
หัวข้อ: บ่นกันสนุกครับ
กระทู้ และ ความคิดเห็นต่างๆ

มารอบนี้เราบ่นเรื่องส่วนตัวกันเล็กน้อยก่อนแล้วกัน พอดีว่าได้รับคำสั่งให้ไปฝึกรบที่ลพบุรีเพื่อเตรียมราชการชายแดนในเดือนกันยาที่จะถึง ว่าแล้วเมื่ออ่านเอกสารก็ต้องเงยหน้าถามเจ้าหน้าที่ว่า มีฝึกกลางคืนด้วยผมพอเข้าใจ แต่มีฝึกการจัดการวัตถุระเบิดด้วยนี่โหดไปป่าวพี่ เจ้าหน้าที่ยิ้มอย่างอารมณ์ดีแล้วก็ตอบกลับมาว่า ไม่ต้องกลัวน้องคราวนี้ก็เหมือนเมื่อก่อนนั่นหล่ะ เราก็ฟังแล้วชื่นใจว่าแค่แนะนำเท่านั้น แต่ประโยคถัดมาก็คือ....จำหน่ายตายได้ห้าเปอร์เซ็นเหมือนเดิม โห...พี่ครับผมไม่ได้ลงสามจังหวัดเสียหน่อย ตุลานี้ไปแค่ภูหมันขาว พี่ที่เคารพหรี่ตาเล็กน้อยแล้วพูดว่า หายากนะที่คนจากสายใต้(สุราษฯ) จะไปทำในส่วนของสายบน(ดอนเมือง) เราก็ตอบไปว่า ทำงานอยู่สมุยดี ๆ มีโทรศัพท์ลึกลับมาถามว่า ปีนี้ไปภูหมันขาวได้ไหม หลังจากงงไปสามวิ ตั้งสติได้ก็นึกว่าภูหมันขาวมันอยู่ตรงไหนเนี่ย ก็ถามกลับไปว่า ผมมีทางเลือกไหมครับ ปลายทางกล่าวด้วยเสียงหัวเราะว่า มี...ถ้าไม่ไปภูหมันขาว ก็กลับมาสุราษฯ ไง ไปไหม ณ เวลานั้น สมองแล่นทันที เบี้ยเลี้ยงวันละ 240 ถ้ากลับสุราษฯ อด ตอบไม่ลังเลว่า ไปครับ วางสายแล้วค่อยถามตัวเองว่าภูหมันขาวมันอยู่ตรงไหน(วะ) แล้วจะไปไงเนี่ย กว่าจะหาข้อมูลว่าอยู่เพชรบูรณ์ ก็ตั้งนาน เฮ้อ...คนทำงานสายใต้แท้ ๆ เล่นส่งเราขึ้นเหนือเสียอย่างนั้น
ว่าแต่ฝึกที่ลพบุรียังมีความหลังฝังใจมาก สมัยที่ยังหาพระตามบ้านอยู่เคยได้ไปลุยแถวลพบุรีมาด้วย มีวันหนึ่งโชคดีสุด ๆ ได้ไปพบลุงท่านนึงต้องการนำพระในบ้านออกให้บูชา พระบ้านขนานแท้ ผมดูแล้วยิ้มชื่นใจทันที พระกรุลพบุรีล้วน ๆ แท้ดูง่าย ลุงแกเล่าว่าได้มาตั้งแต่ยังหนุ่ม ๆ บางองค์ก็เอาขึ้นคอบ้าง แต่ไม่ค่อยเน้นเมตตาเลย แกเลยเอาห่อไว้แล้วห้อยไว้บนคานบ้าน โฮ่ ๆ ๆ บอกลุงทันทีว่าทั้งห่อหมื่นห้าได้ไหมครับลุง(มันมีหลายองค์) ลุงก็ยิ้มบอกว่าได้เลยหลาน แต่โชคผมคงไม่เยอะมากเพราะมีเงินแค่สามพันเลยเอาให้แกไปก่อนสองพันแล้วอีกสามวันจะเอาเงินมาให้พร้อมมาเอาพระด้วย ลุงยิ้มทันที ผมก็ยิ้ม หวานแน่ ๆ แค่พระหูยาน(น่าจะกรุวัดราชบูรณะ) พระนาคปรกกรุวัดปืน กับนารายณ์ทรงปืน สามองค์นี้ก็แทบหลุดแล้ว งานนี้มาเร็วไปเร็ว เงินไม่นอน ไม่ถึงสองอาทิตย์ปล่อยหมดแน่ ว่าแล้วมหกรรมหาเงินก็เริ่มขึ้น สามวันผ่านไป ไปหาลุงแต่เช้า เห็นลุงกำลังเอาแปรงขัดอะไรสักอย่างนึงอยู่ ดูใกล้ ๆ ความรู้สึกเหมือนถูกหวดด้วยไม้หน้าสามทันทีเพราะลุงท่านกำลังแปรงนารายณ์ทรงปืนอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ ยังมึนงงอยู่สักพัก ลุงเงยหน้าขึ้นมาดูก็ยิ้มแล้วพูดว่า อ้าวมาแล้วหรอ เสร็จแล้วก็ลุกขึ้นเอาพระในห่อทั้งหมดมาให้ แล้วบอกว่า เก็บไว้เฉย ๆ มาหลายปีแล้วทั้งเก่าสนิมขึ้นแถมสกปรกอีกต่างหาก ลุงเลยเอาทั้งหมดมาขัดให้ให้เลย เอาดูสิสะอาดทุกองค์เลย ความรู้สึกที่สองก็คือเหมือนถูกยิงซ้ำหลังจากถูกตีหัว จะโกรธก็ใช่ที่เพราะลุงเขาหวังดี จะปฏิเสธก็เกินไป ว่าแล้วก็เอาเงินให้ไปแบบมือสั่น จนลุงเห็นก็พูดอย่างตลก ๆ ว่า แหม..อยากได้จนมือสั่นเลยนะ หลังจากกลับบ้านกองเอาไว้และนั่งทำใจอยู่สองวัน เมื่อเปิดดู โอ้โหสะอาดทุกองค์เลยลุง งานนี้จากที่ว่าชิว ๆ กลายเป็นงานโหดทันที แต่อย่างว่าครับ พระแท้มันก็คือพระแท้วันยังค่ำ ปล่อยได้หมดจริง ๆ รวมแล้วได้สองหมื่นนิด ๆ แต่ใช้เวลาถึงสี่เดือน เงินจมมิดเลย งานนี้เลียแผลยาว เอาครับนี่คือเรื่องที่ขำ ๆ ในตอนนี้ที่ลพบุรี(เพราะตอนนั้นขำไม่ออกจริง ๆ ) รอบหน้าจะมาบ่นใหม่ครับ ก่อนจากเคยมีคนถามว่าทหารชายแดนได้เงินเพิ่มมากไหนวันนี้ขอใช้ภาพนี้แทนคำตอบนะครับ เพราะเหมือนกัน แต่ได้ไม่ครบตามนั้นนะครับเพราะถูกหัก.............ด้วย ขอบคุณครับ


เจ้าเก่า..ต้นตำหรับบ่น..กลับมาแล้ว..นึกว่าหลบเลียแผลใจ 4 เดือน แล้วลืมมานั่งบนให้ฟังที่นี้อีกครับ..
นึกถึงสมัยเมื่อเป็น ไอ้เณร...ใหม่ๆ เงินเดือน 400 บาท เบี้ยเลียง 8 บาทต่อวัน..เอ้..อ หักแล้วคงเหลือ...
ยังคงคิดถึงให้ท่านมาบ่นให้ฟังบ่อยๆ เช่นเดิมนะครับ...
ปล.ถ้ามีโอกาสได้เจอลุงแกอีก ก็อย่าลืมบอกแกนะว่ายิ่งเก่า-ยิ่งแก่-ยิ่งดำ-ก็ยิ่งขลังนะครับ.