หมวด พระเนื้อผง เนื้อดิน เนื้อว่าน หลังปี 2525

หน่าไฉฮั้วโจวซือ เซียนองค์ที่หก ของโป๊ยเซียน

หน่าไฉฮั้วโจวซือ เซียนองค์ที่หก ของโป๊ยเซียน - 3

หน่าไฉฮั้วโจวซือ เซียนองค์ที่หก ของโป๊ยเซียน - 4

หน่าไฉฮั้วโจวซือ เซียนองค์ที่หก ของโป๊ยเซียน - 5

ชื่อร้านค้า	จ่าจีระสิทธิ์ - (คลิ๊กที่นี่เพื่อดู ข้อมูลเกี่ยวกับร้านค้า)
ชื่อเจ้าของร้านค้า	jeerasit (112)
ชื่อพระเครื่อง	หน่าไฉฮั้วโจวซือ เซียนองค์ที่หก ของโป๊ยเซียน
อายุพระเครื่อง	12 ปี
หมวดพระ	พระเนื้อผง เนื้อดิน เนื้อว่าน หลังปี 2525
ราคาเช่า	-
เบอร์โทรติดต่อ	08-6560-4037
อีเมล์ติดต่อ	Tayanrum@hotmail.com
LINE	(คลิ๊กที่นี่เพื่อเพิ่มเพื่อนกับเจ้าของร้าน)
สถานะ
Facebook	Share
เปิดให้เช่าตั้งแต่วันที่	พ. - 13 พ.ค. 2563 - 20:51.59
แก้ไขข้อมูลล่าสุดเมื่อ	ส. - 16 พ.ค. 2563 - 10:36.19

รายละเอียด
หน่าไฉฮั้วโจวซือ เซียนองค์ที่หก ของโป๊ยเซียน ((เคยได้มาองค์หนึ่ง นานแล้ว...มีถามหากันบ่อย..)) เครดิตข้อมูลจาก http://www.peawyeangtai31.org/nacaihua.html เดิมแซ่น้า ชื่อชีฮุ้ง (棲雲) เป็นชาวเมืองเชี่ยงอัน (長安) เกิดในสมัย ราชวงศ์ถัง เป็นคนรักอิสระ ชอบเดินทางท่องเที่ยว ร้องเพลงขอทานเรื่อยมา ถ้าวันใดขอทานได้เงินมามาก ก็แจกจ่ายให้แก่ คนแก่คนเฒ่าที่ยากจนทั้งหญิงชาย บางคราวนึกคึกขึ้นมา พอได้เงินอีแปะมามาก ก็เอาเชือกร้อยเป็นพวงยาว แล้ววิ่งเล่นไป ตามถนน ไม่สนใจว่าเชือกที่ร้อยพวงอีแปะจะขาด ท่านก็ไม่สนใจ ยังคงวิ่งลากไปจนเงินหมดพวง พวกคนยากจน และเด็ก ตามถนนก็พากันวิ่งตามเก็บกันอย่างชุลมุนสนุกสนาน ท่านมีอุปนิสัย และแบบอย่างคล้ายกับ "กวีหลีไป๋" หรือ "หลี่แป๊ะ" กวีเอกของจีนในสมัยราชวงศ์ถัง เมื่อใดก็ตามที่ ท่านเมา ท่านก็จะขยับกรับในมือ เสียงก้องกังวาล พลางขับ ขานเพลงออกมา ด้วยน้ำเสียง และท่วงทำนองอันไพเราะ โดยบทเพลงที่ร้องออกมา ล้วนแต่เป็นเพลงภาษิต โคลง กาพย์ กลอน ที่สอดแทรกธรรมะเป็นคติเตือนใจคน ทั้ง เพราะ ทั้งน่าฟัง เป็นที่ชอบ และเพลิดเพลินใจ แก่ผู้คนทั้ง หลาย กรับประจำตัวของท่านนั้น มีรูปลักษณะผิดกับ กรับธรรมดา คือ ยาวถึง 4 คืบครึ่ง กว้างประมาณ 1 ฝ่ามือ หนา 1/2 นิ้ว เนื้อกรับเป็นผิวมันเงาวาว คล้ายเนื้อหยก เวลา ที่ท่านขยับกรับ เสียงดังกังวาลน่าฟังยิ่งนัก ต่อมาองค์ลี้ทิไกว้โจวซือ และองค์ฮั่นเจ็งลี้โจวซือ รู้ว่าองค์ หน่าไฉฮั้วนั้น มีบุญญาธิการที่จะมาช่วยเหลือมวลมนุษย์ ท่านจึงต้องการที่จะลองใจองค์หน่าไฉฮั้ว โดยเซียนทั้งสอง ได้หลอกให้องค์หน่าไฉฮั้วนั้นดื่มสุรา และเดินพูดคุยกันไป เรื่อยๆจนถึงสะพาน ซึ่งระหว่างทางที่เดินนั้น องค์หน่าไฉฮั้ว ก็ได้บอกกับเซียนทั้งสองว่า ตัวท่านเองนั้นมีความเก่งกล้า สามารถในด้านต่างๆมากมาย เซียนทั้งสอง เมื่อได้ยินดังนั้น จึงตอบกลับ เพื่อทดลองใจองค์หน่าไฉฮั้วไปว่า “ไม่จริง หรอกมั้ง ท่านก็ต้องสามารถกระโดด ลงไปในแม่น้ำ แล้วไม่จมน้ำสิ” องค์หน่าไฉฮั้วได้ยินเข้า ก็ตอบกลับไปในทันทีว่า “ทำไมข้าจะไม่กล้าโดดล่ะ ข้าไม่กลัวตายหรอก” แล้วท่านก็เดินขึ้น สะพานไป จากนั้นก็กระโดดลงมาจากสะพานทันที แต่เมื่อตัวของท่านจะถึงพื้นน้ำ ก็เกิดสิ่งอัศจรรย์ มีกองขยะผุดขึ้นมา จากสายน้ำ เพื่อรองตัวของท่านไว้ แล้วก็ลอยไป จากนั้น ท่านก็ได้สำเร็จเป็นเซียนในเวลาต่อมา

รายละเอียด

หน่าไฉฮั้วโจวซือ เซียนองค์ที่หก ของโป๊ยเซียน

((เคยได้มาองค์หนึ่ง นานแล้ว...มีถามหากันบ่อย..))

เครดิตข้อมูลจาก

http://www.peawyeangtai31.org/nacaihua.html

เดิมแซ่น้า ชื่อชีฮุ้ง (棲雲) เป็นชาวเมืองเชี่ยงอัน (長安) เกิดในสมัย
ราชวงศ์ถัง เป็นคนรักอิสระ ชอบเดินทางท่องเที่ยว ร้องเพลงขอทานเรื่อยมา ถ้าวันใดขอทานได้เงินมามาก ก็แจกจ่ายให้แก่ คนแก่คนเฒ่าที่ยากจนทั้งหญิงชาย บางคราวนึกคึกขึ้นมา พอได้เงินอีแปะมามาก ก็เอาเชือกร้อยเป็นพวงยาว แล้ววิ่งเล่นไป ตามถนน ไม่สนใจว่าเชือกที่ร้อยพวงอีแปะจะขาด ท่านก็ไม่สนใจ ยังคงวิ่งลากไปจนเงินหมดพวง พวกคนยากจน และเด็ก ตามถนนก็พากันวิ่งตามเก็บกันอย่างชุลมุนสนุกสนาน

ท่านมีอุปนิสัย และแบบอย่างคล้ายกับ "กวีหลีไป๋" หรือ "หลี่แป๊ะ" กวีเอกของจีนในสมัยราชวงศ์ถัง เมื่อใดก็ตามที่ ท่านเมา ท่านก็จะขยับกรับในมือ เสียงก้องกังวาล พลางขับ ขานเพลงออกมา ด้วยน้ำเสียง และท่วงทำนองอันไพเราะ โดยบทเพลงที่ร้องออกมา ล้วนแต่เป็นเพลงภาษิต โคลง กาพย์ กลอน ที่สอดแทรกธรรมะเป็นคติเตือนใจคน ทั้ง เพราะ ทั้งน่าฟัง เป็นที่ชอบ และเพลิดเพลินใจ แก่ผู้คนทั้ง หลาย กรับประจำตัวของท่านนั้น มีรูปลักษณะผิดกับ กรับธรรมดา คือ ยาวถึง 4 คืบครึ่ง กว้างประมาณ 1 ฝ่ามือ หนา 1/2 นิ้ว เนื้อกรับเป็นผิวมันเงาวาว คล้ายเนื้อหยก เวลา ที่ท่านขยับกรับ เสียงดังกังวาลน่าฟังยิ่งนัก

ต่อมาองค์ลี้ทิไกว้โจวซือ และองค์ฮั่นเจ็งลี้โจวซือ รู้ว่าองค์ หน่าไฉฮั้วนั้น มีบุญญาธิการที่จะมาช่วยเหลือมวลมนุษย์ ท่านจึงต้องการที่จะลองใจองค์หน่าไฉฮั้ว โดยเซียนทั้งสอง ได้หลอกให้องค์หน่าไฉฮั้วนั้นดื่มสุรา และเดินพูดคุยกันไป เรื่อยๆจนถึงสะพาน ซึ่งระหว่างทางที่เดินนั้น องค์หน่าไฉฮั้ว ก็ได้บอกกับเซียนทั้งสองว่า ตัวท่านเองนั้นมีความเก่งกล้า สามารถในด้านต่างๆมากมาย เซียนทั้งสอง เมื่อได้ยินดังนั้น จึงตอบกลับ เพื่อทดลองใจองค์หน่าไฉฮั้วไปว่า “ไม่จริง หรอกมั้ง

ท่านก็ต้องสามารถกระโดด ลงไปในแม่น้ำ แล้วไม่จมน้ำสิ”

องค์หน่าไฉฮั้วได้ยินเข้า ก็ตอบกลับไปในทันทีว่า “ทำไมข้าจะไม่กล้าโดดล่ะ ข้าไม่กลัวตายหรอก” แล้วท่านก็เดินขึ้น สะพานไป จากนั้นก็กระโดดลงมาจากสะพานทันที แต่เมื่อตัวของท่านจะถึงพื้นน้ำ ก็เกิดสิ่งอัศจรรย์ มีกองขยะผุดขึ้นมา จากสายน้ำ เพื่อรองตัวของท่านไว้ แล้วก็ลอยไป จากนั้น ท่านก็ได้สำเร็จเป็นเซียนในเวลาต่อมา