ภาพที่ลงให้เห็นไม่บอกก็คงจะทราบกันดีนะครับ เป็นบรรยากาศช่วง 6โมงเย็นกำลังจะพลบค่ำแต่ดวงจันทร์ปรากฏให้เห็นข้างขึ้นอย่างเด่นชัด แต่ไกลมากๆๆ

ความต้องการของคนเรามีด้วยกันทุกคน ไขว่คว้าหากันคนละแบบคนละมุม จะว่าไปแล้วสิ่งที่ได้มาคิดว่าน่าจะภมิใจแล้วพอใจแล้ว แต่ก็ยังค้นหาสนองตนเอง..

จะไขว่คว้า อีกนานแค่ไหนกว่าจะถึง หรือจะเป็นดั่งในภาพที่ไกลแสนไกล........

กระทู้นี้อารมณ์ล้วนๆ

ตำนานดวงจันทร์

             นานมาแล้ว...สมัยที่โลกยังมีพระจันทร์สองดวง มีดวงจันทร์ดวงหนึ่งเป็นผู้หญิงกับอีกดวงหนึ่งเป็นผู้ชายและดวงจันทร์ทั้ง สองดวงนี้ต่างก็รักกันมาก ดวงจันทร์ทั้งสองไม่เคยแยกห่างจากกัน ทุกๆคืนเมื่อมองไปบนท้องฟ้า จะเห็นดวงจันทร์ทั้งคู่อยู่เคียงข้างกันเสมอ  แต่แล้ววันหนึ่ง ดวงจันทร์ผู้หญิงได้ไปพบกับดวงอาทิตย์ ทำให้ดวงจันทร์ผู้หญิงหลงใหลในแสงเจิดจ้าของดวงอาทิตย์ จนเลื่อนตัวตามดวงอาทิตย์ไปทีละน้อย  ทีละน้อย และก็แยกมาจากดวงจันทร์อีกดวงหนึ่งในที่สุด  เมื่อค่ำคืนมาถึง จึงมีดวงจันทร์ผู้ชายเหลืออยู่เพียงดวงเดียว ดวงจันทร์ผู้ชายก็ได้แต่ตามหาดวงจันทร์ผู้หญิงไปทุกหนทุกแห่ง คืนแล้วคืนเล่าผ่านไป แต่ดวงจันทร์ผู้ชายก็ไม่สามารถหาดวงจันทร์ผู้หญิงได้พบ ด้วยความคิดถึงและอยากพบดวงจันทร์ผู้หญิงให้เร็วที่สุด ทำให้ดวงจันทร์ผู้ชายคิดว่า "หากเรามัวแต่ตามหาอยู่อย่างนี้ คงไม่ได้เจอแน่ๆ" จึงตัดสินใจระเบิดตัวเองเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไปทั่วทั้งจักรวาล เพื่อให้ชิ้นส่วนแต่ละชิ้นออกตามหาดวงจันทร์อีกดวงหนึ่งนั้น  เมื่อเวลาผ่านไป ทำให้ดวงจันทร์ผู้หญิงได้เห็นถึงความจริงว่า แม้ดวงอาทิตย์จะส่องแสงเจิดจ้าสวยงามสักปานใด แต่ดวงอาทิตย์ก็มิได้ส่องแสงเจิดจ้าแต่เพียงเธอเท่านั้น ยังส่องแสงไปยังดาวดวงอื่นๆอีกมากมาย ดวงจันทร์ผู้หญิงจึงกลับมาหาดวงจันทร์ผู้ชายอีกครั้ง แต่หาเท่าไรก็หาดวงจันทร์ผู้ชายไม่พบ ต่อมาจึงได้รู้ว่า ดวงจันทร์ผู้ชายยอมระเบิดตัวเอง เพียงเพื่อตามหาตน จนกระจัดกระจายเป็นเศษเสี้ยวเล็กๆ ทำให้ดวงจันทร์ผู้หญิงรู้ว่าไม่มีวันที่จะได้เจอกับดวงจันทร์ผู้ชายอีกต่อไป แล้ว จึงได้แต่โศกเศร้าเสียใจ แต่ด้วยความรักอันยิ่งใหญ่ที่ดวงจันทร์ผู้ชายมีต่อดวงจันทร์ผู้หญิง ทุกค่ำคืนจึงพยายามเปล่งประกายแสงที่ยังเหลืออยู่เพียงน้อยนิดของตนส่งให้ ถึงดวงจันทร์ผู้หญิง เกิดเป็นแสงพร่างพรายเต็มท้องฟ้าเคียงข้างดวงจันทร์ จนเกิดเป็นดวงจันทร์และดวงดาว ให้เราเห็นจนถึงทุกวันนี้

หากเรามองขึ้นไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืน วันไหนที่เห็นจันทร์สวยสด วันนั้นคุณก็จะไม่เห็นดวงดาวเล็กดวงดาวน้อยส่องแสง   หรือวันใดคุณเห็นดาว เปล่งประกายเต็มท้องฟ้ามืดวันนั้น คุณก็จะไม่พบดวงจันทร์

1431jojo:

ตำนานดวงจันทร์

             นานมาแล้ว...สมัยที่โลกยังมีพระจันทร์สองดวง มีดวงจันทร์ดวงหนึ่งเป็นผู้หญิงกับอีกดวงหนึ่งเป็นผู้ชายและดวงจันทร์ทั้ง สองดวงนี้ต่างก็รักกันมาก ดวงจันทร์ทั้งสองไม่เคยแยกห่างจากกัน ทุกๆคืนเมื่อมองไปบนท้องฟ้า จะเห็นดวงจันทร์ทั้งคู่อยู่เคียงข้างกันเสมอ  แต่แล้ววันหนึ่ง ดวงจันทร์ผู้หญิงได้ไปพบกับดวงอาทิตย์ ทำให้ดวงจันทร์ผู้หญิงหลงใหลในแสงเจิดจ้าของดวงอาทิตย์ จนเลื่อนตัวตามดวงอาทิตย์ไปทีละน้อย  ทีละน้อย และก็แยกมาจากดวงจันทร์อีกดวงหนึ่งในที่สุด  เมื่อค่ำคืนมาถึง จึงมีดวงจันทร์ผู้ชายเหลืออยู่เพียงดวงเดียว ดวงจันทร์ผู้ชายก็ได้แต่ตามหาดวงจันทร์ผู้หญิงไปทุกหนทุกแห่ง คืนแล้วคืนเล่าผ่านไป แต่ดวงจันทร์ผู้ชายก็ไม่สามารถหาดวงจันทร์ผู้หญิงได้พบ ด้วยความคิดถึงและอยากพบดวงจันทร์ผู้หญิงให้เร็วที่สุด ทำให้ดวงจันทร์ผู้ชายคิดว่า "หากเรามัวแต่ตามหาอยู่อย่างนี้ คงไม่ได้เจอแน่ๆ" จึงตัดสินใจระเบิดตัวเองเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไปทั่วทั้งจักรวาล เพื่อให้ชิ้นส่วนแต่ละชิ้นออกตามหาดวงจันทร์อีกดวงหนึ่งนั้น  เมื่อเวลาผ่านไป ทำให้ดวงจันทร์ผู้หญิงได้เห็นถึงความจริงว่า แม้ดวงอาทิตย์จะส่องแสงเจิดจ้าสวยงามสักปานใด แต่ดวงอาทิตย์ก็มิได้ส่องแสงเจิดจ้าแต่เพียงเธอเท่านั้น ยังส่องแสงไปยังดาวดวงอื่นๆอีกมากมาย ดวงจันทร์ผู้หญิงจึงกลับมาหาดวงจันทร์ผู้ชายอีกครั้ง แต่หาเท่าไรก็หาดวงจันทร์ผู้ชายไม่พบ ต่อมาจึงได้รู้ว่า ดวงจันทร์ผู้ชายยอมระเบิดตัวเอง เพียงเพื่อตามหาตน จนกระจัดกระจายเป็นเศษเสี้ยวเล็กๆ ทำให้ดวงจันทร์ผู้หญิงรู้ว่าไม่มีวันที่จะได้เจอกับดวงจันทร์ผู้ชายอีกต่อไป แล้ว จึงได้แต่โศกเศร้าเสียใจ แต่ด้วยความรักอันยิ่งใหญ่ที่ดวงจันทร์ผู้ชายมีต่อดวงจันทร์ผู้หญิง ทุกค่ำคืนจึงพยายามเปล่งประกายแสงที่ยังเหลืออยู่เพียงน้อยนิดของตนส่งให้ ถึงดวงจันทร์ผู้หญิง เกิดเป็นแสงพร่างพรายเต็มท้องฟ้าเคียงข้างดวงจันทร์ จนเกิดเป็นดวงจันทร์และดวงดาว ให้เราเห็นจนถึงทุกวันนี้

หากเรามองขึ้นไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืน วันไหนที่เห็นจันทร์สวยสด วันนั้นคุณก็จะไม่เห็นดวงดาวเล็กดวงดาวน้อยส่องแสง   หรือวันใดคุณเห็นดาว เปล่งประกายเต็มท้องฟ้ามืดวันนั้น คุณก็จะไม่พบดวงจันทร์

ซึ้งครับ +1

สำหรับผมแล้ว ทั้งๆที่รู้ว่า ไม่ว่าเราหรือเขา( พระเครื่อง ) สักวันก็ต้องจากกันไป แต่ด้วยความเป็น

ปุถุชน คนที่ยังหนาด้วยกิเลสอย่างผม ก็ยังลด ละ เลิก ไม่ได้เสียที

บ่อยครั้งที่ผมได้ ชิ้นใหม่มา ณ ช่วงเวลานั้น รู้สึกว่าต้องการอย่างมาก 

สวย สมบูรณ์ นิยม สุดๆ แต่พอผ่านช่วงเวลา กลับตั้งคำถาม ถามใจตัวเองเสมอ

และก็บอกกับตัวเองว่า พอแล้วนะ ไม่เอาแล้วนะ

แต่พอกิเลส ครอบงำ ทำให้ขาดสติ จึงยังวนเวียน อยู่แต่กับคำถามที่ถามใจตัวเองเสมอ  เฮ้ออออออออ

อนิจจัง...ทุกข์ขังอนัตตา....ที่ใดมีรัก(พระ)ที่นั้นมีทุกข์ครับ

...แต่บางคนก็บอกว่า "เรายอมมีทุกข์ ดีกว่าไม่มีรักครับ"

สมาชิกที่เข้ามาเยี่ยมกระทู้ผมให้คะแนนทุกๆท่านครับ และขอนำภาพแบบสบายๆมุมหนึ่งที่บึงแก่นนครขอนแก่นให้คลายเครียด จากสภาวะบ้านเมืองที่กำลังเจริญรุ่งเรือง ที่เราๆท่านๆจะได้ใช้3Gถึงแม้จะตามหลังเพื่อนบ้าน(ช้าๆได้พร้าเล่มงาม).......

อันนี้ไข่วคว้ามาแล้วครับ  ผมถ่ายจากกล้อง fuji hs 20   กล้องซูมดวงจันทร์  ติชมได้ครับ

รูปนี้ ตั้งชื่อว่า กระต่ายบนดวงจันทร์  แต่กระต่ายตัวนี้มอมแมมมากเพราะ โดนมลพิษจากโลกร้อนมาก ถ่ายจากกล้อง hs20 ครับ