หัวข้อ: พี่ น้อง..ท่านใดที่ผ่านมาทางนี้เชิญรับฟังความจริง

ขอคุยกับเว็ปมาสเตอร์ ...คนที่ขึ้นป้ายStopรายการที่2928624

เอานะ เรื่องนี้อยู่ที่คุณกับผมคนอื่นไม่เกี่ยว (และกรุณาถอดไอ้คำว่าเว็ปมาสเตอร์ออกก่อนค่อยมาคุยกัน) จริงๆในเว็ปนี้คุณยิ่งใหญ่ แต่กับสังคมวงการพระเครื่อง คุณเป็นใครแทบจะไม่มีใครรู้จัก ใช่ผมเข้ามาขายในเว็ปพี่ ไม่ต้องเสียเงิน ฟรีอีกต่างหาก ผมจะมาเรียกร้องอะไร (ถ้าคิดแบบนี้...คุณคิดผิด) การที่คุณเข้ามาStopรายการพระของผมนั้น ผมไม่ติดใจอะไรหรอก เพราะผิดก็ว่ากันไปตามผิด  แต่......คุณกลับมาโพสว่า

(((ก็รู้ว่าผิด ลงให้ถูกซิครับ สมาชิกเค๊าเช่าพระ ไม่ใช่เช่าบัตร บัตรลงผิดเป็นเรื่องของบัตร การที่ท่านลงว่า 108 ปี ทั้งๆที่รู้ก็แปลว่าเจตนาไม่บริสุทธิ์ ลงครั้งแรกก็เอาพระปิดบัตรที่ลงรายละเอียดผิด แล้วยังมาโพสแบบนี้อีก กรุณาพิจารณาการกระทำของตัวเองด้วย ถ้าท่านไม่พิจารณา ทางทีมงานจะช่วยพิจารณาให้ครับ)))

ผมจะเจียรกะโหลกให้ฟัง ฟังเอาไว้นะครับพี่

ให้ตายเถอะครั้งแรกผมก็ไม่ติดใจอะไร ก็เลยเอามาลงใหม่ในครั้งที่สอง (โดยที่ไม่ได้มีความคิดชั่วๆแบบที่คุณคิดเลยแม้แต่น้อย) คุณคงคิดว่าถ้าผมปกปิดไอ้ตรงที่ 108 ปี หรือ 118 ปี อะไรเนี่ยแร้วจะทำให้ผมขายได้สิบล้านกระมั้ง ไม่ได้แตกต่างอะไรกันเลย ในความคิดของผม เท่าที่ผมคิดในตอนลงประมูลนั้น ผมก็ว่าไปตามบัตรระบุเอาไว้ ซึ่งตัวผมก็ไม่ได้เป็นคนส่งพระไปออกบัตรเองซะด้วย ผมเช่ามาพร้อมบัตรกับพี่ในเว็ปอื่น และไอ้เรื่องครั้งแรกเอาพระปิดอะไรของพี่นั้น ความคิดยิ่งชั่วเข้าไปอีก พี่จะมาประจานความชั่วของพี่ทำไมก็ไม่รู้ ในเมื่อคนที่ลงประมูลยังไม่ได้คิด และคุณเป็นใครจะมาสั่งบอกว่าผมคิดที่จะปกปิดข้อมูล ครั้งแรกผมถ่ายรูปลงบวกกับความบังเอิญพระมันไปตรงจุดนั้นพอดี ก็เลยเอามาลงในครั้งที่สอง(ในใจ)คิดว่าอ๋อ...ผมคงจะเอาพระปิดไว้โดยไม่ได้ตั้งใจแน่ๆเลยถ่ายแบบชัดๆ โดยไม่ได้มีความคิดที่จะลองดีหรือกระไร ใช่ผมอาจจะผิด (ยอมรับ)ที่ไม่มีความรู้เรื่อง108 ปี 118ปี อะไรเลยก่อนนำมาลงประมูล ก็เลยระบุไปตามที่บัตรระบุมา (ต่อให้ในบัตรมันจะระบุ ว่า 350ปี วัดระฆัง ผมก็ลงไปตามนั้น แล้วผมผิดเหรอว่ะ...(เริ่มโมโหแร้วเว่ย)

มรึงเล่นเอาตัวเองเป็นใหญ่คนเดียวนีหว่า ถุย....(ขออภัยที่หยาบคาย) แต่ผมยอมไม่ได้จริงๆ กรูไม่ได้คิดชั่วๆแบบมรึง แต่นี่มรึงคิดชั่วๆกับกรูและจะมาบังคับให้กรูต้องคิดชั่วๆแบบมรึงอีก

เอาซิ คุณจะแบนผม หริอ จะตัดสิทธิ์ผมไม่ให้ขายก็ได้อยู่แร้วนี่ คุณทำผมได้ คุณตัดสิทธิ์ผมได้ ผมสู้คุณไม่ได้ (แต่จำไว้ว่าผมสู้คุณไม่ได้แค่ในนี้ คุณชนะผมแค่ในเว็ปนี้ เท่านั้น) ถึงผมจะแพ้  แต่....ผม ก็ ชนะ(ใจ)ตัวเอง  ชนะในอุดมคติของผมที่ตั้งไว้ ผมอาจจะอยู่ร่วมกับคนหมู่มากไม่ได้ เพราะอุดมคติผมสูง ผมไม่ค่อยชอบ ระบบที่หัวหน้าโมโหก็ว่าใส่ลูกน้องปาวๆ โดยที่ลูกน้องไม่ได้ทำไรผิด แต่ลูกน้องไม่ผิด ก็เถียงไม่ได้เพราะนั่นคือหัวหน้า ((((ไม่ใช่ผมเลยครับลูกน้องคนนั้น เพราะถ้าผมเป็นลูกน้องคนนั้น ผมกระโดดชกปากแล้ว ตบตามให้หงายเหงิบ ไปแร้วครับ ออกก็ออก ))) ระบบแบบนี้เมื่อไหร่จะหมดไปจากโลกซะที

ถึงณ.ตอนนี้ผมดพสข้อความนี้ลงไป อาจจะทำให้ผมถูกล็อคถาวร ก็ได้ แต่ จำไว้ว่าความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย ความจริงก็คือความจริง หนึ่งเสียงน้อยๆของผมอาจจะเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ แต่อยากให้รู้เอาไว้ ว่า อย่างน้อยก็มีเสียงผมคนนึงที่ ไม่ชอบการกดขี่ ข่มเหง ผมก็ไม่ใช่คนดีอะไรหรอกครับ เผลอๆประวัติอาจจะชั่วอีกต่างหาก (ผมไม่อายประวัติและคอยปกปิดหรอกครับ) เพราะนั่นมันคือประวัติชีวิตประจำวันที่ผมได้ใช้มันมาตลอดสามสิบกว่าปี ใครถาม (ผมก็ตอบ) ถ้าไม่ได้ถาม ผมจะไปนั่งตอบทำไม ประวัติจะดีจะชั่ว มันก็เป็นตัวเรานี่แหละที่สร้างประวัตินั้นเอาไว้ และจะมานั่งปกปิดทำไม (บอกตรงๆ คุก ....ผมก็เคยติดมาแร้ว)  หลายต่อหลายครั้ง ถาม...คดีอะไรเหรอ (คดียาเสพติดครับ) เมื่อตอนวัยรุ่น ผมเคยเสพเฮโรอีน และครอบครอง แต่ไม่ได้จำหน่ายนะครับ แต่ปัจจุบันนี้ ผมก็ไม่ได้เข้าไปอยู่ในขบวนการนั้นแร้ว ผมเลิกได้แร้ว (ทุลัก ทุเล) เหมือนกันครับกว่าจะเลิกได้ ผ่านมาหมดแร้วครับ สถานที่บำบัด ธัญญารักษ์ ถ้ำกระบอก หรือแม้จะเรือนจำคลองด่าน หรือจะพิเศษกรุงเทพฯ

ผมไม่ได้ดูว่ามันดีหรอกนะครับเสพยานี่...(ผมมองอดัตว่า....ผมโชคดีที่รอดมันมาจากขุมนรกนั้นมาได้) เพราะเพื่อนๆผมเสียชีวิตเพราะยาเสพติดนี่ไปก็หลายคน แต่....ผมจะแนะนำน้องๆที่กำลังติดหรือกำลังที่คิดจะเลิกอยู่ว่ามัน เลิกได้ไม่ยากหรอกครับ (อยู่ที่ใจเราเองทั้งนั้น) ถ้าเราคิดว่าเลิกแล้วมันทรมาน (มันก็จะทรมานเพราะว่าใจเราเองกลัวไปก่อนแร้ว) ลองคิดว่า โอ๊ย....ติดได้ เราก็เลิกได้ เราไม่ได้ถือยาเสพติดนี่ออกมาตั้งแต่อยู่ในท้องแม่หนิ เราจะไปกลัวทำไม งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา คิดว่า(พอแร้วเราสนุกกับมันมามากพอแร้ว) และอีกอย่างนึงจุดสำคัญในการเลิกคือ (( เราลองมองย้อนกลับไปดูข้างหลังเราบ้างดูคนรอบข้าง ว่าเค้าเป็นห่วงเราแค่ไหน และเราทรมานเค้ามานานขนาดไหน คนคนนั้นจะเป็นใครไม่ได้ นอกจาก พ่อ แม่ )) ไม่มีพ่อ แม่ คนไหนที่สบายใจที่รู้ว่าเราเสพยา เราทรมานเค้ามามากพอที่จะหยุดและให้ความสุขกับเค้าบ้าง (ผมเชื่อว่า พ่อ แม่ ทุกคนที่รู้ว่าลูกเสพยา ว่า สุขไหน ก็ไม่สุขเท่ากับ สุขที่เค้าได้รู้ว่า ลูกเค้าเลิกเสพยาได้ แค่นี้แหละครับ ที่เราจะมอบให้เค้าได้) ลองคิดดูขณะเสพนะครับ ว่าคุณเสพลงมั้ย ถ้าคุณกำลังจะเสพน้ำตาของพ่อ แม่ นั้นเข้าไปทุกครั้งที่ได้เสพ เชื่อผมครับ อยู่ที่ใจ ต้องการคำแนะนำในการเลิกเสพ ติดต่อไปตลอดครับ (กราบขออภัยผมนอกเรื่องมาซะมากแร้ว) สุดท้ายผมจะนั่งดูซิว่า...ความจริง กับความตั้งใจของผมจะย้อนกลับมาฆ่าตัวผมเองมั้ย ผมไม่เคยเสียใจในสิ่งที่ตัวเองเป็นคนทำหรอกครับ ด้วยความเคารพ

เอาเป็นว่าผม (((กราบขออภัยพี่ทีมงานอีกครั้งหล่ะกันครับ ))) ต่อไปนี้ผมจะระมัด ระวัง คำพูดและ ตรวจสอบพระเครื่องทุกองค์ ก่อนนำมาลงประมูลครับ ( หวังว่าทีมงานจะไม่ถือโทษ)นะครับ สุดท้ายนี้ก็สุดแร้วแต่จะเห็นว่าสมควร ผิดก็ว่าไปตามผิดครับ ผมยืดอกรับผิดในสิ่งที่ตัวเองเป็นคนก่อครับ กฏ ต้องเป็นกฏ คิดจะเป็นผู้นำ ต้องรักษากฏ

ทางทีมงานต้องปฏิบัติตามกฏ กติกา นะครับ ต้องขอแสดงความเสียใจต่อคุณ ซึมทรัพย์ ด้วย ที่ทางเราไม่อาจให้สิทธิ์ต่อไปได้