หัวข้อ: สัพเพเหระ

     ตั้งแต่ปีใหม่มานี่  รู้สึกว่ากระดานนี้จะเงียบเหงาไปหน่อย  ไม่ค่อยมีกระทู้มันๆ แสบๆ คันๆ มาให้อ่านหรือวิจารณ์กันบ้างเลย  ไม่ทราบว่า บรรดา คอลัมน์นิสต์ขาประจำเจ้าเก่าหลายๆท่าน  ไปอยู่ซะที่ไหนหมด  หรือหมดแรง หมดกำลังใจ  ห่อเหี่ยว กับเหตุการณ์บ้านเมือง  หรือติดภาระกิจหน้าที่ๆต้องปฏิบัติอยู่ในม็อบฝ่ายสนับสนุน  หรือฝ่ายต้านรัฐบาล ก็ไม่ทราบ  หรือกำลังหงุดหงิดกับกะตังค์ที่ขายข้าวไปตั้งนานแล้ว  แต่ยังไม่ได้รับซักบาทเดียว                                             

     ก็ขอให้ทำใจครับ  อะไรจะเกิด มันก็ต้องเกิด  แต่ขออย่างเดียวอย่าต้องให้บ้านแตกสาแหรกขาด ต้องย้ายที่อยู่กันเมื่อเขาจะแยกประเทศเลย...เฮ้อ...อออออ....เหนื่อย                                                           

     กลับเข้ามาในวงการพระเครื่องของเราดีกว่า ครับ อย่าไปยุ่งวุ่นวายกับการเมืองเกินกำลังของเราเลย  สังเกตุดูใน "เว็บ-พระ " ของพวกๆเรานี่ เรื่องการเมืองอะไรๆ สมาชิกก็ไม่ค่อยมีการข้องเกี่ยว ก็ดีครับไม่ต้องมาคิดกันให้ปวดกระโหลก.....  พักนี้ไม่ค่อยได้เข้าไปเสวนากับพรรคพวกในสนามพระ  เพราะสังขารไม่ค่อยจะดี  ก็เลยไม่มีเรื่องนินทาชาวบ้านมาเม้าท์ให้พวกเพื่อนๆสมาชิกได้ฟังกันอีก          

     ก็ได้แต่ดูข่าวสารทางหน้าออนไลน์ตามเว็บต่างๆ เท่านั้น  มีพวกเด็กๆแถวบ้านมาถามไถ่บางเรื่องเกี่ยวกับดูพระอยู่เหมือนกัน  ดันถามมาว่า  "ถ้ารุ่นลุง  แก่ตายหมดแล้ว  ใครจะมาดูพระให้พวกคนรุ่นใหม่ๆแทน"  ก็เลยตอบไปว่า  "พวกเซียนใหญ่ๆน่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงร๊อก  เขามีตัวตายตัวแทนอยู่แล้ว   ลูกศิษย์ลูกหาเขามีพะเรอเกวียน  แต่จะเก่งจริงเหมือนอาจารย์หรือไม่ "ม่าย..รุ๊.."                      

     ก็มีเรื่องอยู่เรื่องหนึ่งที่พรรคพวกเล่าให้ฟัง จะจริงหรือไม่ ถ้าจะด่าก็ไปด่าคนเล่า ก็แล้วกัน  อย่ามาด่าคนเขียน  พรรคพวกคนที่ว่าเอาพระไปประกวด  พระของแกประกวดติดรางวัลทุกงาน ทั้งรางวัลเล็ก  รางวัลใหญ่ ใบประกาศฯเป็นปึก  มาเสียมวยในงานประกวดอยู่งานหนึ่ง  อย่ารู้เลยนะครับว่างานไหน                                                    

     เอาพระองค์เก่งที่เคยได้รับรางวัลมาทุกงานใส่กล่อง เขียนเบอร์เรียบร้อย  เตรียมยื่นที่โต็ะรับพระ  แต่ก็มาสังเกตุดูว่า กรรมการรับพระ มันแปลกๆหน้า  ไม่คุ้นเลย หน้าอ่อนๆ "เอ๊ะ...มันเด็กใครหว่า  แล้ว..ไอ้.....ที่มันรับพระประจำ มันไปซะที่ไหน  สงสัย เมาตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่สร่างเลยมั้ง..เลยส่งตัวแทนมา"  (ชักเริ่มวิตกแล้ว)  "มันดูเป็นหรือเปล่า..(วะ)"                         

     ก็เป็นจริงตามที่แกวิตกจนได้  ไอ้หน้าอ่อนรับพระไปส่องดูแพล๊บๆ  แล้วส่งคืนให้เจ้าของ  "ไม่ดี พี่" ไอ้หน้าอ่อนบอกแก่เจ้าของพระ  

เจ้าของพระหน้าซีดเหมือนจะเป็นลม  "โห........พระตู...ประกวดมาทุกงาน ใบประกาศร่วม 10ใบแล้วมั้ง ...แม่ม..(ขออภัยในคำไม่สุภาพ แต่ถ่ายทอดคำพูดมาจากของจริง) ตีพระตู เก๊ ได้ไงวะ"  งานนี้เลยต้องเดือดร้อนถึงโต้โผจัดงาน ต้องมาเคลียร์ขอโทษ บอกกรรมการตัวจริงยังไม่ฟื้น เมื่อคืนหนักไปหน่อย เลยส่งลูกศิษย์มา  พระก็เลยเข้าไปถึงโต๊ะตัดสินได้                         

     เรื่องนี้ก็เป็นอุทาหรณ์ให้เห็นแล้วว่า  ลูกศิษย์ กับอาจารย์ ความสามารถยังต่างกันเหมือนฟ้ากับเหว  การใช้สายตาตัดสินพระ ใช่ว่าจะถูกต้องเสมอไป  เพื่อนๆสมาชิกที่นิยมส่งพระประกวด เวลาจะส่งพระก็ขอให้ดูหน้าตาคนรับพระหน่อย  ถ้าผิดหู ผิดตา ก็อย่าทะเร่อทะร่าส่ง  เดี๋ยวจะเกิดกรณีคล้ายๆแบบนี้ขึ้นอีก  เสียเวลาทะเลาะกันเปล่าๆ                              

     สัพเพเหระ =  (ปาก) ว. ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน, ไม่ใช่สิ่งสำคัญ.     พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๒๕ หน้าที่ ๗๙๖

                         นั่นก็เพราะ คนที่ถูกจัดมาให้รับหน้าที่นั้น ไม่ได้ผ่านการทดสอบมาเสียก่อนว่า มีความรู้ในงานที่จะรับผิดชอบนั้นจริงหรือไม่ หลายหน่วยงานทั้งรัฐ หรือเอกชน มักเอาคนที่อยู่ในวงการนั้นๆ มีประสพการณ์มาบ้าง  คุ้นๆหน้ากัน ก็จัดมาส่งเดชโดยไม่ได้มีการสอบดูว่ามีความรู้ จริงหรือไม่ บางทีเอาคนมีความรู้ที่ไม่ตรงสายนั้นมาแทนเพราะหาคนสายตรงไม่ได้

                         เราไม่มีโรงเรียนที่มีมาตราฐานสอนการดูพระ แต่ละประเภทโดยตรง ที่ผ่านการทดสอบความรู้ โดยเอาพระแท้ และพระเก๊ให้พิจารณา แล้วให้วิจารณ์ว่าพระแต่ละองค์ที่ได้ดูนั้น เก๊ แท้อย่างไร เพราะอะไรจึงมีผลการพิจารณาเช่นนั้น ธรรมดาคนที่มาเรียนรู้ดูพระ ผมก็จะให้เขาไปดูรูปพระของคนนั้นคนนี้ แล้วให้วิจารณ์พระแต่ละองค์  เมื่อทำเช่นนี้เราก็จะรู้ว่าเขาใช้เหตุผลอะไรในการดู

                          ในสนามเปิดเราพบคนดูพระมากมาย ถ้าเราเป็นพระ เราจึงจะรู้เมื่อได้ดูพระของเขา หรือจากการวิจารณ์ว่าคนๆนั้น พอเป็นหรือไม่ บ่อยทีเดียวที่เราจะพบคนที่ดูพระไม่ค่อยเป็น แต่เต๊ะท่าว่าข้านี่เซียนใหญ่    ไม่ต้องอะไรเวลาเข้าไปดู กกต. ที่เป็นข่าวในช่วงนี้ ยังสงสัยว่า มันโดนคัดเลือกมาได้อย่างไรเพราะ ทำงานหลงประเด็นตลอด มันเคยอ่านรัฐธรรมนูญหรือเปล่าวะ แล้วที่โดนคัดเลือกมานี่นะ มันเป่ายิ๊งชุ่ปชนะมาหรือไร  

กลุ่มบุคคลที่ไม่รู้หน้าที่ของตนเอง และ ไม่เคารพสิทธิของผู้อื่น, ผมว่าเป็นปัญหาหลักเลยครับ

เมื่อก่อนผมก็ขาประจำในการส่งพระเข้าประกวด ตั้งกะใบละ 100.- ตอนหลังส่งพระที่เคยผ่านการประกวดมาแล้ว แต่ไม่ผ่านเจ้าคนรับพระก็เลยเข็ด...แต่ก็มีบ้างนานๆ ที เลือกดูงานก่อนอันดับแรก ไม่งั้นเสียตังค์เสียเวลาครับ

พวกกรรมการ ไม่ใช่แค่หนักไปหน่อยครับ โต้รุ่งกันเลย บางงาน มีการเล่น ได้-เสีย สูง-ต่ำ เคยมีข่าวถูกตำรวจจับถึงห้องพักในโรงแรมมาแล้ว

ทุกสิ่งทุกอย่าง ล้วนอนิจจังครับ มีเกิดมีดับ เป็นไป ตามนั้นครับ

การถ่ายทอดความรู้-ความสามารถ จากรุ่น..สู่รุ่น มาจากหลายปัจจัย! ครับ. เช่น.ประสพการณ์ ความใส่ใจ ความบริสุทธิใจ ทั้งผู้ให้และผู้รับ

คนที่ประสพความสำเร็จ! เขาเริ่มต้นด้วยการเข้าไปเรียนรู้จากผู้ประสพความสำเร็จท่านอื่น แล้วเลียนแบบทำตาม เขาจะไม่คิดหาวีธีการอะไร?ใหม่ๆ 

ซึ่งต่างจากสมัยนี้.. ที่พยายามคิดค้นหาสูตรใหม่ๆที่แตกต่าง โดยหวังว่า..คิดว่า " มันจะทำให้ตนเอง เจ๋งกว่า..แน่กว่า.. คนอื่น" 

ตัวอย่างง่ายๆ. เช่น. การขับรถ ผมถามจริงๆคนที่ขับเป็นมีเท่าไร? คนที่ขับเก่งมีเท่าไร? คนที่ขับแบบปลอดภัยรับผิดชอบต่อเพื่อนร่วมทาง และ รู้กฏจราจร มีเท่าไร?

 กรณีที่ท่าน onepeer กล่าวมา เรื่องคนรับพระที่เป็นลูกศิษย์(หรืออ้างตัวว่าเป็นศิษย์) แล้วทำงานผิดพลาดไปตีพระเขาเก๊! กลางงานประกวด ผมได้ยินมาตลอด..

แต่สิ่งที่ผมไม่เคยได้ยินเลยก็คือ. การลงโทษฯ หรือ ภาคทัณฑ์ คนพวกนี้ ในฐานะที่ทำให้งานเขาต้องมัวหมอง ตกต่ำ เป็นที่ครหา หรือ อย่างน้อยผู้เป็นอาจารย์เมื่อทราบเรื่อง ก็ควรตักเตือนกันบ้าง ให้เขาต้องกลับไปทบทวนสายตา-ความรู้-ความสามารถของตัวเอง จะได้ไม่หลงตน ไม่ใช่ว่าปล่อยๆให้กระทำตัวอย่างนี้ไปเรื่อยๆ งานนี้พลาด..งานหน้า..งานต่อๆไปจะได้ไม่พลาด

บางคนแค่รู้จักเซียนใหญ่ เพราะซื้อพระเขาบ่อย

แค่มีกล้องสักอัน ไม่ต้องดูพระเป็นก็ตั้งตนเป็นเซียนใหญ่ ตามเข้าได้แล้วครับ 

     บทลงโทษของพวกที่เป็นตัวแทนกรรมการรับพระแล้วเกิดปัญหาขึ้น  อย่างที่ คุณหนุ่ย กล่าวถึง  ผมก็ว่าดีนะ  ประจานแบบสุภาพๆ นิ่มๆ ไม่ต้องถึงกับตัดอนาคตกัน  อย่างเช่นเอามาลงข่าวแซวกันเล่นในคอลัมน์หนังสือพระเครื่องที่พวกเขาเป็นเจ้าของหรือหุ้นส่วนอยู่ก็ได้  คนที่ทำผิดจะได้ระมัดระวังตัวกันบ้าง  แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำกันหรือเปล่า  เพราะเป็นกลุ่ม   เป็นก๊วนเดียวกัน  ประเภทเด็กใคร เด็กมันน่ะแหละครับ  เรื่องกรรมการรับพระแล้วเกิดปัญหานี่  เป็นปัญหาโลกแตกจริงๆ   อย่าว่าแต่ตัวแทนเลย  ตัวจริงก็มีเสียมวยให้เห็น หลายต่อหลายงานที่โดนต่อว่า  ชนิดที่แทบจะตัดเป็น  ตัดตายกันทีเดียว  (ถ้าไอ้นี่มารับพระ  ตูไม่ส่ง)  อย่าง ท่านไม้ (ธาตุพนม) เคยโดนมาแล้ว  สาเหตุมันก็มาจากหลายปัจจัย  เช่น  พระองค์ที่ส่ง   สวยเกินไป  ไม่แน่ใจว่าใช่หรือไม่ใช่  เลยตีเก๊เอาไว้ก่อน  ... ดูไม่ขาด  เก่งแต่พระเหรียญ  แต่อย่างอื่นพอกล้อมแกล้มได้  เพื่อนที่จัดงานก็อยากให้มีรายได้ก็เลยชวนมา  สรุป งานนี้เสียคนโดนด่าเช็ด  .....  พระองค์ที่ส่ง  สวยกว่าพระตัวเอง (พระกรรมการ)  ดูหน้าเจ้าของพระที่ส่งไม่ใช่คนดังในวงการ  เตะตัดขามันซะก่อน  ตีเก๊เลย  แต่หารู้ไม่ว่า  คนส่งไม่ใช่เจ้าของพระ  แต่เป็นเด็กของคนดังที่ใช้ให้ถือพระของตัวเองมาส่งประกวด  ก็เลยเป็นเรื่อง                                      

     จุดอ่อน และจุดบกพร่องตรงนี้น่าจะแก้ไขได้ไม่ยาก  แต่ทำไมไม่ทำ   ทำไมสมาคมฯถึงไม่ออกกฏออกมา  หรือมีกฏแต่คนจัดไม่ทำตามเพราะต้องการเซฟเงินค่าใช้จ่าย  จำนวนกรรมการรับพระเกือบทุกงานเท่าที่เห็นมีแค่คนเดียวเท่านั้น  ทำไมไม่เพิ่มซักอย่างน้อยโต๊ะละ 3 คน เป็นอย่างต่ำ  หรือให้เท่ากับโต๊ะตัดสิน 5 คน ไปเลย  เพราะคนๆเดียวมีอำนาจสิทธิขาดเพียงคนเดียวที่จะชี้เป็น ชี้ตาย ให้พระผ่าน หรือไม่ผ่าน ในกรณีที่เป็นพระแท้  ถือว่าไม่โปร่งใส  ถ้ากรรมการคนนั้นเก่งจริงและซื่อสัตย์  ก็รับคำชมเชยไป  แต่ถ้าไปเจอกรรมการอย่างที่กล่าวมาแล้วในข้างต้น  งานกร่อยทันที  คนที่เขาเบื่องานประกวดพระก็เพราะสาเหตุแบบนี้ซะเป็นส่วนใหญ่  คนจัดงานขี้เหนียวเกินไปเรื่องของเรื่องมันจึงเกิดปัญหาแบบนี้ขึ้น.....

ก็อยากแชร์ประสพการณ์บ้างครับ...เรื่องส่งพระประกวดก็ส่งอยู่เรื่อยๆหละครับ แม้กระทั้งส่งออกบัตรกับเวปฯเพื่อนบ้าน เมื่อปีที่แล้วส่งพระหลวงปู่โต๊ะ 1 องค์เป็น 13 พิมพ์แรกของท่าน งานใหญ่ไบเท็คบางนาปรากฏว่ากรรมการรับพระที่โต็ะรับไปดูแล้วก็พลิกคว่ำ-พลิกหง่ายรอบหนึ่งแล้วบอกไม่แท้ เรารู้ว่าค้านสายตาแต่ก็ไม่ได้โต้เถียงครับรับพระกลับแบบเสียดายตังส์..เวลาผ่านไปอีก 2 อาทิตย์ ความสงสัยว่าเราถูกหรือผิดก็ส่งออกบัตรกับเวปฯเพื่อนบ้านครับ ปรากฏว่าออกบัตรได้ครับก็เลยลงประมูลขายในเวปฯนั้นเลย... และในทางกลับกัน ผมส่งพระเนื้อดินเลี่ยมทองออกบัตรกับเวปฯเพื่อนบ้านอีก 2 เวปฯ ปรากฏว่าเวปฯหนึ่งบอก เก้ และอีกเวปฯบอก แท้ ออกบัตรให้ด้วย "ผมเข้าใจแล้วหละว่า..แท้ที่ใหนก็ขายที่นั้นครับ" เอ..อ เหนื่อยใจครับ มารตราฐานไม่เท่าเทียมกันจริงๆครับ. (แล้วไม่ต้องถามผมนะครับว่าเวปฯใหนครับ) ฮาๆๆๆ