หัวข้อ: สอบถามพระลีลา ลิ้นเป็ดค่ะ

สอบถามพระลีลา ลิ้นเป็ด (หรือเปล่า)   แท้ไหมคะ

ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ

ด้วยความเคารพ.....ไม่น่าสนใจเลยครับ เป็นพระไม่แท้เกือบทั้งหมดตนับ

และถ้าท่านมีจุดประสงค์สะสมพระเพื่อหาความรู้ ต้องหาโอกาสเดินสนามพระบ้าง ที่ใดก็ได้ครับผม

เรียนท่าน บอยพิจิตร

ความจริงไม่ได้ต้องการสะสมหรือเช่าซื้อหาพระเลย แต่เป็นพระเก่าที่มีอยู่เดิมทั้งสิ้น

หากว่าพระไหนที่ท่านเห็นว่าเก๊ พระไหนน่าจะเกจิ หรือพระไหนแท้

ท่านช่วยระบุให้หน่อยได้ไหมคะ (มองในมุมของคนไม่ได้เล่นพระ) 

หากว่าพระไหน แท้หรือดี หรือพระเกจิสร้างแท้ๆ น่าเก็บไว้ ก็จะเก็บไว้ 

แต่ว่าพระไหนที่เก๊ โดยสิ้นเชิง ก็จะทิ้งไป หรือไม่ก็ทุบทิ้งให้ดูเลย

(จะถ่ายรูปมาให้ดูเลยค่ะ ไม่ได้พูดแบบมีอารมณ์นะคะ  คือก็ไม่อยากเก็บเอาไว้ เพราะไม่มีคุณค่าในพุทธศิลป์เลย)

และดิฉันคงจะไม่ได้ไปเดินในสนามพระหรอกค่ะ  เพราะไม่มีแรงบันดาลใจอะไร

หากมีพระที่แท้ หรือแม้เป็นพระเกจิแท้ หรืออาจจะแท้ อะไรสักอย่าง ที่มากพอ ก็อาจมีแรงบันดาลใจขึ้นมาบ้าง

ปล.ดิฉันยังมีพระอีกชุดสุดท้ายที่จะมาลงสอบถาม  เก๊-แท้ อย่างไร ท่านกรุณาช่วยระบุตรงๆได้ไหมคะ  ไม่มีโกรธเคืองใดๆทั้งสิ้น

รวมทั้งพระที่ลงไปก่อนหน้านี้ด้วยนะคะ (ฮ่าๆ)

หากพระไหนที่ท่านดูแล้ว เก๊แบบไม่น่าให้อภัย เก๊แบบไม่น่าเก็บไว้เลย  ช่วยระบุคำว่า "ทุบ"  เดี๋ยวดิฉันเอาค้อนทุบโชว์เลยค่ะ

(เชื่อมั่นในสายตาท่านค่ะ จะว่าไปก็เสียดายเหมือนกัน เพราะแม้ว่าถ้าเก๊ ก็เก๊ไม่ต่ำกว่า30-40ปีน่ะค่ะ) 

ขอบคุณท่านบอยพิจิตร ด้วยความเคารพค่ะ

ตัวอย่างของพระที่เคยลงถามไว้ในกระทู้

http://www.web-pra.com/Forum/Topic/Show/88474/Page/1

ท่านคอบว่า  "ขออนุญาตตอบนอกคำถาม คือ เป็นพิมพ์ที่ไม่มีในสารบบพระแท้ครับ"

เลยขอทุบโชว์เป็นตัวอย่างเลยค่ะ

หากมีพระไหนอีก ช่วยแจ้งหน่อยนะคะ จะขอบพระคุณอย่างยิ่งค่ะ

แรงค์ครับ อย่าทุบเลยครับ บาปกรรม

เรียนท่านหนุ่มเหนือ

ขอบคุณท่านหนุ่มเหนือที่เตือนสติค่ะ   ขอเรียนอย่างนี้ค่ะ

- พระเก๊ หรือพระปลอม (ตามความคิดของดิฉัน) คือพระที่คนทำ ทำขึ้นมา เพื่อหลอกลวง ต้มตุ่นผู้อื่น ทำลายทิ้งจะบาปด้วยหรือ

- พระเกี ไม่ได้ผ่านการปลุกเสก บริกรรมคาถา จากผู้มีวิชา คาถาอาคม พลังจิต กระแสจิต หรือจากผู้มีบารมีทางธรรม  หากทำลายทิ้งจะบาปด้วยหรือ

พระเกี ก็คงไม่ต่างอะไรกับดินที่ทำเป้นรูปร่างแล้วนำมาเผา  ต่อให้จะผ่านเวลามานานเท่าไหร่ (ก้อนหินตามภูเขายังมีค่ากว่า เพราะผ่านเวลามานานนับล้านปี)

หรือหากไปเที่ยวตามอุทยานประวัติศาสตร์  อิฐดินเผาที่นำมาก่อสร้างกำแพง หรือนำมาก่อสร้างกรุ 

น่าจะมีคุณค่ากว่ากว่าพระเก๊   อิฐที่่นำมาก่อสร้าง น่าจะมีอายุมากกว่าพระที่อยุ่ในกรุเสียอีก

แต่สิ่งที่ผุ้คนนักเล่นพระสนใจ คงจะเป็น พระที่ผ่านการปลุกเสก มีประวัติความเป็นมา ความสวยงามของศิลปะ พุทธศิลป์ ความเก่าแก่ การหายากง่าย 

ใช่ไหมคะ

พระเก๊ (ไม่ว่าจะยุคไหนก็ตาม)  ก็คงเทียบไม่ได้กับพระแท้  ผ่านการปลุกเสก ในยุคใหม่ ด้วยซ้ำไป   ใช่ไหมค่ะ

จึงเรียนท่านหนุ่มเหนือ  ตามความคิดของดิฉันเอง ตามนี้ค่ะ

ดิฉันลองหาวิดีโอในการทำพระมาดู จึงไม่แปลกใจเลย ว่าทำไมพระเก๊จึงมีออกมามากมาย และมีคนทำอาชีพแบบนี้อยู่

เอาเป็นว่า  ในการทุบพระเก๊ครั้งนี้ ถือว่าเป็นกรณีศึกษาก็แล้วกันนะคะ

ซึ่งพระเก๊นี้ ไม่รู้แม้กระทั่งชื่อพระ 

พอทุบออกมา ก็นำมาสังเกตเนื้อในของพระ จะมลักษณะเป็นสีดำไหม้  ซึ่งไม่เหมือนผิวนอกพระที่เป็นเนื้อดินเผา

ลองนำมาเปรียบเทียบกับ "พระแผงตัด"  (ซึ่งสอบถามผู้รู้ ว่าน่าจะเป็นพระสมัยอยุธยา)

ซึ่งการเผา ออกมามีเนื้อในพระและนอกพระเป็นสี และเนื้อเหมือนกัน

ทำให้สงสัยต่อไปว่า  ทำไมพระที่ทุบทิ้งไป ทำไมเนื่อกลางในตัวพระ มีสีดำ

เป็นเพราะอะไร  

ส่วนผสมเหมือนกันไหม มีทรายมากน้อย ต่างกันไหม    มีแร่เหล็กมากน้อย ต่างกันไหม

มีการถูกฝังกลบใต้ดินต่างกันไหม  หรือขั้นตอนการทำ การใช้ความร้อนในการเผาต่างกันไหม

เป็นเรื่องที่น่าสนใจ และน่าติดตามไม่ใช่น้อยค่ะ

ดิฉันได้อ่านบทความเกี่ยวกับ ความแตกต่างระหว่าง

เนื้อผิวพระที่สึกกร่อนตามธรรมชาติ และเนื้อผิวพระที่ผลิตเลียนแบบความเก่า(พระโรงงาน)

มีดังนี้

การแยกความเก่าธรรมชาติ และความเก่าที่พยายามทำให้ “ดูเก่า” โดยช่างฝีมือในโรงงานผลิตพระ ที่มีศูนย์กลางการตลาดอยู่ที่ “ท่าพระจันทร์”

ที่มีระดับฝีมือที่หลากหลายมาก ตั้งแต่

1. การเลือกวัสดุที่มีความใกล้เคียงกับพระกรุ ทั้งส่วนที่เป็นเนื้อใน คราบกรุ และคราบผุ มาทำเป็นชั้นๆ แบบช่างฝีมือจริงๆ

2. การทำให้ผิวไม่เรียบมีบางส่วนของพิมพ์พระหลุดหายไป หรือโปะซ่อนไว้ โดยเฉพาะส่วนที่เป็นตำหนิสำคัญ ที่ทำปลอมยาก

3. ทำให้เกิดการกร่อน ทั้งแบบบางส่วนและทั่วถึง

4. นำวัสดุอื่นที่มวลและสีอ่อนกว่ามาโปะเคลือบให้ดูเหมือนคราบผุ และคราบกรุเป็นชั้นๆ

ทั้งสี่ข้อนี้ ก็จะยังมีจุดที่สังเกตได้คือ

-เนื้อพระโรงงานโดยรวมมักจะดูผุ อ่อนยุ่ย ไม่แกร่ง ผิวที่เหลือหลังจากสึกจะไม่เรียบมัน นอกจากจะใช้เนื้อเดิมที่มีมาแกะให้เป็นพระที่พิมพ์เล็กลงกว่าเดิม
-เนื้อพระโรงงานจะมีการทำให้เกิดหลุมบ่อที่ผิวแบบดูกระด้างๆ
-การกร่อนของพระโรงงานยังเกิดมีเหลี่ยมมุม ไม่มน ดูแข็งกระด้าง ผิวหยาบๆ ดูไม่นุ่มนวล
-โดยธรรมชาติ ถ้ามีหินแร่ หรือทราย ให้สังเกตความมนของเม็ดทราย ที่ต้องมนด้านนอก และยังเหลือเหลี่ยมคมกว่าอยู่ด้านใน
-โดยธรรมชาติ ผิวเม็ดทรายด้านนอกจะต้องมีรอยสึกเรียบๆ แต่ไม่มีรอยขัด ที่ผิวเม็ดทรายหรือแร่จะมน และนูนสูงกว่าเนื้อดินข้างๆแบบกลมกลืนกันกับดินรอบๆ
-โดยธรรมชาติ บริเวณรอบเม็ดทรายมักมีร่องแยกระหว่างเม็ดทรายกับเนื้อดิน หรือรอยเม็ดทรายหลุด ที่ใช้ดูร่องรอยการผุในหลุมเม็ดทรายได้อีกชั้นหนึ่ง
-พระโรงงานไม่มีรารักสีดำที่เกิดจากความเก่าแบบธรรมชาติบนผิวแกร่ง แต่เป็นสีพ่น หรือสีดำทาอยู่ที่ผิวทั่วไป ไม่เฉพาะเจาะจงตามที่ควรจะเป็น
-พระโรงงานมีการปิดบังผิว แบบผิวปิดด้วยคราบโปะที่หลุดง่าย หรือแบ่งเป็นชั้นๆ ยุ่ยๆอย่างชัดเจน ไม่เชื่อมต่อ หรือต่อเนื่องแบบเป็นเนื้อที่กลมกลืนกัน
-บางทีการโปะวัสดุในพระโรงงานจนทำให้พิมพ์ทรง หรือศิลปะเพี้ยนไป ที่ต้องอาศัยการดูพิมพ์พระประกอบด้วย โดยการมองทั้งด้วยตาเปล่า และการมองผ่านเลนส์
-บางทีพิมพ์พระดูยังสมบูรณ์ทั้งๆที่มีการกร่อนขององค์พระ ที่ผมเข้าใจว่าช่างฝีมือบางโรงงานเกิดความลังเลว่าจะทำให้กร่อนตรงไหน หรือโปะตรงไหนดี
ความไม่ลงตัวเหล่านี้ ก็สามารถเป็นจุดสังเกตเพื่อป้องกันตัวเองจากการหยิบพระโรงงานได้ในระดับหนึ่ง

จากรูป
การสึกกร่อนแบบธรรมชาติจะทำให้ผิวมน มีหลุมบ่อ และเม็ดทรายหรือแร่หินเรียบมนและมัน
ทุกอย่างที่ดูต้องนึกถึงความเป็นธรรมชาติของการผุกร่อน คราบผุ คราบกรุ ตามสภาพแวดล้อมของกรุ ที่ต้องศึกษามาเพื่อการพิจารณาประกอบด้วย

ดิฉันลองนั่งเสิร์ชหา  ว่ามี"เนื้อในพระ"ที่ไหนบ้าง  ที่หมือนกับพระที่ทุบไป

ก็ไปเจอ "พระกรุพระธาตุนาดูน"

จึงขอคัดลอกบทความมาเพื่อศึกษาค่ะ

พระกรุพระธาตุนาดูน แกร่งระดับที่เลียนแบบไม่ได้

พระกรุนี้ได้ถูกฝังอยู่ในชั้นน้ำที่มีแร่เหล็กละลายมาแทรกอยู่ในเนื้อดินเผาเป็นพันๆปี
ทำให้มีแร่เหล็กเข้ามาแทรกในเนื้อดินเผาจนแกร่งแบบหินลูกรัง ที่ยังไม่สามารถเลิยนแบบได้

ที่น่าสงสัยว่าเกิดจากอะไร
-เป็นกระบวนการของการเลือกมวลสาร
-ขั้นตอนการเผา หรือ
-วิวัฒนาการของเนื้อหลังจากนั้น

เนื้อดินของพระกรุ ที่พบที่พระธาตุนาดูน
มีเนื้อดินเผาเป็นชั้นๆ
-แบบลายหินชั้น หรือหินอ่อน หรือแบบขนมชั้น หรือ
-มีลักษณะแบบซาลาเปา หรือขนมเปี๊ยะ อะไรประมาณนั้น

มีการเก็บตัวอย่างพระเนื้อดินเผาจากแหล่งนี้ ก็พบว่า เป็น
-เนื้อพระกรุเนื้อแกร่งที่มีทั้ง สีแดงแบบมะขามเปียก สีดำ หรือเทาดำ และ
-อาจมีสีอิฐแดงๆส้มๆ แบบแก่ทราย

ข้อมูลเบื้องต้นพบว่า
-เมื่อขุดขึ้นมาใหม่ๆจะค่อนข้างนิ่ม เปราะหักง่าย
-แต่เมื่อทิ้งให้แห้งนานๆจึงแข็งประดุจหินดังกล้าวแล้ว
ทำให้พบว่ามีความสอดคล้องกับกระบวนการเกิดและการผลิต "ศิลาแลง" เพื่อการก่อสร้างในอดีต

ถ้าเป็นเช่นนั้น
-พระกรุพระธาตุนาดูนที่จมอยู่ในดินที่อิ่มตัวด้วยสารละลายเหล็กเป็นพันปี ก็คงจะมีลักษณะไม่ต่างจากดินลูกรังอ่อน
-แต่ดินที่ถูกเผาแล้วนั้น อาจมีความแน่นแข็งและต้านทานการซึมของสารละลายเหล็กได้มากกว่าดินลูกรังทั่วไป
จึงทำให้มีการแทรกซึมไม่ทั่วทั้งก้อน จึงเกิดเป็นชั้นๆ

และยิ่งกว่านั้น

ชิ้นที่จมลึกนั้น น่าจะมีโอกาสสัมผัสสารละลายเหล็กนานกว่า หรือเข้มข้นกว่าชิ้นที่อยู่ด้านบน
-จึงทำให้เกิดความหลากหลายและแตกต่างในความหนาของชั้นเนื้อมะขามเปียก
-ทำให้สามารถพิจารณาได้ว่า การหัก หรือบิ่นของชิ้นส่วนนั้นเกิดในกรุ หรือเกิดภายหลัง

โดยความเป็นไปได้นี้
ทำให้พระกรุพระธาตุนาดูนมีความแตกต่างจากพระกรุอื่นๆ
-ที่มีเนื้อไม่แกร่งเท่า
-ที่อย่างมากก็มีหินปูนมาเกาะมากกว่า
-ที่จะมีเหล็กมาแทรกในเนื้อขององค์พระ

ดังนั้น จึงเป็นไปได้ว่า
การที่พระกรุนี้ได้ถูกฝังอยู่ในชั้นน้ำที่มีแร่เหล็กละลายมาแทรกอยู่ในเนื้อดินเผาเป็นพันๆปี
-ทำให้มีแร่เหล็กเข้ามาแทรกในเนื้อดินเผาจนแกร่งแบบหินลูกรัง
-ที่การทำพระปลอมยังไม่สามารถเลิยนแบบได้

ดังนั้น ช่างที่ทำพระปลอม
-อย่างมากก็นำเนื้อเก่ามาแกะ
-ที่ทำให้ขาดชั้นแบบเดิมๆที่ควรมี
-หรือนำเนื้อเก่ามาอัดใหม่
-ก็จะทำให้ทั้งผิวเดิมและชั้นธรรมชาติของเนื้อหายไป
ไม่สามารถทำให้เนื้อแบบลูกรังแข็งเป็นชั้นๆได้

วิธีการสังเกต(เนื้อ)พระกรุนาดูนแท้ๆนั้น มีดังนี้

-โดยการสังเกตคราบหินปูนขาวๆที่ผิว (ถ้ามี) ที่มักพบในพระผิวเดิมๆ และ
-ผิวยุ่ยกร่อน เก่าเป็นชั้นๆอย่างต่อเนื่องกัน
-ร่องแกลบเก่าๆ (ถ้ามี)
-เนื้อส่วนใหญ่จะเป็นแบบ "มะขามเปียก" จากสนิมเหล็กที่แทรกซึมเข้าไปในเนื้อดินเผา
-ใส้ในที่แร่เหล็กซึมไม่ถึงมักสีอ่อนกว่าแบบแซนด์วิช หรือขนมเปี๊ยะ
-มีแร่หินทวาราวดีสีขาว ใส หรือส้ม หรือแดงอ่อน ที่มีความมนปะปนอยู่อย่างสม่ำเสมอ
-หลังจากนั้นก็ดูพิมพ์และศิลปะ ที่เป็นศิลปะทวาราวดีแบบคุปตะ ที่คมชัดอ่อนช้อย

ตัวอย่าง พระเนื้อนาดูน

ลังจากที่อ่านบทความแล้ว  

ดิฉันก็ลองนำพระที่ทุบ  มาสังเกตดูทั้งเนื้อผิว และเนื้อกลางใน

ลองนำเลนส์ แว่นขยายมาส่องดูใกล้ๆ

ส่วนที่เป็นเนื้อในพระที่ทุบ

ดูไปดูมาก็คล้ายๆกับพระของกรุนาดูน เหมือนกันนะ

ที่กล่าวและที่ค้นคว้านำมาลงในกระทู้นี้

ไม่ได้ทำเพื่อจะกล่าวว่า พระที่ทุบไปนั้นเป็นพระกรุนาดูน นะคะ

แต่มีความภูมิใจลึกๆว่า

"พระเก๊" ที่(เคย)มี  มี"เนื้อในพระ" ที่คล้ายกับพระกรุนาดูน

บทสรุปในการทำ(ทุบพระ)ครั้งนี้

อย่างน้อยก็ได้ศึกษา "เนื้อในพระ" ของพระนาดูน เพิ่มอีกหนึ่งเรื่องค่ะ

ปล.การกระทำครั้งนี้ ไม่ได้โกรธเคืองใคร ใดๆทั้งสิ้น

ขอขอบพระคุณทุกท่านค่ะ 

วิเคราะห์ดีมากครับ ศึกษาต่อไปนะครับ จะได้เป็นวิทยาทานแก่ผู้อื่นต่อ ขอบคุณอีกครั้งครับ

ไม่แปลกหรอกครับสำหรับเนื้อหาความเก่าใหม่ของพระ คนที่เริ่มศึกษากันใหม่โดนกันเยอะครับ เพราะคิดว่าพระที่บ้านเก็บมารุ่นปู่รุ่นย่า จะแท้ทุกองค์ ผมเองก็เคยเป็นหนึ่งในนั้น กว่าจะได้เรียนรู้จริงโดนไปเยอะ เพราะพระนั้น มีของเลียนแบบมาเป็น100 ปีแล้วครับ