หัวข้อ: ทางไปสวรรค์มันรก ทางไปนรกมันเรียบ

บทสัมภาษณ์ ยายยิ้ม

พิธีกร : ข้าวสารอาหารแห้งเอามาจากใหน

ยายยิ้ม : ลูกหลานเขาเอมมาให้ เขาเอามาให้ก็ต้องกินเขาจะได้บุญและต้องกินอย่างประหยัดๆไม่ฟุ่มเฟือย

พิธีกร : ฝนตกเปียกใหม

ยายยิ้ม : ก็หลบๆเอาไม่ลำบาก อย่าคิดมามันลำบาก

พิธีกร : เสื้อผ้าขาดแล้ว ยังใส่อยู่

ยายยิ้ม : ลูกหลานเขาเอามาให้ ใส่ใว้เขาจะได้บุญ

พิธีกร : ลูกหลานอยากให้ไปอยู่ด้วยกัน

ยายยิ้ม : ไม่ใช่ว่าจะไม่พึ่ง แต่ให้หมดค่าก่อน ค่อยพึ่ง ป่วยไม่สบายไม่มีแรงค่อยพึ่งเขา

พิธีกร : ทำายไปให้ใคร

ยายยิ้ม : ให้ในหลวง พระราชินี ท่านเป็นถึงพระเจ้าแผ่นดิน ท่านยังทำงาน เราก็ต้องทำให้ท่านบ้าง ส่วนสิ่งที่ทำในหลวงไม่เห็น ผีสางเทวดาก็เห็น

พิธีกร : ได้ประโยชน์อะไรจากฝาย

ยายยิ้ม : ในหลวงบอกมีฝาย มีน้ำ มีป่า มีปลาเล็กเป็นอาหารนกอีกที รวมถึงได้ใช้ในยามหน้าแล้ง

พิธีกร : กลัวล้มใหมเวลาเดินไปใหน

ยายยิ้ม : กลัวแต่ก็ต้องทำ ทำแล้วมีความสุข

พิธีกร : เหนื่อยใหมที่ทำมา

ยายยิ้ม : เหนื่อย แต่ทำแล้วมีความสุข

พิธีกร : เดินไปวัดลำบาก เหนื่อยใหม

ยายยิ้ม : เหนื่อยก็พัก แล้วเดินต่อ " ทางไปสวรรค์มันรก ทางไปนรกมันเรียบ " เห็นพระก็หายเหนื่อย

พิธีกร : สรุปว่าทุกอย่างอยู่ที่ใจ

ยายยิ้ม : คนอื่นว่าลำบากแต่ถ้าเราคิดว่ามันเป็นสวรรค์มันก็ไม่ลำบาก

พิธีกร : ยายมาทำบุญทุกวันพระใหม

ชาวบ้าน : ยายมาประจำแหละ ยายแกชอบทำบุญ ได้เบี้ยเดือนละ 500 แกยังทำบุญหมดเลย

พระ : กางมุ้งให้ยายนอนในศาลาวัด ไม่บาปหรอกยาย ช่วยๆกัน ดูแลกัน

ยาย :  ( นั่งยิ้มด้วยความจำนน )

ยาย : เอาเงินที่เ็ก็บๆ รวมถึงเงินที่ชาวบ้านให้ไว้มาทำบุญ ยายอวยพรให้ละภาวนาให้คนที่ทำบุญด้วย

พิธีกร : ยายรู้จักเขาเหรอ

ยายยิ้ม : ( ยิ้ม )  ไม่รู้จักหรอก เ็ห็นบอกว่าจะบวชก็เลยทำบุญ ให้ยายทำบุญนะ

พิธีกร : ( สงสัยคงจะเป็นเงินที่ทางรายการให้ )

พิธีกร : ทำเถอะยาย ไม่ว่าอะไรหรอก

พิธีกร : ยายมีของแค่นี้เหรอ (หยิบดูกระเป๋าใบเล็กที่บรรจุเสื้อผ้า  มีหยูกยาที่จำเป็น บัตรประชาชน )

ยายยิ้ม : ค่เนี้ยแหละเตรียมไว้ เวลาเจ็บป่วยขึ้นมา เอาไปใบดียว คนอื่นจะได่ไม่ลำบาก

พิธีกร : จะไม่เป็นการแช่งตัวเองเหรอ

ยายยิ้ม : ยิ่งเจ็บก็ยิ่งพึ่งตัวเอง ยิ่งต้องเตรียมตัว

พิธีกร : เวลายายไปตัดไม้ไผ่ทำฝาย ไม่เกินกำลังเหรอ เอาแรงมาจากใหน

ยายยิ้ม : หัวเราะเบาๆ แล้วตอบว่า """มันเกินกำลังอยู่แล้วหล่ะ แต่ต้องมีความพยายาม บอกวันนี้หมดแรง นอนพัก พรุ่งนี้แรงก็มาใหม่"""

พิธีกร : ยายยังขาดอะไรอีกในชีวิต

ยายยิ้ม : ยายยิ้มสมกับชื่อ แล้วตอบอย่างภาคภมูููุใจว่า """"""" ขาดความทุกข์ """""""

เป็นบทหนึ่งของคุณยายยื้ม ที่ผมดู และผมอ่าน ประทับใจอย่างสุดซึ้งครับผม

ด้วยความเคารพคุณยายยิ้ม อย่างสูง

ครั้งหนึ่งข้าพเจ้านั่งใกล้พระองค์ท่าน จนได้ยินการสนทนา และทราบว่า หญิงชาวบ้านผู้มาเข้าเฝ้านั้นมีความทุกข์เรื่องหนี้สิน สามีจากเธอไป และทิ้งเธอให้เผชิญหนี้สินตามลำพัง พร้อมด้วยลูกเล็กๆอีก 2 คน ข้าพเจ้ามองเห็นว่า ความทุกข์ยากแห่งชีวิตได้ฝากริ้วรอยไว้บนใบหน้าของเธอมากเพียงใด ในแววตามีแต่ความสิ้นหวัง และลูกๆปราศจากความเบิกบานอย่างที่เด็กๆ ควรจะมี

     เมื่อรับสั่งถามว่า เป็นหนี้เท่าไร เธอผู้นั้นไม่ยอมตอบเพียงแต่ทูลว่า หนี้นั้นมากมายเหลือเกิน และข้าพเจ้าได้ยินสมเด็จพระราชินี รับสั่งว่า " ไปบอกเจ้าหนี้นะคะ ว่าพระราชินีจะใช้หนี้ให้ "

ข้าพเจ้าถึงกับน้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว ผู้สูงศักดิ์ที่สุดของแผ่นดิน ประทับอยู่ท่ามกลางชาวบ้านยากไร้ ทรงมอบความรัก ความช่วยเหลือให้…เด็กๆจะได้รับขนมแจก, ผู้ป่วยจะมีแพทย์ดูแล, ผู้สูงอายุจะได้รับแว่นสายตา, ผู้ยากไร้จะได้รับพระราชทานความช่วยเหลือเรื่องทุนรอน …ไม่มีผู้ใด ที่ไม่ได้รับความช่วยเหลือ

ข้าพเจ้าเคยสงสัยว่า ต้องใช้พระราชทรัพย์มากเพียงใด เพราะทุกครั้งที่ราษฎรนำผลผลิตของตนมา ก็ได้รับคำตอบว่า ‘พระราชินีรับซื้อทั้งหมดค่ะ’ ข้าพเจ้าพบว่า พระองค์ต้องใช้พระราชทรัพย์ส่วนพระองค์ และเงินที่มีผู้ทูลเกล้าฯถวายเข้ามูลนิธิศิลปาชีพ หลายล้านบาทต่อวัน ช่วยเหลือผู้คนที่สังคมส่วนใหญ่พากันลืมเลือน ผู้คนที่ไม่มีโอกาส

สิ่งที่ข้าพเจ้าได้เห็น คือ สมเด็จพระราชินีได้คืนศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ให้แก่คนยากไร้ ที่มิได้รับความใส่ใจจากผู้ใด ข้าพเจ้าเชื่อว่า ในสายพระเนตรของพระองค์ ผู้ที่ยากไร้ก็เป็นคนไทยที่พระองค์ทรงรัก ข้าพเจ้าเสียดายที่หลายครั้ง โทรทัศน์ไม่อาจถ่ายทอดความรัก ความเอื้ออาทรของพระองค์ได้

  Cr : ผศ.นพ.ภากร จันทนมัฎฐะ

  https://www.facebook...31738902&type=1

อ่านแล้วก็ทราบซึ้งในพระกรุณามหาธิคุณครับผม + 1 ครับพี่