษณะของพระนางพญา พระส่วนใหญ่จะมีเนื้อหยาบ ที่ละเอียดอ่อนจะมีน้อยกว่ามาก มีทั้งหมด 7 พิมพ์ด้วยกัน คือ
1. พิมพ์เข่าโค้ง ถือเป็นพิมพ์ใหญ่พิมพ์หนึ่ง แต่แบ่งออกเป็นอีกหลายแบบ 
2. พิมพ์เข่าตรง ถือเป็นพิมพ์ใหญ่ โดยเฉพาะพิมพ์เข่าตรง แยกออกเป็น 2 พิมพ์ด้วยกันคือ พิมพ์เข่าตรง “ธรรมดา” กับพิมพ์เข่าตรง “มือตกเข่า” แต่ทั้งสองพิมพ์ก็ถือว่าอยู่ในความนิยมเหมือนกันทั้งคู่
3. พิมพ์อกนูนใหญ่ ถือเป็นพิมพ์ใหญ่
4. พิมพ์สังฆาฏิ ถือเป็นพิมพ์กลาง
5. พิมพ์อกแฟบ (หรือพิมพ์เทวดา) ถือเป็นพิมพ์เล็ก
6. พิมพ์อกนูนเล็ก ถือเป็นพิมพ์เล็ก
7.พิมพ์พิเศษ เช่น พิมพ์เข่าบ่วง หรือพิมพ์ใหญ่พิเศษ
พระนางพญาไม่ว่าพิมพ์ไหน ลักษณะของเนื้อจะเหมือนกันหมด ผิดกันแต่พิมพ์ทรงเท่านั้น ส่วนทางด้านพุทธคุณนั้นยอดเยี่ยมทางด้านเมตตามหานิยม และแคล้วคลาดเป็นเลิศ สมกับเป็นหนึ่งในห้าชุดของชุดเบญจภาคีนั้นเอง

อย่างรูปนี้ ก็มาจากกรูเดี๋ยวกัน ?

จิงอยู่ครับ ที่รูปทรงพระองค์นี้อาขจะดูผิดไปจากปรกติ แต่พระองค์นี้ ก็ขึ้นมากจากกรูเดียวกันกับพระนางพญากรูวัดนางพญาจังหวัดพิษณุโลก ดังต่อไปนี้ครับ 

ลักษณะของพระนางพญา พระส่วนใหญ่จะมีเนื้อหยาบ ที่ละเอียดอ่อนจะมีน้อยกว่ามาก มีทั้งหมด 7 พิมพ์ด้วยกัน คือ
1. พิมพ์เข่าโค้ง ถือเป็นพิมพ์ใหญ่พิมพ์หนึ่ง แต่แบ่งออกเป็นอีกหลายแบบ 
2. พิมพ์เข่าตรง ถือเป็นพิมพ์ใหญ่ โดยเฉพาะพิมพ์เข่าตรง แยกออกเป็น 2 พิมพ์ด้วยกันคือ พิมพ์เข่าตรง “ธรรมดา” กับพิมพ์เข่าตรง “มือตกเข่า” แต่ทั้งสองพิมพ์ก็ถือว่าอยู่ในความนิยมเหมือนกันทั้งคู่
3. พิมพ์อกนูนใหญ่ ถือเป็นพิมพ์ใหญ่
4. พิมพ์สังฆาฏิ ถือเป็นพิมพ์กลาง
5. พิมพ์อกแฟบ (หรือพิมพ์เทวดา) ถือเป็นพิมพ์เล็ก
6. พิมพ์อกนูนเล็ก ถือเป็นพิมพ์เล็ก
7.พิมพ์พิเศษ เช่น พิมพ์เข่าบ่วง หรือพิมพ์ใหญ่พิเศษ
พระนางพญาไม่ว่าพิมพ์ไหน ลักษณะของเนื้อจะเหมือนกันหมด ผิดกันแต่พิมพ์ทรงเท่านั้น ส่วนทางด้านพุทธคุณนั้นยอดเยี่ยมทางด้านเมตตามหานิยม และแคล้วคลาดเป็นเลิศ สมกับเป็นหนึ่งในห้าชุดของชุดเบญจภาคีนั้นเอง

อย่างรูปนี้ ก็มาจากกรูเดี๋ยวกัน ?

นี่ก็ อีกองค์หนึ่ง   

เข้าลักษณะที่บอกมาไหมครับ ?

        เมื่อคุณก็บอกว่า "จิงอยู่ครับ ที่รูปทรงพระองค์นี้อาจจะดูผิดไปจากปรกติ" แล้วผมก็วิจารณ์ในกะทู้พระองค์นี้ไป ก็ถูกต้องไหมละครับ การวิจารณ์ใน เว๊ปเขาถือเป็นข้อคิดเห็นที่ผู้อื่นมีให้ จะได้มองในอีกมุมมองหนึ่ง หากมีความเห็นที่แตกต่าง แล้วเก็บข้อวิจารณ์นั้นไว้ดูว่ามันจริงตามที่เขาดูไหม ก็เท่านั้นครับ ดูท่าทางคุณจะค้นคว้ามาบ้าง ถ้ามั่นใจในพระตัวเอง ก็ไม่ควรเอามาถาม ให้ได้ข้อวิจารณ์จากคนอื่นครับ เพราะจะทำให้จิตใจหงุดหงิดไปเปล่าๆ

        นี่ยังไม่พูดกันถึง พระนางพญาที่แตกกรุที่วัดโน้นวัดนี้ในเมืองพิษณุโลกมาก่อนหน้านี้ ซึ่งพิมพ์และเนื้อแตกต่างจากนางพญากรุเก่ามาก จากนี้ไปเมื่อมีคนเอามาถามความเห็นในเว๊ป แล้วได้คำตอบ ไม่ตรงกับที่อยากได้ ก็จะมีข้อถกเถียงกันไม่รู้จบ เกี่ยวกับพระที่  "พระยัดกรุ" หรือ "ผียัดกรุ" นี้อีกมาก เตรียมปวดหัวไว้ได้เลยครับ

ก็เป็นปัญหาโลกแตกอีกนั้นแหละ มันไม่มีอะไรมายืนยันได้ หรือไขข้อข้องใจได้หมดแหละ เพราะมันไม่ไช่วิทยาศาตร์ มันเป็นศิลปะ ซึ่งเกี่ยวกับจิตใจและความรู้สึก ถามหน่อนถ้าพระคุณเคยได้รางวัลการประกวดมาก่อน อยู่ดีๆๆ เอากลับไปประกว อีก คนรับกลับตีเก๋( เอะ ? ยังไง ในวงการนี้)

พอบอกกว่าเคยประกวดรายการนี้ และเคยได้รางวัลมาแล้ว คนรับกลับอกว่ากรรมการคนละคนกัน พูดง่ายๆๆในวงการนี้ก็เหมือนกับวงการมายานั้นแหละ ยิ่งมีกระแสปั้นราคา อย่าง Over มันเกินจริงไป พระที่อยู่ในตลาดก็หน้าเดิมๆๆวนเวียนไปมา

             ก็ต้องขอขอบคุณ คุณนักสะสมนะครับที่ให้ความเห็นทุกคนมีสิทธิที่จะคิดที่จะพูดแต่ต้องอยู่ในกฏระเบียบ

ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจ เอาเป็นว่าไม่ทำให้ใครเดือดร้อนแล้วกันเป็นดี ขอบคุณครับ

               ผมเองก็เคยมีเรื่องมาแล้ว มีอย่างที่ไหนพระติดรางวัลที่ 1 มาตลอดทุกงานที่ตัดสินโดยกรรมการรุ่นเก่าของสุพรรณบุรี มาทั้งนั้น พอเอามาส่งหลังๆนี้กรรมการตัดสินรุ่นใหม่ ที่ผมเข้าใจว่า มันยังไม่เคยเห็นพระมาก่อน ดันไม่ยอมรับพระ แล้วบอกว่าไม่แท้ เคยลงเรื่องไว้ในเว๊ปยู เอาใบประกาศเก่าๆลงให้มันดู แล้วถามกรรมการว่า มาตราฐานการดูของนักเล่นพระเมืองสุพรรณตกลงขนาดนี้แล้วเหรอ ก็เห็นมันหัวหด ไม่มีใครมาตอบสักคน

                ก่อนหน้านั้นผมยังเคยเป็นกรรมการตัดสินพระอยู่พักหนึ่ง แล้วเห็นความสกปรกในการตัดสิน หลายๆอย่าง เล่นพรรคเล่นพวกกัน บางคนไม่มีความยุติธรรมในการตัดสินเลย ควรค่าแก่การเรียกว่า ไอ้เหรี้ยได้เต็มปาก ก็เลยไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยว และแทบไม่เข้างานประกวดเลย มา 20ปีนี้ เว้นแต่เพื่อนมาชวนไปเที่ยวแล้วมาขอยืมพระไปส่งประกวดจึงต้องจำใจไปดูพระตัวเอง วงการนี้นับวันแต่จะเสื่อมลง  ก็ยังบอกเพื่อนๆกันว่า จะไปเป็นไม้ประดับ ให้เขาโกงทำไม มิหนำซํ้ายังเสี่ยงกับพระหายอีก 

มีเรื่องเล่าให้ฟังเล่นๆ เมื่อสิบกว่าปีก่อน เพื่อนผมคนหนึ่ง ไปได้พระมาจากบ้านญาติ  ได้มาทั้งไหเลย มีพระปนกับดินแข็งๆปิดอยู่ปากไห

ดูพระปากไห ก็รู้สึกแปลกๆแล้ว เลยตกลงกันว่า จะทุบไหดูพระข้างใน

ผล ทุบแล้ว นั้งดูกันซักพัก แล้วมองหน้ากัน

หลังจากนั้นก็โยน ทั้งพระ ทั้งไหทิ้งที่สวนหลังบ้านเลยครับ 5555 เก็ยกไห

พระ จะ แท้ หรือ เก๊ อยู่ที่ตัวองค์พรระครับ ไม่ใช่ที่มา ไม่ใช่คำบอกเล่า

ในเมื่อ เนื้อพระไม่เก่า องค์ประกอบต่างๆ ไม่เป็นธรรมชาติ ยังไงก็คงเป็นพระแท้ไปไม่ได้หรอกครับ

ธรรมชาติความเก่าอันแรกก็คือ คราบกรุ

คราบกรุ  ก็คือสิ่งที่เกิดขึ้นจากการเวลาที่พระได้ถูกเก็บรักษาและผ่านพ้นมาหลายร้อยปี ทำให้พื้นผิวบนองค์พระภายนอกถูกห่อหุ่มด้วยสิ่งต่างๆ คราบกรุในที่นี้อาจจะเกิดได้จากหลายปัจจัยหลายสาตุ และหลายแบบ ทั้งจากภายนอกและภายใน ภายนอกเช่น ดิน , รา ภายในเช่น สนิม, ฝ้า ,ใข เป็นต้น ก่อนที่ท่านจะได้ศึกษาถึงคราบกรุแต่ละชนิด ขอให้ท่านเข้าใจก่อนว่า การสร้างพระกรุและการเก็บรักษาพระคนโบราญเขาให้ความสำคัญมาก เมื่อสร้างสร็จแล้วก่อนที่จะบรรจุลงกรุนั้นเขาต้องมีภาชนะมารองรับ จะเป็นให หรือเป็นโถ อะไรก็แล้วแต่ เมื่อบรรจุพระลงในภาชนะเสร็จเรียบร้อยแล้วก็จะนำไปไว้ในเจดีที่สร้างขึ้น พระเหล่านั้นจึงถูกเรียกว่าพระกรุ เป็นไปไม่ได้เลยว่า พระจะมีคราบกรุในลักษณะที่มีขี้ดิน หรือหิน หรือกรวด ไปเกาะจับบนองค์พระอย่างหนาแน่น ถึงแม้ว่าเจดีหรือกรุเหล่านั้นแตกออกมา พระตกกระจัดกระจายตามพื้นดิน ในพระแท้ๆท่านก็จะไม่พบดิน หิน สราย กรวด ไปเกาะแบบเต็มลกองค์พระไปหมด คราบกรุของแท้จะเป็นแบบบางๆ หรือถ้าจะหนาก็ไม่ได้เต็มองค์จนมองพระแทบไม่เห็น ดังนั้นถ้าท่านพบเจอพระกรุที่มีลักษณะดังที่กล่าวมาแล้วไม่จำเป็นต้องหยิบขึ้นมาส่งให้เสียเวลา ลักษณะคราบกรุอย่างแรกที่เราจะศึกษานั้นก็คือ

1 ดินคราบกรุ

ดินคราบกรุ อย่างที่ได้กล่าวมาแล้วนั้นว่าพระกรุนั้นในถูกเก็บไว้ในเจดีเมื่อเก็บไว้ในเจดีและบรรจุอยู่ในภาชนะ จะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะพบดินไปเกาะอยู่บนองค์พระ แต่ก็จะมีบ้างที่เจดีบางกรุหักพังลงมาตามการเวลา พระถูกทับถมลงในดินเมื่อผ่านการเวลาดินได้ไปจับในองค์พระ แต่การจับตัวของดินเหล่านั้นจะเป็นในลักษณะจับตามซอกลึกและแผ่วบางไม่ใช่หนาเตอะเป็นก้อนดิน เมื่อใช้กล้องส่องดูดินคราบกรุส่วนมากจะสีออกเทามีความนุ่มอยู่ในตัว

ดินคราบกรุที่เป็นเก๊นั้นจะจับตัวแบบหนาเตอะ ชนิดที่ไปนั่งแกะออกพระก็อาจจะพังได้ ดินคราบกรุเก๊ส่วนมาจะทำออกมาแบบปนกับสิ่งต่างๆเช่น ก้อนกรวด,เม็ดแร่,ขี้สนิม หรือบางที่ก็แกล้งทำให้พระติดอยู่กับใหเลย ข้อคิดอีกอย่างหนึ่งเมื่อท่านเห็นพระองค์ใดก็แล้วแต่เมื่อจับหรือสัมพัสขึ้นมาแล้วรู้สึกว่าพระองค์นั้นเหนียวมือ หรือสากมือพระจำพวกนี้จะเป็นพระไม่แท้แน่นอน เพราะพระที่เป็นของแท้นั้นถึงแม้จะเป็นพระเนื้อหยาบมีเม็ดแร่เยอะ เช่น หลวงพ่อโตบางกระทิง ขุนแผนบ้านกร่าง เมื่อท่านจับขึ้นมาก็จะไม่รู้สึกสากมือหรือเม็ดแร่ในองพระบาดมือท่าน

2 รารัก

คราบรารัก ก็คือ กลุ่มราเหมือนราที่เกิดขึ้นกับผนังปูนเมื่อถูกความชื้นเป็นเวลานานก็แบบเดียวกัน แต่ที่เราเรียกว่ารารักก็เพราะว่าเมื่อพระถูกเก็บไว้ในเจดี การเวลาผ่านพ้นมาในกรุนึกสภาพตอนหน้าร้อนข้างในเจดีจะร้อนแค่ใหน เมื่อมีฝนตกอิฐก็จะอุ้มน้ำมีความชื้นเกิดขึ้น  เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวชื้น ราก็เกิดขึ้นบนองค์พระ เมื่อมีความชื้นราเกิดขึ้นมา และเมื่อโดนอากาศร้อนราโดนอบในกรุราก็จะตาย จับบนองค์พระการเวลาผ่านมาเป็นร้อยปีราที่ตายก็กลายเป็นสีดำกระจายอยู่บนองค์พระดูแล้วเหมือนรัก จึงเรียกว่ารารัก

บทที่สี่ นี้ยังไม่จบ เดี๋ยวค่อยมาต่ออีก ผมก็ขอโทษไปบ้างที่พิมพ์ผิดๆถูกๆ ขอให้ท่านค่อยๆอ่านทำความเข้าใจ บทที่สี่จะยาวกว่าบทใหนๆ เรื่องของรารักก็ยังไม่จบเดี๋ยวผมมาต่อให้

ก็อปมาเพื่ออะไรครับ

พระแท้ไม่จำเป็นต้องมีกราบสกปรก หรือคราบกรูเสมอไป 

อืม...ก็อปข้อมูลมาให้ความรู้ผมนี้เอง

ขอบคุณครับ

แวะเข้ามาอ่านอีกรอบ ก็ขำดีครับ กระทู้นี้ 55555555

ท่านเขียนว่า  พระกรู (ผมเข้าใจว่าไม่ไช่ "พระกรุ" )

                    พระเก๋ (ผมเข้าใจว่าไม่ไช่ "พระเก๊" )

ท่านมาแบบนี้ผมเลยไม่กล้าออกความคิดเห็น จึงขอเข้ามาอ่านเพื่อเสริมความรู้ด้วยคนครับ

ขอบคุณครับที่มีข้อโต้ตอบ ...

ผมจะตามดูต่อครับ (กำลังหัดดูครับ)

ขอบคุณครับ