หัวข้อ: เรื่อยๆมาเรียงๆ

          ก็สบายๆตามสไตล์วันหยุดซึ่งเป็นวันอาทิตย์  ซึ่งบางท่านอาจจะปรีเปรมเกษมสันต์ไปกับเงินก้อนโตที่มาแบบฟลุ๊กๆจากหวยเบอร์นำโชค  หรือบางท่านอาจจะนอนเลียแผลที่ทุ่มแทงเลขเด็ดที่ได้มาจากเจ้าพ่อหรือเจ้าแม่ที่มาเข้าฝัน จนหมดหน้าตัก  หมดตูดกันเป็นแถว  นอนทบทวนและอาจจะคิดถึงอนาคตข้างหน้าว่า  "แล้วตูจะเอากะตังค์ที่ไหนมาใช้จ่ายหวา"  พระในตู้ก็ยังขายไม่ออก  ที่ลงประมูลก็เคาะกันกิ๊บๆก๊าบๆ  ไม่เคยแดงเลยตั้งแต่ 2 เดือนที่แล้ว       

          ก็คงคิดในใจละว่า  "เอาวะ ใครต่อมาเท่าไรเอาไปเลย  ไม่หยิ่งอีกต่อไปละ"  ไม่งั้นเดือดร้อนแน่  ไหนจะค่าเช่าบ้านที่บอกผลัดเจ๊คนสวยเจ้าของบ้าน มา 2 เดือนแล้ว  ไหนค่าผ่อน "แมงกะไซต์"  คันโปรด ที่แขกปล่อยกู้มันอุตส่าห์ขายมาให้ และอื่นๆอีกจิปาถะ  งานนี้คงจะตรงกับชีวิตจริงของใครกันมั่งละหนอ  ส่วนผมตอนนี้คงไม่ใช่ แต่ในอดีตเคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้มาหมดแล้ว   

          มาถึงเรื่องวันหยุดกันหน่อย  สงสัยเหมือนกันว่า  นักค้าขายพระเครื่องเป็นอาชีพหลัก  ไม่ใช่อาชีพเสริม  จะมีวันหยุดกันบ้างไหม  เพราะผมก็ไม่รู้เหมือนกันเนื่องจากตอนนี้ไม่ใช่ routine ของผมแล้ว เป็นการขายแบบงานอดิเรกซะมากกว่า  ซึ่งถ้าออกขายตลอด 365 วัน  โดยไม่มีวันหยุดพักเห็นจะแย่เหมือนกันนา  ยิ่งวันหยุดเสาร์ อาทิตย์  บางท่านบอกขายดี  กว่าวันธรรมดาเสียอีก  เพราะนักส่อง นักซื้อ ส่วนใหญ่จะเป็นมนุษย์เงินเดือน  พอวันหยุดก็ออกมาเดินส่ายหาของฟลุ๊ก ของฟุบ  กันให้ขวักไขว่  แล้วจะไปหยุดพักวันไหนกัน  นั่นซี อยากรู้  เพื่อนคนไหนพอจะรู้ช่วยบอกหน่อยก็ดีครับ เป็นวิทยาทาน...เอ๊ย...ไม่ใช่...ไอ้ผม นี่มันก็ติดในกระทู้ ถาม ตอบ มาซะเคยตัว 

          เมื่อพูดถึงเรื่อง  ถาม  ตอบ  ในกระดานสอบถาม   มีบางท่าน โทรเข้ามาหาผมตั้งแต่เช้า  ไอ้เราก็นึกดีใจนึกว่าสนใจพระอยากจะซื้อ คงจะถามราคามั้ง  แต่  ไม่ใช่  กลายเป็นว่าถามเรื่องพระเหมือนกันแต่ไม่ได้มาถามซื้อ  มาถามว่า  "พี่ๆ แล้วจะให้ดูพระยังไงกันแน่  จะให้ดูพิมพ์หรือดูเนื้อ"  ผมก็ตอบไปว่า  ถ้าเห็นของจริงก็ต้องดูทั้งพิมพ์ ทั้งเนื้อ  พิมพ์ใช่เนื้อใช่  เก่าจริง ก็ โอ เค  ถ้าพิมพ์ใช่ เนื้อดูพิกล ชนิดคาบลูกคาบดอก กลางใหม่กลางเก่า ก็ต้องดูให้ละเอียดว่าล้างมาหรือเปล่า  ซ่อมมาหรือเปล่า  ถ้าไม่แน่ใจก็ผ่านไปเลยดีกว่าอย่าไปเสียดาย  เพราะถ้าพลาดพลั้งไม่ใช่ ร้อย สองร้อย  แต่ว่ากันเป็นหมื่น  เป็นแสน  เลยทีเดียว  ส่วนการตอบคำถามในกระดานสอบถาม  ก็มันเห็นแต่รูป  จะไปส่องเนื้อดูความเก่า  ดูมวลสาร แบบองค์จริงได้ยังไง  ก็คงดูได้แต่พิมพ์อย่างเดียวเท่านั้น          

          สำหรับผมเรื่องพิมพ์พระต้องมาก่อนอย่างอื่น  พิมพ์ไม่ใช่ ก็ไม่ต้องดูต่อเลยว่า เนื้อจะเก่าไหม มวลสารเพียบไปเลยตามคำคะยั้นคะยอของเจ้าของพระบอกให้ส่องดูเนื้อหน่อยซิ  เนื้อสวยนะ  ซึ่งผมก็ผะอืดผะอม  พิมพ์มันไม่ใช่แล้วจะให้ส่องดูหาพระแสงอะไรวะ  เนื้อสวยนัก  พี่ก็เอาไว้ส่องดูตอนเมียพี่ไม่อยู่ และเกิดเหงาขึ้นมาก็แล้วกัน  สรุปก็คือไม่ซื้อ  ให้ฟรียังไม่รู้เอาไปทำอะไรเลย  ก็อาจจะต่างกับความคิดเห็นของท่านอื่นๆที่บอกดูความเก่าก่อน  เรื่องพิมพ์ไม่ต้องสน  ก็ไม่ว่ากัน  ตัวใครตัวมัน  ผมยึดถือคำสอน คำเตือนที่ครูบาอาจารย์ท่านอุตส่าห์เขกกบาลสอนให้จำพิมพ์ให้ได้  "ถ้ามึง(ขอโทษครับ)จำไม่ได้ก็ไม่ต้องเล่น"  เนื้อเก่า มันทำให้ดูเก่าได้  ถ้าคนไม่เคยเห็นของจริงก็เสร็จ  ส่วนพิมพ์ถ้าผิด เลิกเลย ไม่ต้องเสียเวลา    

          ก็พอหอมปาก  หอมคอ  นะครับ  สำหรับวันอาทิตย์เอาเรื่องเบาๆ  เอามาคุยกันสนุกๆ  ไม่ต้องไปซีเรียสเรื่องการบ้าน การเมืองให้มันรกสมอง.....ขอบคุณ ...ครับผม  ที่ทนอ่านจนจบ...

ทุกชีวิตต้องดิ้นรนเพื่อปากท้องและเพื่อสิ่งดำรงชีพทั้งของตนเองและคนที่ต้องรับผิดชอบตามวิถีชีวิตที่เกิดมาบนโลกใบนี้ ความลำบากมากหลายผมก็เคยผ่านมาแล้วพอสมควร ถึงบัดนี้ หยุดดิ้นรน หยุดความอยากมี ความอยากเป็น แล้ว คงเหลือแต่กิเลสและตัณหาเท่านั้นที่ยังตัดไม่ขาดสักที ครับท่าน onepeer ...5555 สักวันต้องตัดได้เมื่อลงโลงนะแหละ

                         ตามที่เซียนกระบี่มือหนึ่งแนะนำมา ว่าให้ดูพิมพ์เป็นหลัก นั้นไม่ผิดดอก    แต่นักสะสมหน้าใหม่คงมีคำถามมากมายอยู่ในใจว่า อุบ๊ะ ก็ตูไม่ใช่เซียนพันธุ์แท้กับเขาสักหน่อย เปิดหนังสือพระกรุศึกษามา 500 กว่ารอบแล้ว มานั่งไล่ดู web พระต่างๆ ไล่หาพระที่ชื่นชอบจนตาลาย ยังจับต้นชนปลาย ยังไม่ถูก นี่จะมาบังคับให้จำพิมพ์พระให้ได้หมดละวะ ตูไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้นี่ เห็นแค่เงายังระบุถูกว่า พระนั่นพระนี่ได้สบายบรื๊อ

                         ความรู้สึกเช่นนี้ก็เป็นของธรรมดาที่จะเกิดกับทุกคน    ที่พอเริ่ม "เป็น" แล้วก็เห็นด้วยว่า เป็นความจริงแบบเถียงไม่ได้    คิดถึงหัวอกตอนยังเป็นนักสะสมหน้าใหม่ ก็ขอแนะนำว่าเราไม่ต้องไปมั่วจำพิมพ์พระในหนังสือทั้งเล่ม ให้มันหืดขึ้นคอเลย  เราเลือกเอาพระที่เราชอบสัก 10 องค์ มาศึกษาค้นคว้าจากตำรา (ที่เชื่อถือได้) เรียนรู้ก่อนว่า เป็นพระกรุชื่ออะไร มีพิมพ์อะไรในกรุนี้บ้าง มีเนื้ออะไร จดจำพิมพ์ทรง ลักษณะการนั่ง การยืน ระดับสูงตํ่าของส่วนต่างๆของพระ แม้แต่ความลึกของพื้นผนัง เดี๋ยวนี้แม้แต่ใน กูเกิ้ลก็สามารถหาดูรูปพระต่างๆที่เราอยากรู้โดยใส่ชื่อพระเข้าไป แต่จะมีทั้งรูปพระแท้ พระเก๊ให้เราเห็น ซึ่งเราจะต้องขอความรู้จากผู้ชำนาญว่าองค์ไหนจึงเป็นพระแท้ มีพิมพ์เยี่ยงไร เมื่อมีโอกาสก็ต้องหาเช่าพระนั้นมาเป็นของตนเอง จะได้ดู และศึกษาธรรมชาติ ผิว คราบกรุ รา หรือรอยกร่อน ระเบิด ได้เป็นอย่างดี  เมื่อท่านมีความสนใจเช่นนี้และปฏิบัติเช่นนี้ได้ กับพระส่วนหนึ่งไม่ต้องถึง 10 องค์ ท่านก็จะเริ่มจับเค้าได้ว่า พระแท้เขาดูกันอย่างไร   ที่เหลือก็คือเสริมสร้างประสพการณ์ในการได้เห็นพระในสภาพต่างๆ ทั้งแท้ และทำเลียนแบบ                                         เสียดายว่าพระกรุ จำนวนงวดลงไปมาก แต่ก็ยังมีคนสะสมเก่าๆ ที่มีพระเก็บไว้ ก็คงไม่ยากที่จะสืบเสาะหาสำหรับผู้ใฝ่รู้

....สวัสดีครับ

    อาจารย์ onepeer, พี่เปี๊ยก 8" (เอ้ ย..แปดริ้ว), พี่นักสะสม เมื่อก่อน หรือตอนนี้ ก็ยังนิยมชมชอบพระกรุอยู่นะครับ แต่เมื่อประมาณย้อนหลังไปเมื่อ 5-6 ปีก่อนหน้านั้น เก็บจังเลยเงินก็จมลงไปเรื่อยๆ เมียก็ว่าเอาๆ บ่นให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็บอกให้ออกต่อบ้างจะได้ตังส์กลับคืนมาบ้างก็ดี ก็เชื่อเพื่อน และ เมียครับ เมื่อออกต่อได้ก็เลย ทำมาเป็นอาชีพเสริมเล็กน้อย เมื่อมาเห็นเวปพระและสมัครเป็นสมาชิก กิจกรรมเล็กๆ ก็ไปได้เรื่อยๆ ด้วยความสนุก และ ทุกข์ ปะปนกันไป และที่เขียนมาเนี๊ยะมันเข้ากับหัวข้อ พิมพ์ ทรงพระเครื่อง ของเจ้าของกระทู้เขาหรือปล่าวก็ไม่รู้ นานๆเข้ามาทีเลยเขียนกระทู้บ้างก็ดีครับ งั้นจบเลยดีกว่าครับ ขอบคุณครับ

โอ...พี่ dorn80...ทำไม่ผมถึงสะกด พี่เปี๊ยก แปดริ้วไม่ได้นะ...ตอนนี้โล่งเลย พยายามจะจำชื่อพี่เค้าหลายๆ ครั้ง แต่ก็ลืมทุกที ตอนนี้จำได้หล่ะ...เอ้า..เข้าเรื่องครับ วันนี้ (3/8/57) ถือโอกาสไปงานกับเขาครับ ก็งานเซอร์พระนั่นหล่ะครับ รู้ทั้งรู้นะว่าพระแท้อยู่แล้ว แต่ก็หาเรื่องเสียเงินจนได้ ทีแรกกะว่าจะส่งชุดเบญจฯ ตั้ง 500.-ตังค์ไม่มี ก็เลยส่งพระเนื้อผงกะปู่ทวด (300.-) ผลออกมาก็แท้อยู่ดี เออ...แล้วส่งทำไมน่ะหน่ะ....ส่ง 5 องค์ ก็ 1,500.-ให้เขาส่งใบให้อีก องค์ละ 50.- เอ้า..เอาเข้าไป..ผมยังงงงงงง...ส่งเพื่อ...

ท่าน dorn80 และท่านไม้...เข้าใจผิดไปหน่อยเพราะเกินแปดนิ้วแล้ว..(ห้อย) ผมไม่กล้าส่งเช็คประกวดพระ เพราะกลัวอย่างเดียวคือกลัวเสียเงินค่ากล่องฟรี ๆ ท่าน dorn80 ใจดีนะ รู้จักกระจายรายได้สู่สังคม นับถือ ๆ

ขอโทษขอแก้ไขบรรทัดล่างจากท่าน dorn80 เป็นท่าน ไม้ธาตุพนม ครับ ขออภัยอย่างสูงครับคนแก่มักเลอะเลือน

แวะมาอ่านเก็บเกี่ยวประสบการณ์และความรู้ครับ.......ขอบคุณพี่ ๅ ทุกท่านครับ

เรื่องแต่ละท่าน ขำดีครับช่วยได้เยอะในยุคเศรษฐกิจแบบนี้ ช่วงนี้ในกระดานขายไม่ค่อยออกเลยครับ เงียบแท้ ลงพระคง พระเปิม ลำพูนแท้ไป มีคนเคาะ แค่ 3000 4000 ทุนยังไม่มาเลยท่าน เหนื่อยแท้ แต่ก็สู้ต่อไปครับ ว่างๆ ก็เข้ามาดูกระดาน สอบถามพระ ถ้าเป็น พระสายเหนือ หลวงปู่แหวน หลวงปู่สิม หลวงพ่อเกษม ส่งมาให้ดูได้เต็มที่ครับ พร้อมตอบให้ทุกท่าน ถึงแม้ตอบไปจะไม่มีคนขอบคุณ เหมือนหมดประโยชน์ แล้ว จากไปก็เหอะครับ อย่างน้อยก็ถือว่า ช่วยเป็นวิทยาทาน ส่วนพระกรุเน้น กรุลำพูน ครับ พระคง พระเปิม พระเลี่ยง พระรอด พระลบ จะพยายาม ตอบให้ ถูกต้องที่สุด ตามรูปที่ส่งมาครับ เพราะบางองค์ ส่งมาดูรู้เลยว่าเก๊ หรือ แท้ แต่บางองค์ รูปดูดีมาก แต่ตัวจริงอาจจะเก๊ ก็มีนะครับ 50 50 จะพยายามยาม ตอบเลี่ยงๆ ก่อนครับผม ไม่อยากให้ผิดพลาด ส่วนสายอื่นๆ คงต้อง ขอ ความรู้จากท่าน onepeer ท่านพี่ นักสะสม ครับผม
ส่วนตัวผม ไม่ได้ดูเก่งอะไรครับ แต่เกิดจากความจำที่เดินสนามพระครับ เห็นพระเก๊มาในสนาม เดินเมื่อไหร่ก็เจอเมื่อนั้น บางองค์ที่ตอบได้เลยว่าเก๊เพราะเคยเห็นแบบนี้ มาบ่อยๆ เท่านั้นเองครับ มีหลายๆ ครั้งที่แวะ ดูพระแผงเก๊ องค์ละ 20 บาท เพื่อจะ ส่องดูเก๊ให้จำครับ ว่ามาแบบนี้เก๊ทันที ไปพบที่ใหนจะได้ไม่โลภ ครับ 

ก็มีเรื่องมาเล่าสู่กันฟังอีกหน่อย ครับ  ก็ฟังหู ไว้หู แล้วกัน  เพราะเรื่องเล่ามันจะจริงก็ได้  ไม่จริงก็ได้  ก็ใช้วิจารณญาณเอา และก็เป็นเรื่องที่ต่อมาจาก คอมเม็นต์  ที่ผมลงไว้ใน กระทู้ของท่าน piak8riw 

          คงเคยเห็นกันบ้างนะครับ  ทีเขาเรียกว่า "หน้าม้า"  ตามแผงพระเล็กๆ อาจจะเป็นที่ตลาดนัด  หรือย่านชุมนุมชน หรือตามป้ายรถเมล์ประจำทางจุดใหญ่ๆ  พวกที่เป็นหน้าม้าอาจจะมีซักคน หรือสองคน หรือมากกว่านั้น ก็จะเข้าไปรุมล้อมส่องดูพระที่เป็นพิมพ์สมเด็จจากแผงที่ว่านี้ซึ่งเจ้าของแผงก็เป็นคนมีอายุหน่อยบางทีก็เป็นผู้หญิง  บางทีก็เปลี่ยนหน้าเป็นผู้ชาย  ทำเป็นว่าเป็นลูกค้าที่สนใจพระสมเด็จองค์ที่ว่านั้น โดยจะถามเรื่องราคา จากเจ้าของแผง  ซึ่งก็เนียนทำเป็นเซ่อๆซ่าๆแบบเล่นพระไม่ค่อยเป็นน่ะแหละ เจ้าของพระบอกเป็นพระของสมเด็จโต แต่บอกว่าเป็น รุ่น 2 รุ่น 3 ก็ว่าไปตามบท  แล้วก็บอกราคาไปอาจจะซัก 4-5 พัน หรือมากน้อยกว่านั้นอยู่ที่กลุ่มของคนมามุงดู   

          ทีนี้เมื่อเมื่อคนมามุงดูกันมากๆแบบคนตื่นคนน่ะแหละ ก็อาจจะมีเหยื่อซึ่งเป็นนักสะสมพระเหมือนกันแต่ก็คงเป็นประเภทมือใหม่แต่ก็มีความรู้เรื่องประวัติพระสมเด็จบ้างพอสมควร  ก็คงนึกในใจว่า  มีที่ไหนวะ  พระสมเด็จรุ่น 2 รุ่น 3  อ๊ะ...ชักสนใจละ  ก็แถเข้าไปดูมั่ง  ไอ้พวกหน้าม้าก็จะกระซิบกันแบบดังๆพอได้ยินไปถึงคนใกล้ๆ ว่า  เฮ้ย..รุ่นแรกเว้ย...ไม่มีรุ่น 2-3 ลุง(หรือป้า) คงไม่เป็นพระแน่ๆ  อยากได้แต่ กูตังค์ไม่พอ  ส่องแล้ววาง  วางแล้วส่อง

          เข้าล็อก   ความโลภเข้ามาเยือนนักสะสมมือใหม่  นึกในใจ  ตูก็อ่านตำราดูพิมพ์ท่องจำมาซะขึ้นใจแล้วนี่หว่า  รีบคว้าขึ้นมาส่องบ้าง  พวกหน้าม้าก็ช่วยเชียร์ในทำนองถ้าเงินพอก็คว้าไปแล้ว  โห...เนื้อเก่า สังขยาตามที่หน้าม้ามันคุยกันเลย อ๊ะ.. ฟลุ๊ก ละเว้ยงานนี้  ทำฟอร์มเซียนต่อราคาแบบเซียนซักหน่อย  ลุง ครึ่งได้ไหม  ตังค์ไม่ค่อยมี  ปลาโง่ งับเหยื่อดังโผง  ต่อรองพอเป็นพิธีเซียนหนุ่มมือใหม่ก็จ่ายตังค์เรียบร้อย รีบกลับบ้านทันที กะว่าไปนอนส่องให้ช่ำลูกกะตาเลย   นึกออกมั้ยครับ  ว่าเหตุการณ์ต่อไปมันจะเป็นอย่างไร   นี่เป็นละครโรงเล็กๆ  ที่คนเป็นพระ และเคยผ่านประสบการณ์มาแล้ว จะดูออกทันที             

          ทีนี้มาดูละครโรงใหญ่กันบ้างครับ  ใครบางคน หรือหลายคน คงสงสัย  เรื่องเซียนใหญ่เล่นพระเก๊ได้ไง  ตามมาดูกันครับ 

          ในสนามพระใหญ่  จะที่ไหนอย่าไปรู้เลยครับ  ตามแผงพระใหญ่ๆ ของเซียนดังๆทั้งนั้น แต่ยังเป็นแถว 2แถว 3 อยู่  เตรียมขึ้นชั้นเป็นแถวหน้าอยู่เหมือนกัน  มีคนเข้ามาขายพระสมเด็จที่แผงของเซียนที่ว่านี้  ของระดับงานนี้ไม่ใช่ธรรมดาๆครับ  เซียนส่องปั๊บถามราคาเลยเท่าไหร่  คนขายบอกราคาเลยเป็นหลักแสน  ก็ต่อรองกันอยู่พักหนึงก็จบกันที่แสนต้นๆ  ควักจ่ายกันสดๆต่อหน้าคนที่มามุงกันเลย  ไม้หนึ่งผ่านไปแล้ว  ส่งต่อไม้ที่ 2 

          ไม้ที่ 2 ก็คนในวงการน่ะแหละครับ  เซียนกลุ่มเดียวกัน  ซื้อต่อทันทีในราคาแสนปลาย  เท่ากับเซียนคนแรกกำไรเหนาะๆแล้วแค่ไม่กี่ชั่วโมง  4ซ้า 5 แสน   ข่าวเริ่มดังแล้ว  เหยี่ยวข่าว  กระจอกข่าวในสนามพระก็กระจายเสียงไปทั่ว  เริ่มปฏิบัติการ ไม้ที่ 3   พอผ่านไป วันสองวัน  เซียนคนที่ 3 เข้ามาตามหาเซียนคนที่ 2 เพื่อขอซื้อต่อ  แล้วก็จบไปด้วยราคา ล้านกว่า    

          เป็นไงครับท่าน  ราคาพระจากแสนต้น ปั่นไปถึง หลักล้านแล้ว  เนียนมั้ยครับ  ที่เขาเล่นกันเป็นทีม  ราคาที่เป็นข่าวไปจบที่เซียนใหญ่ซื้อไปในราคา 3 ล้าน ดังไปทั่ววงการ   พระในมือเซียนใหญ่ชื่อดังทะลุฟ้า  ราคาไม่ต้องพูดถึง  ขายออกไปต้องมีหลักที่เป็น สิบๆล้านอยู่แล้ว  พระสมเด็จคนมีเงินถุงเงินถังรวยมาจากไหนไม่ต้องบอกให้ใครรู้  รู้แต่ว่าเอาเงินที่ว่ามาซื้อพระเพื่อฟอกให้ขาว  พระสมเด็จจากมือเซียนใหญ่ต้องแท้แน่นอนเพราะชื่อเสียงการันตีอยู่แล้ว  ก็สบายไปสำหรับคนขาย  ส่วนคนซื้อได้หน้าเพราะเป็นข่าวดัง  ส่วนพระองค์ที่ว่าหลังจากที่ถ่ายรูปโชว์กันแล้วก็เก็บเข้าเซฟธนาคาร  เพราะราคาเป็น สิบๆล้านจะมาห้อยคอโชว์กันก็ใช่ที่ 

          แล้วรู้ได้ไงว่าเป็นพระเก๊   อ่ะ...ต้องมีคำถามที่เกิดขึ้นในใจละว่า "คนเขียนแม่งโม้ป่าววะ"  ที่รู้ก็เพราะว่า  ความลับมันไม่มีในโลก  คนที่เอามาปูดมันก็คนในทีมเดียวกันน่ะแหละ  อาจจะส่วนแบ่งน้อยแต่งานหนัก  ไม่จุใจ  หัวขบวนรับเนื้อๆ  อู้ฟู่ไปเลย  เรื่องมันก็เลยเป็นเรื่องขึ้นมา  แต่ก็รู้กันในวงแคบๆกันเอง  ประเภท  "รู้แล้วเหยียบไว้นะ"  ไม่งั้นคนพูดอาจถูกเหยียบ แต่ไม่ใช่เท้านะ  อาจโดน 10 ล้อเหยียบก็ได้  แต่ป่านนี้ก็คงเคลียร์กันเรื่องส่วนแบ่งได้แล้วมั้ง  เรื่องเลยเงียบหายไป        

          ก็ฟังหูไว้หูอย่างที่กล่าวมาข้างต้นก็แล้วกันครับ  เวลา   ตัวละคร หรือสถานที่  อาจจะเปลี่ยนแปลงไปบ้าง  ก็เห็นใจคนเขียนบ้างเนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง  อาจกินลูกตะกั่วหัวทองแดงแทนข้าวก็ได้  ฐานปากมากเอาเรื่องตลกๆมาเล่า....ขอบคุณครับ  ที่อ่านจนจบ