หมวด พระเนื้อผง เนื้อดิน เนื้อว่าน หลังปี 2525

พระผง สามแม่ หลวงปู่สุข โกวิโท

ชื่อร้านค้า	จ่าจีระสิทธิ์ - (คลิ๊กที่นี่เพื่อดู ข้อมูลเกี่ยวกับร้านค้า)
ชื่อเจ้าของร้านค้า	jeerasit (112)
ชื่อพระเครื่อง	พระผง สามแม่ หลวงปู่สุข โกวิโท
อายุพระเครื่อง	18 ปี
หมวดพระ	พระเนื้อผง เนื้อดิน เนื้อว่าน หลังปี 2525
ราคาเช่า	-
เบอร์โทรติดต่อ	08-6560-4037
อีเมล์ติดต่อ	Tayanrum@hotmail.com
LINE	(คลิ๊กที่นี่เพื่อเพิ่มเพื่อนกับเจ้าของร้าน)
สถานะ
Facebook	Share
เปิดให้เช่าตั้งแต่วันที่	อ. - 10 ต.ค. 2566 - 21:38.12
แก้ไขข้อมูลล่าสุดเมื่อ	ส. - 28 ต.ค. 2566 - 12:11.39

รายละเอียด
พระผง สามแม่ สุดยอดของดี ของดี ของท่านครับ (ตาม ใบฝอยครับ) มีเกศา ฝังพลอย ฝังตะกรุด ชั่วโมง นี้ เอากำไร องค์ละนิด องค์ละหน่อยครับ #ประวัติพอสังเขป ❀พระครูพิสุทธิพรหมวิหาร❀ ❀❀❀หลวงปู่สุข โกวิโท❀❀❀ ❀❀❀พระครูพิสุทธิพรหมวิหาร หรือ หลวงปู่สุข โกวิโท หลวงปู่ท่านมีนามเดิมว่า “สุข” นามสกุล “เสาศิริ” เกิดเมื่อวันที่ ๒ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๔๗๖ ตรงกับวันจันทร์ขึ้น ๑๒ ค่ำ เดือน ๑๐ ปีระกา ณ บ้านหนองเตา ตำบลสำโรงใหญ่ ในขณะนั้น ปัจจุบันได้ขึ้นกับตำบลหนองไฮ อำเภออุทุมพรพิสัย จังหวัดศรีสะเกษ ❀❀❀บิดาของท่านชื่อ นายช่วย เสาศิริ มารดารชื่อ นางผัด เสาศิริ พ่อของท่านได้เสียชีวิตตอนท่านอายุได้ ๑๗ ปี ครอบครัวท่านมีฐานะยากจนมาก ส่วนแม่ของหลวงปู่ ท่านได้เอาไปเลี้ยงดูแลอยู่ที่วัดป่าพรหมวิหารจังหวัดพิจิตรด้วย โดยบวชเป็นแม่ชีจวบจนท่านถึงแก่กรรมด้วยโรคชราอายุ ๑๑๙ ปี หลวงปู่ท่านมีพี่น้องร่วมท้องทั้งหมด ๙ คน หลวงปู่เป็นบุตรคนที่ ๕ พี่น้องทั้งหมดได้ถึงแก่กรรมปัจจุบันคงเหลือหลวงปู่ กับ นางคำวัน ผู้เป็นน้องสาว การอุปสมบท อุปสมบทครั้งแรกเมื่ออายุ ๒๗ ปี อุปสมบทครั้งที่สองเมื่ออายุ ๒๙ ปี ณ วัดสระกำแพงใหญ่ อ.อุทุมพรพิสัย จ.ศรีสะเกษ พระอุปัชฌาย์ หลวงปู่เครื่อง สุภัทโท พระกรรมวาจาจารย์ พระครูวิกรม ธรรมโสภิญ พระอนุสาวนาจารย์ พระอาจารย์ที ธัมมทีโป การศึกษา สำเร็จชั้นประถมศึกษาปีที่ ๔ พ.ศ. ๒๔๙๒ สอบได้ น.ธ. ตรี พ.ศ. ๒๕๐๕ สอบได้ น.ธ. โท พ.ศ. ๒๕๑๑ สอบได้ น.ธ.เอก พ.ศ. ๒๕๑๒ พระอาจารย์ที่สอนพระกัมมัฎฐาน หลวงปู่คำมี พุทธสาโร วัดถ้ำคูหาสวรรค์ จ.ลพบุรี หลวงปู่เครื่อง สุภัทโท วัดสระกำแพงใหญ่ จ.ศรีสะเกษ หลวงปู่ชา สุภัทโท วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี หลวงพ่อพุทธทาส อินทปัญโญ สวนโมกขพลาราม จ.สุราษฎร์ธานี พระอาจารย์ภัททันตะ อาสภมหาเถระ สำนักวิปัสสนาวิเวกอาศรม จังหวัดชลบุรี ❀❀❀เส้นทางธรรมการพบพ่อแม่ครูบาอาจารย์❀❀❀ ❀❀❀ศึกษากับพระอุปัชฌาย์❀❀❀ ❀❀❀หลวงปู่เครื่อง สุภัทโท หรือ พระมงคลวุฒอดีตเจ้าอาวาสวัดสระกำแพงใหญ่ ต.สระกำแพงใหญ่ อ.อุทุมพรพิสัย จ.ศรีสะเกษ ผู้มีพุทธาคมเข้มขลังและเป็นพระนักพัฒนาที่ชาวอีสานใต้ต่างให้ความเลื่อมใสศรัทธากันเป็นอย่างดียิ่ง ด้วยความเป็นพระเถระที่มีเมตตาธรรมขั้นสูง เคร่งครัดในพระธรรมวินัย เข้มขลังในพุทธาคมศักดิ์สิทธิ์ด้านเมตตามหานิยม เป็นที่พึ่งพิงทางจิตใจของญาติโยม หลวงปู่เครื่องท่านได้ไปศึกษามาหลายสำนัก อาทิเช่น หลวงปู่คำมี พุทธสาโร วัดถ้ำคูหาสวรรค์ จ.ลพบุรี หลวงพ่อสด วัดปากน้ำ และครูบาอาจารย์สายพระกรรมฐานอีกหลายรูป และอาจารย์ฆารวาสผู้เรืองเวทฝั่งลาวแถบเทือกเขาภูเขาควาย ❀❀❀หลวงปู่เครื่อง สุภัทโท ท่านเป็นดังพ่อแม่ครูบาอาจารย์องค์แรก และเป็นพระอุปัชฌาย์ของหลวงปู่สุข โกวิโท ตอนที่หลวงปู่ท่านบวชใหม่ๆ ก็จำพรรษาอยู่ที่วัดสระกำแพงใหญ่ คอยปฎิบัติดูแลอุปัฏฐากหลวงปู่เครื่องอย่างใกล้ชิด เพราะขณะนั้นหลวงปู่เครื่องท่านมีอาการอาพาธป่วยเป็นอำมพึก เดินไม่ได้ พระสุข ในขณะนั้น จึงอยู่ดูแลอย่างใกล้ชิดอยู่หลายปี จนหลวงปู่เครื่องท่านมีการดีขึ้น ช่วงเวลาที่อยู่ดูแล ก็ได้ศึกษาวิชาความรู้ทางด้านวิทยาคมไสยเวทย์ และแนวทางการปฏิบัติเจริญภาวนากรรมฐาน หลวงปู่สุขท่านเล่าว่าช่วงบวชใหม่ๆใช่วิธีการสร้างพระเนื้อดินถวายหลวงปู่เครื่องเพื่อฝังกรุบ้างแจกบ้างในสมัยนั้น โดยการกำหนดจิตให้เป็นสมาธิในการกดแม่พิมพ์เพื่อให้มีสติอยู่ตลอดเวลาเป็นการฝึกของท่านอีกวิธีหนึ่งในสมัยนั้น ช่วงพรรษาใหม่ๆท่านจะถูกมอง หาว่าเป็นพระบ้าบ้าง พูดใส่ว่าทำเป็นเคร่งครัดบ้างแต่หลวงปู่ท่านก็มิได้สนใจคำเหล่านั้นตั้งหน้าตั้งตาทำงานและปฎิบัติอย่างเดียว หลวงปู่เครื่องท่านจึงถ่ายทอดวิชาความรู้ให้ แต่ช่วงเวลานั้นก็ยังไม่สะดวกเท่าที่ควรเพราะหลวงปู่เครื่องท่านป่วยหนักอยู่ ท่านจึงได้ส่งให้หลวงปู่สุข ไปเรียนรู้เพิ่มเติมกับพระอาจารย์ของท่านอีกรูปหนึ่ง คือ หลวงปู่คำมี พุทธสาโร วัดถ้ำคู่หาสวรรค์ จังหวัดลพบุรี ❀❀❀หลวงปู่สุขท่านจะเคารพและนอบน้อมต่อองค์หลวงปู่เครื่องท่านเป็นอย่างมาก เพราะหลวงปู่เครื่องท่านเป็นทั้งพระอุปัชฌาย์ที่เป็นดังพ่อแม่ครูบาอาจารย์องค์แรกของหลวงปู่ และคอยประคับประคองดึงให้หลวงปู่อยู่ในร่มกาสาวพัสตร์มาโดยตลอดช่วงแรกๆ หลวงปู่เครื่องท่านจะเรียกใช้งานหลวงปู่สุขอยู่เสมอโดยเฉพาะงานก่อสร้างต่างๆภายในวัดสระกำแพงใหญ่ในสมัยนั้น เพราะหลวงปู่สุขท่านจะลงมือทำมากกว่าพูด ท่านจะมีอุปนิสัยพูดน้อย จึงทำให้หลวงปู่เครื่องท่านเมตตาหลวงปู่เป็นพิเศษ แม้กระทั่งหลวงปู่สุขท่านได้ไปเป็นเจ้าอาวาสอยู่ที่วัดป่าพรหมวิหารจังหวัดพิจิตรแล้วก็ตาม หลวงปู่เครื่องท่านก็มักจะเรียกใช้งานหลวงปู่อยู่เป็นประจำ ทุกปีหลวงปู่จะขึ้นลงไปกลับพิจิตร-ศรีสะเกษ ปีละหลายๆครั้ง จนคำสั่งขอสุดท้ายของหลวงปู่เครื่องที่มีต่อหลวงปู่สุขนั้นคือ ให้ท่านกลับขึ้นมาช่วยสร้างวัดให้กับบ้านเกิดของหลวงปู่เครื่อง ที่บ้านหนองแปน คือ วัดสุเทพนิต ในปี พ.ศ. ๒๕๕๐ ❀❀❀มารผจญคิดลาสิขา❀❀❀ ❀❀❀คิดจะลาสิขาอยู่หลายครั้งหลายคาช่วงบวชใหม่ๆ เพราะมีโยมผู้หญิงมาขอร้องให้สึกออกไปอยู่ด้วยกัน ถึงขั้นเตรียมเสื้อผ้ามาให้พร้อมสึกไปช่วยกันประกอบอาชีพค้าขาย และช่วงนั้นมีการเปิดสอบตำรวจบรรจุพลใหม่ แต่หลวงปู่เครื่องมิให้สึกท่านว่า “ตำรวจมันสอบยาก” หลวงปู่สุขท่านจึงว่า “งั่นก็จะสึกไปสอบครู” หลวงปู่เครื่องก็บอกว่า “พูดกับเด็กมันพูดยาก สอนยาก” หลวงปู่เครื่องท่านจึงไล่หลวงปู่ให้เข้าป่าไปคือให้ไปธุดงค์ ให้จิตมันหายฟุ้งซ่านที่คิดจะสึกให้หายไปก่อน หลวงปู่เครื่องท่านพูดดึงสติหลวงปู่ไว้ว่า “เป็นโยมมันมีแต่จะทุกข์ยังอยากจะออกไปอีกหรือ บ่ อยากพ้นทุกข์บอ” หลวงปู่สุขจึงตัดสิ้นใจไม่สึกแล้วออกเดินธุดงค์มุ่งหน้าสู่จังหวัดอุบลราชธานีต่อไป นับได้ว่าหลวงปู่เครื่องท่านเป็นดังพ่อแม่ครูบาอาจารย์ที่คอยประคับประคองหลวงปู่สุขให้อยู่ในร่มกาสาวพัสตร์มาโดยตลอด ในช่วงที่ท่านบวชใหม่ๆ ❀❀❀ศึกษาและปฎิบัติธรรมกับพระอาจารย์ของอาจารย์❀❀❀ ❀❀❀หลวงปู่คำมี พุทธสาโร วัดถ้ำคู่หาสวรรค์ จังหวัดลพบุรี❀❀❀ ❀❀❀เมืองลพบุรี มีสุดยอดพระเกจิมากมาย ซึ่งยังคงสืบทอดกันมาไม่ขาดสายตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ยอดพระเกจิในยุคหลังปี ๒๕๐๐-๒๕๒๐ ที่เป็นระดับแนวหน้าคงหนีไม่พ้นหลวงปู่คำมี วัดถ้ำคูหาสวรรค์ หลวงพ่อพริ้ง วัดโบสถ์โก่งธนู หลวงพ่อบุญมี วัดเขาสมอคอน เป็นต้น หลวงปู่คำมี วัดถ้ำคูหาสวรรค์ ซึ่งนับเป็นพี่ใหญ่ของยอดพระเกจิในช่วงปี พ.ศ. ๒๕๐๐-๒๕๒๐ ในงานปลุกเสกพระเครื่องของวัดต่างๆในลพบุรีและใกล้เคียงสมัยนั้น ถ้ามีการนิมนต์หลวงปู่คำมี หลวงพ่อพริ้ง และหลวงพ่อบุญมี มาร่วมงานพร้อมกัน หลวงปู่คำมีจะได้รับเกียรติให้เป็นผู้นำของพระสายลพบุรีเพราะว่ามีคุณวุฒิและอาวุโสสูงสุด หลวงปู่คำมี เป็นพระไม่ธรรมดาเก่งทั้งด้านวิชาอาคมและวิปัสสนากรรมฐาน หลวงปู่คำมี ท่านเป็นหนึ่งในศิษย์ของสมเด็จลุน แห่งนครจำปาสัก ได้รับการถ่ายทอดวิชาจนหมดสิ้นจากสมเด็จลุน ตั้งแต่ยังเป็นสามเณรและได้ศึกษาวิชากับหลวงปู่สีทัตถ์ วัดท่าอุเทน จังหวัดนครพนม นอกจากนี้ท่านยังได้เรียนวิปัสสนากรรมฐานกับหลวงปู่เสาร์ กันตสีโล พระอาจารย์ใหญ่ฝ่ายวิปัสนากรรมฐาน หลวงปู่คำมี เป็นพระเถระที่มีอายุยืนยาวถึง ๑๐๘ ปี มรณภาพเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๒๔ เป็นครูบาอาจารย์อีกหนึ่งรูปที่สังขารไม่เน่าเปื่อย ❀❀❀กระทั่งเมื่อหลวงปู่สุขท่านได้มาศึกษาเล่าเรียนและอยู่ดูแลอุปัฏฐากหลวงปู่เครื่องจนท่านมีอาการดีขึ้นพอสมควรแล้ว หลวงปู่สุขหรือพระสุขในขณะนั้นก็กราบลาหลวงปู่เครื่องเพื่อจะออกธุดงค์หาความสงบในการฝึกจิต จึงได้เดินทางมุ่งหน้าสู้จังหวัดลพบุรีเพื่อไปหาหลวงปู่คำมี พุทธสาโร แห่งวัดถ้ำคู่หาสวรรค์ เพื่อขอศึกษาหาความรู้ตามคำแนะนำของหลวงปู่เครื่อง ซึ่งหลวงปู่สุขท่านก็รู้จักและเคยพบหลวงปู่คำมีมาก่อนแล้ว เพราะหลวงปู่คำมีท่านเคยมาที่วัดสระกำแพงใหญ่ หลังจากที่ได้ไปอยู่กับหลวงปู่คำมี ที่วัดถ้ำคูหาสวรรค์นี้ มีญาติของหลวงปู่ ท่านได้มาอยู่กับหลวงปู่คำมีก่อน ชื่อว่าพระอาจารย์หวานหรือพระอาจารย์หวั่น ส่วนหลวงปู่คำมีท่านจะเรียกว่าหวาน เป็นศิษย์รุ่นพี่ที่อยู่ใกล้ชิดหลวงปู่คำมีมาตลอด ส่วนหลวงปู่สุขท่านจะเทียวไปเทียวมา เดินธุดงค์มาหาบ้างขึ้นรถมาหาบ้าง ช่วงเวลาที่อยู่ศึกษากับหลวงปู่คำมี หลวงปู่สุขท่านก็ตั้งใจปฏิบัติเจริญภาวนาศึกษาธรรมจนเป็นที่พอใจแล้วจึงได้กราบลาหลวงปู่คำมีเพื่อธุดงค์ต่อไป แต่ก็ยังไปมาหาสู่เป็นประจำ จนกระทั้งหลวงปู่คำมีท่านมรณภาพไปแล้ว หลวงปู่สุขท่านจึงได้มีโอกาสกลับไปอีกครั้ง เนื่องจากต้องพาตัวพระอาจารย์หวานที่เป็นญาติและเป็นศิษย์รุ่นพี่กลับมารักษาตัวที่บ้านเกิดที่จังหวัดศรีสะเกษหลังจากนั้นก็ไม่ได้มีโอกาสกลับไปอีกเลย วิชาหลักที่ได้ศึกษากับหลวงปู่คำมีคือวิชาเกี่ยวกับการตั้งธาตุหนุนธาตุเปลี่ยนธาตุ ของธาตุทั้งสี่และหลักการเจริญพระกรรมฐาน จนหลวงปู่คำมีท่านบอกกับหลวงปู่ว่า “ถ้าท่านอยากเรียนวิชาอะไรกับผม ผมจะสอนให้หมดทุกอย่าง” แต่หลวงปู่ท่านก็ได้ตอบหลวงปู่คำมีไปว่า “ผมบ่เอาหรอกครับ ที่มีอยู่ก็แบกหนักพอแล้วถือหนักพอแล้วบ่รู้จะถือจะแบกหามไปเฮ็ดอียั่งหนักหนาแล้วครับ เอาแนวพ้นทุกข์ดีกว่า บ่ต้องถืออียั่งดี เบาดีครับ” หลวงปู่คำมีท่านนิ่งมองดูหน้าหลวงปู่สักครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “จิตท่านดีแล้ว ทำถูกแล้ว” เรื่องความอัศจรรย์ของหลวงปู่คำมีนั้นมีมาก ซึ่งหลวงปู่สุขท่านเล่าว่ามีทั้ง ย่นระยะทาง หายตัว ฝนตกไม่เปียก วาจาสิทธิ์ เป็นต้น ❀❀❀มุ่งหน้าสู่วัดหนองป่าพง จังหวัดอุบลราชธานี❀❀❀ ❀❀❀พรรษาที่ ๑๐ ขึ้น ๑๔ ค่ำ เดือน ๕ เดินทางไปสู่วัดหนองป่าพง เพื่อแสวงหาธรรมและแนวทางในการปฎิบัติกับ หลวงปู่ชา สุภัทโท หรือ พระโพธิญาณเถร ตอนไปอยู่ใหม่ๆ หลวงปู่สุขท่านจะถูกจับตาดูเป็นพิเศษเพราะช่วงเวลานั้น ยังเป็นยุคของคอมมิวนิสต์ จึงป้องกันการแอบอ้างเป็นพระปลอม พอหลวงพ่อชาท่านทดสอบดูความประพฤติอยู่นานถึงสามเดือน จนเห็นสมควร ท่านจึงเอาผ้าไตรจีวรและบาตรมาให้หลวงปู่ เพื่อให้เข้ากับหมู่สงฆ์ภายในวัดหนองป่าพงเพื่อให้เกิดความเป็นระเบียบเรียบร้อย ได้ผ้ามาก็มีรอยขาดบ้างและได้บาตรเก่าใบใหญ่ เพราะในสมัยนั้นเครื่องอัฐบริขารของพระสงฆ์นั้นหายาก หลังจากได้ผ่านการทดสอบการฝึกอบรมและการปฎิบัติเบื้องต้นแล้วนั้น หลวงพ่อชาท่านมักจะเรียกใช้งานหลวงปู่อยู่เป็นประจำโดยเฉพาะงานก่อสร้างต่างๆภายในวัดหนองป่าพง เพราะหลวงปู่ท่านมีความรู้ความสามารถในงานก่อสร้างเป็นอย่างมาก และในสมัยนั้นมีการก่อสร้างแท้งค์เก็บน้ำ จนกระทั่งหลวงปู่ท่านอยู่ฝึกอบรมจิตใจและข้อวัตรในการปฎิบัติกับหลวงพ่อชาเป็นระยะเวลา ๒ ปี หลวงพ่อชาท่านจึงเห็นสมควรที่จะออกไปเผยแผ่แนวทางในการปฎิบัติ หลวงพ่อชาท่านจึงมอบหมายให้หลวงปู่ไปเป็นเจ้าอาวาสวัดป่าสวนกล้วย เป็นอีกหนึ่งในสาขาของวัดหนองป่าพง แต่หลวงปู่ท่านเองยังไม่พร้อม โดยให้เหตุผลกับหลวงพ่อชา ไปว่า “จิตของผมยังไม่สงบ ผมยังชอบความวิเวก และยังไม่พร้อมที่จะแบกภาระใดๆในการเป็นเจ้าอาวาส” หลวงปู่สุขท่านยังอยากออกเดินธุดงค์เพื่อขัดเกลาจิตใจต่อไป ท่านจึงชวนเพื่อนพระด้วยกันอีก ๗ รูป ออกธุดงค์ หลวงพ่อชาท่านก็มิขัด และได้แนะนำให้ออกเดินทางหลังเพล เมื่อออกเดินทางก็ให้ภาวนาไปเรื่องๆ การธุดงค์ก็ค่ำไหนนอนนั่น บิณฑบาตแค่พอฉัน แล้วหลวงพ่อชาท่านก็ให้ธรรมะครั้งสุดท้ายกับหลวงปู่ไว้ว่า “ไปตายเอาดาบหน้าเด้อ เอาดีมาให้ได้ ถ้ามันยังไม่ได้ดี ก็ยังไม่ต้องกลับมา” แล้วหลวงปู่กับเพื่อนพระก็กราบลาหลวงพ่อชาออกเดินธุดงค์มุ่งหน้าสู่ภาคตะวันออกต่อไป ฯลฯ

รายละเอียด

พระผง สามแม่ สุดยอดของดี ของดี ของท่านครับ

(ตาม ใบฝอยครับ)

มีเกศา ฝังพลอย ฝังตะกรุด

ชั่วโมง นี้ เอากำไร องค์ละนิด องค์ละหน่อยครับ

#ประวัติพอสังเขป
❀พระครูพิสุทธิพรหมวิหาร❀
❀❀❀หลวงปู่สุข โกวิโท❀❀❀
❀❀❀พระครูพิสุทธิพรหมวิหาร หรือ หลวงปู่สุข โกวิโท หลวงปู่ท่านมีนามเดิมว่า “สุข” นามสกุล “เสาศิริ” เกิดเมื่อวันที่ ๒ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๔๗๖ ตรงกับวันจันทร์ขึ้น ๑๒ ค่ำ เดือน ๑๐ ปีระกา ณ บ้านหนองเตา ตำบลสำโรงใหญ่ ในขณะนั้น ปัจจุบันได้ขึ้นกับตำบลหนองไฮ อำเภออุทุมพรพิสัย จังหวัดศรีสะเกษ
❀❀❀บิดาของท่านชื่อ นายช่วย เสาศิริ มารดารชื่อ นางผัด เสาศิริ พ่อของท่านได้เสียชีวิตตอนท่านอายุได้ ๑๗ ปี ครอบครัวท่านมีฐานะยากจนมาก ส่วนแม่ของหลวงปู่ ท่านได้เอาไปเลี้ยงดูแลอยู่ที่วัดป่าพรหมวิหารจังหวัดพิจิตรด้วย โดยบวชเป็นแม่ชีจวบจนท่านถึงแก่กรรมด้วยโรคชราอายุ ๑๑๙ ปี หลวงปู่ท่านมีพี่น้องร่วมท้องทั้งหมด ๙ คน หลวงปู่เป็นบุตรคนที่ ๕ พี่น้องทั้งหมดได้ถึงแก่กรรมปัจจุบันคงเหลือหลวงปู่ กับ นางคำวัน ผู้เป็นน้องสาว
การอุปสมบท
อุปสมบทครั้งแรกเมื่ออายุ ๒๗ ปี
อุปสมบทครั้งที่สองเมื่ออายุ ๒๙ ปี ณ วัดสระกำแพงใหญ่ อ.อุทุมพรพิสัย จ.ศรีสะเกษ
พระอุปัชฌาย์ หลวงปู่เครื่อง สุภัทโท
พระกรรมวาจาจารย์ พระครูวิกรม ธรรมโสภิญ
พระอนุสาวนาจารย์ พระอาจารย์ที ธัมมทีโป
การศึกษา
สำเร็จชั้นประถมศึกษาปีที่ ๔ พ.ศ. ๒๔๙๒
สอบได้ น.ธ. ตรี พ.ศ. ๒๕๐๕
สอบได้ น.ธ. โท พ.ศ. ๒๕๑๑
สอบได้ น.ธ.เอก พ.ศ. ๒๕๑๒
พระอาจารย์ที่สอนพระกัมมัฎฐาน
หลวงปู่คำมี พุทธสาโร วัดถ้ำคูหาสวรรค์ จ.ลพบุรี
หลวงปู่เครื่อง สุภัทโท วัดสระกำแพงใหญ่ จ.ศรีสะเกษ
หลวงปู่ชา สุภัทโท วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี
หลวงพ่อพุทธทาส อินทปัญโญ สวนโมกขพลาราม จ.สุราษฎร์ธานี
พระอาจารย์ภัททันตะ อาสภมหาเถระ สำนักวิปัสสนาวิเวกอาศรม จังหวัดชลบุรี
❀❀❀เส้นทางธรรมการพบพ่อแม่ครูบาอาจารย์❀❀❀
❀❀❀ศึกษากับพระอุปัชฌาย์❀❀❀
❀❀❀หลวงปู่เครื่อง สุภัทโท หรือ พระมงคลวุฒอดีตเจ้าอาวาสวัดสระกำแพงใหญ่ ต.สระกำแพงใหญ่ อ.อุทุมพรพิสัย จ.ศรีสะเกษ ผู้มีพุทธาคมเข้มขลังและเป็นพระนักพัฒนาที่ชาวอีสานใต้ต่างให้ความเลื่อมใสศรัทธากันเป็นอย่างดียิ่ง ด้วยความเป็นพระเถระที่มีเมตตาธรรมขั้นสูง เคร่งครัดในพระธรรมวินัย เข้มขลังในพุทธาคมศักดิ์สิทธิ์ด้านเมตตามหานิยม เป็นที่พึ่งพิงทางจิตใจของญาติโยม หลวงปู่เครื่องท่านได้ไปศึกษามาหลายสำนัก อาทิเช่น หลวงปู่คำมี พุทธสาโร วัดถ้ำคูหาสวรรค์ จ.ลพบุรี หลวงพ่อสด วัดปากน้ำ และครูบาอาจารย์สายพระกรรมฐานอีกหลายรูป และอาจารย์ฆารวาสผู้เรืองเวทฝั่งลาวแถบเทือกเขาภูเขาควาย
❀❀❀หลวงปู่เครื่อง สุภัทโท ท่านเป็นดังพ่อแม่ครูบาอาจารย์องค์แรก และเป็นพระอุปัชฌาย์ของหลวงปู่สุข โกวิโท ตอนที่หลวงปู่ท่านบวชใหม่ๆ ก็จำพรรษาอยู่ที่วัดสระกำแพงใหญ่ คอยปฎิบัติดูแลอุปัฏฐากหลวงปู่เครื่องอย่างใกล้ชิด เพราะขณะนั้นหลวงปู่เครื่องท่านมีอาการอาพาธป่วยเป็นอำมพึก เดินไม่ได้ พระสุข ในขณะนั้น จึงอยู่ดูแลอย่างใกล้ชิดอยู่หลายปี จนหลวงปู่เครื่องท่านมีการดีขึ้น ช่วงเวลาที่อยู่ดูแล ก็ได้ศึกษาวิชาความรู้ทางด้านวิทยาคมไสยเวทย์ และแนวทางการปฏิบัติเจริญภาวนากรรมฐาน หลวงปู่สุขท่านเล่าว่าช่วงบวชใหม่ๆใช่วิธีการสร้างพระเนื้อดินถวายหลวงปู่เครื่องเพื่อฝังกรุบ้างแจกบ้างในสมัยนั้น โดยการกำหนดจิตให้เป็นสมาธิในการกดแม่พิมพ์เพื่อให้มีสติอยู่ตลอดเวลาเป็นการฝึกของท่านอีกวิธีหนึ่งในสมัยนั้น ช่วงพรรษาใหม่ๆท่านจะถูกมอง หาว่าเป็นพระบ้าบ้าง พูดใส่ว่าทำเป็นเคร่งครัดบ้างแต่หลวงปู่ท่านก็มิได้สนใจคำเหล่านั้นตั้งหน้าตั้งตาทำงานและปฎิบัติอย่างเดียว หลวงปู่เครื่องท่านจึงถ่ายทอดวิชาความรู้ให้ แต่ช่วงเวลานั้นก็ยังไม่สะดวกเท่าที่ควรเพราะหลวงปู่เครื่องท่านป่วยหนักอยู่ ท่านจึงได้ส่งให้หลวงปู่สุข ไปเรียนรู้เพิ่มเติมกับพระอาจารย์ของท่านอีกรูปหนึ่ง คือ หลวงปู่คำมี พุทธสาโร วัดถ้ำคู่หาสวรรค์ จังหวัดลพบุรี
❀❀❀หลวงปู่สุขท่านจะเคารพและนอบน้อมต่อองค์หลวงปู่เครื่องท่านเป็นอย่างมาก เพราะหลวงปู่เครื่องท่านเป็นทั้งพระอุปัชฌาย์ที่เป็นดังพ่อแม่ครูบาอาจารย์องค์แรกของหลวงปู่ และคอยประคับประคองดึงให้หลวงปู่อยู่ในร่มกาสาวพัสตร์มาโดยตลอดช่วงแรกๆ หลวงปู่เครื่องท่านจะเรียกใช้งานหลวงปู่สุขอยู่เสมอโดยเฉพาะงานก่อสร้างต่างๆภายในวัดสระกำแพงใหญ่ในสมัยนั้น เพราะหลวงปู่สุขท่านจะลงมือทำมากกว่าพูด ท่านจะมีอุปนิสัยพูดน้อย จึงทำให้หลวงปู่เครื่องท่านเมตตาหลวงปู่เป็นพิเศษ แม้กระทั่งหลวงปู่สุขท่านได้ไปเป็นเจ้าอาวาสอยู่ที่วัดป่าพรหมวิหารจังหวัดพิจิตรแล้วก็ตาม หลวงปู่เครื่องท่านก็มักจะเรียกใช้งานหลวงปู่อยู่เป็นประจำ ทุกปีหลวงปู่จะขึ้นลงไปกลับพิจิตร-ศรีสะเกษ ปีละหลายๆครั้ง จนคำสั่งขอสุดท้ายของหลวงปู่เครื่องที่มีต่อหลวงปู่สุขนั้นคือ ให้ท่านกลับขึ้นมาช่วยสร้างวัดให้กับบ้านเกิดของหลวงปู่เครื่อง ที่บ้านหนองแปน คือ วัดสุเทพนิต ในปี พ.ศ. ๒๕๕๐
❀❀❀มารผจญคิดลาสิขา❀❀❀
❀❀❀คิดจะลาสิขาอยู่หลายครั้งหลายคาช่วงบวชใหม่ๆ เพราะมีโยมผู้หญิงมาขอร้องให้สึกออกไปอยู่ด้วยกัน ถึงขั้นเตรียมเสื้อผ้ามาให้พร้อมสึกไปช่วยกันประกอบอาชีพค้าขาย และช่วงนั้นมีการเปิดสอบตำรวจบรรจุพลใหม่ แต่หลวงปู่เครื่องมิให้สึกท่านว่า “ตำรวจมันสอบยาก” หลวงปู่สุขท่านจึงว่า “งั่นก็จะสึกไปสอบครู” หลวงปู่เครื่องก็บอกว่า “พูดกับเด็กมันพูดยาก สอนยาก” หลวงปู่เครื่องท่านจึงไล่หลวงปู่ให้เข้าป่าไปคือให้ไปธุดงค์ ให้จิตมันหายฟุ้งซ่านที่คิดจะสึกให้หายไปก่อน หลวงปู่เครื่องท่านพูดดึงสติหลวงปู่ไว้ว่า “เป็นโยมมันมีแต่จะทุกข์ยังอยากจะออกไปอีกหรือ บ่ อยากพ้นทุกข์บอ” หลวงปู่สุขจึงตัดสิ้นใจไม่สึกแล้วออกเดินธุดงค์มุ่งหน้าสู่จังหวัดอุบลราชธานีต่อไป นับได้ว่าหลวงปู่เครื่องท่านเป็นดังพ่อแม่ครูบาอาจารย์ที่คอยประคับประคองหลวงปู่สุขให้อยู่ในร่มกาสาวพัสตร์มาโดยตลอด ในช่วงที่ท่านบวชใหม่ๆ
❀❀❀ศึกษาและปฎิบัติธรรมกับพระอาจารย์ของอาจารย์❀❀❀
❀❀❀หลวงปู่คำมี พุทธสาโร วัดถ้ำคู่หาสวรรค์ จังหวัดลพบุรี❀❀❀
❀❀❀เมืองลพบุรี มีสุดยอดพระเกจิมากมาย ซึ่งยังคงสืบทอดกันมาไม่ขาดสายตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ยอดพระเกจิในยุคหลังปี ๒๕๐๐-๒๕๒๐ ที่เป็นระดับแนวหน้าคงหนีไม่พ้นหลวงปู่คำมี วัดถ้ำคูหาสวรรค์ หลวงพ่อพริ้ง วัดโบสถ์โก่งธนู หลวงพ่อบุญมี วัดเขาสมอคอน เป็นต้น หลวงปู่คำมี วัดถ้ำคูหาสวรรค์ ซึ่งนับเป็นพี่ใหญ่ของยอดพระเกจิในช่วงปี พ.ศ. ๒๕๐๐-๒๕๒๐ ในงานปลุกเสกพระเครื่องของวัดต่างๆในลพบุรีและใกล้เคียงสมัยนั้น ถ้ามีการนิมนต์หลวงปู่คำมี หลวงพ่อพริ้ง และหลวงพ่อบุญมี มาร่วมงานพร้อมกัน
หลวงปู่คำมีจะได้รับเกียรติให้เป็นผู้นำของพระสายลพบุรีเพราะว่ามีคุณวุฒิและอาวุโสสูงสุด หลวงปู่คำมี เป็นพระไม่ธรรมดาเก่งทั้งด้านวิชาอาคมและวิปัสสนากรรมฐาน หลวงปู่คำมี ท่านเป็นหนึ่งในศิษย์ของสมเด็จลุน แห่งนครจำปาสัก ได้รับการถ่ายทอดวิชาจนหมดสิ้นจากสมเด็จลุน ตั้งแต่ยังเป็นสามเณรและได้ศึกษาวิชากับหลวงปู่สีทัตถ์ วัดท่าอุเทน จังหวัดนครพนม นอกจากนี้ท่านยังได้เรียนวิปัสสนากรรมฐานกับหลวงปู่เสาร์ กันตสีโล พระอาจารย์ใหญ่ฝ่ายวิปัสนากรรมฐาน หลวงปู่คำมี เป็นพระเถระที่มีอายุยืนยาวถึง ๑๐๘ ปี มรณภาพเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๒๔ เป็นครูบาอาจารย์อีกหนึ่งรูปที่สังขารไม่เน่าเปื่อย
❀❀❀กระทั่งเมื่อหลวงปู่สุขท่านได้มาศึกษาเล่าเรียนและอยู่ดูแลอุปัฏฐากหลวงปู่เครื่องจนท่านมีอาการดีขึ้นพอสมควรแล้ว หลวงปู่สุขหรือพระสุขในขณะนั้นก็กราบลาหลวงปู่เครื่องเพื่อจะออกธุดงค์หาความสงบในการฝึกจิต จึงได้เดินทางมุ่งหน้าสู้จังหวัดลพบุรีเพื่อไปหาหลวงปู่คำมี พุทธสาโร แห่งวัดถ้ำคู่หาสวรรค์ เพื่อขอศึกษาหาความรู้ตามคำแนะนำของหลวงปู่เครื่อง ซึ่งหลวงปู่สุขท่านก็รู้จักและเคยพบหลวงปู่คำมีมาก่อนแล้ว เพราะหลวงปู่คำมีท่านเคยมาที่วัดสระกำแพงใหญ่ หลังจากที่ได้ไปอยู่กับหลวงปู่คำมี ที่วัดถ้ำคูหาสวรรค์นี้ มีญาติของหลวงปู่ ท่านได้มาอยู่กับหลวงปู่คำมีก่อน ชื่อว่าพระอาจารย์หวานหรือพระอาจารย์หวั่น ส่วนหลวงปู่คำมีท่านจะเรียกว่าหวาน เป็นศิษย์รุ่นพี่ที่อยู่ใกล้ชิดหลวงปู่คำมีมาตลอด ส่วนหลวงปู่สุขท่านจะเทียวไปเทียวมา เดินธุดงค์มาหาบ้างขึ้นรถมาหาบ้าง ช่วงเวลาที่อยู่ศึกษากับหลวงปู่คำมี หลวงปู่สุขท่านก็ตั้งใจปฏิบัติเจริญภาวนาศึกษาธรรมจนเป็นที่พอใจแล้วจึงได้กราบลาหลวงปู่คำมีเพื่อธุดงค์ต่อไป แต่ก็ยังไปมาหาสู่เป็นประจำ จนกระทั้งหลวงปู่คำมีท่านมรณภาพไปแล้ว หลวงปู่สุขท่านจึงได้มีโอกาสกลับไปอีกครั้ง เนื่องจากต้องพาตัวพระอาจารย์หวานที่เป็นญาติและเป็นศิษย์รุ่นพี่กลับมารักษาตัวที่บ้านเกิดที่จังหวัดศรีสะเกษหลังจากนั้นก็ไม่ได้มีโอกาสกลับไปอีกเลย วิชาหลักที่ได้ศึกษากับหลวงปู่คำมีคือวิชาเกี่ยวกับการตั้งธาตุหนุนธาตุเปลี่ยนธาตุ ของธาตุทั้งสี่และหลักการเจริญพระกรรมฐาน จนหลวงปู่คำมีท่านบอกกับหลวงปู่ว่า “ถ้าท่านอยากเรียนวิชาอะไรกับผม ผมจะสอนให้หมดทุกอย่าง” แต่หลวงปู่ท่านก็ได้ตอบหลวงปู่คำมีไปว่า “ผมบ่เอาหรอกครับ ที่มีอยู่ก็แบกหนักพอแล้วถือหนักพอแล้วบ่รู้จะถือจะแบกหามไปเฮ็ดอียั่งหนักหนาแล้วครับ เอาแนวพ้นทุกข์ดีกว่า บ่ต้องถืออียั่งดี เบาดีครับ” หลวงปู่คำมีท่านนิ่งมองดูหน้าหลวงปู่สักครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “จิตท่านดีแล้ว ทำถูกแล้ว” เรื่องความอัศจรรย์ของหลวงปู่คำมีนั้นมีมาก ซึ่งหลวงปู่สุขท่านเล่าว่ามีทั้ง ย่นระยะทาง หายตัว ฝนตกไม่เปียก วาจาสิทธิ์ เป็นต้น
❀❀❀มุ่งหน้าสู่วัดหนองป่าพง จังหวัดอุบลราชธานี❀❀❀
❀❀❀พรรษาที่ ๑๐ ขึ้น ๑๔ ค่ำ เดือน ๕ เดินทางไปสู่วัดหนองป่าพง เพื่อแสวงหาธรรมและแนวทางในการปฎิบัติกับ หลวงปู่ชา สุภัทโท หรือ พระโพธิญาณเถร ตอนไปอยู่ใหม่ๆ หลวงปู่สุขท่านจะถูกจับตาดูเป็นพิเศษเพราะช่วงเวลานั้น ยังเป็นยุคของคอมมิวนิสต์ จึงป้องกันการแอบอ้างเป็นพระปลอม พอหลวงพ่อชาท่านทดสอบดูความประพฤติอยู่นานถึงสามเดือน จนเห็นสมควร ท่านจึงเอาผ้าไตรจีวรและบาตรมาให้หลวงปู่ เพื่อให้เข้ากับหมู่สงฆ์ภายในวัดหนองป่าพงเพื่อให้เกิดความเป็นระเบียบเรียบร้อย ได้ผ้ามาก็มีรอยขาดบ้างและได้บาตรเก่าใบใหญ่ เพราะในสมัยนั้นเครื่องอัฐบริขารของพระสงฆ์นั้นหายาก หลังจากได้ผ่านการทดสอบการฝึกอบรมและการปฎิบัติเบื้องต้นแล้วนั้น หลวงพ่อชาท่านมักจะเรียกใช้งานหลวงปู่อยู่เป็นประจำโดยเฉพาะงานก่อสร้างต่างๆภายในวัดหนองป่าพง เพราะหลวงปู่ท่านมีความรู้ความสามารถในงานก่อสร้างเป็นอย่างมาก และในสมัยนั้นมีการก่อสร้างแท้งค์เก็บน้ำ จนกระทั่งหลวงปู่ท่านอยู่ฝึกอบรมจิตใจและข้อวัตรในการปฎิบัติกับหลวงพ่อชาเป็นระยะเวลา ๒ ปี หลวงพ่อชาท่านจึงเห็นสมควรที่จะออกไปเผยแผ่แนวทางในการปฎิบัติ หลวงพ่อชาท่านจึงมอบหมายให้หลวงปู่ไปเป็นเจ้าอาวาสวัดป่าสวนกล้วย เป็นอีกหนึ่งในสาขาของวัดหนองป่าพง แต่หลวงปู่ท่านเองยังไม่พร้อม โดยให้เหตุผลกับหลวงพ่อชา ไปว่า “จิตของผมยังไม่สงบ ผมยังชอบความวิเวก และยังไม่พร้อมที่จะแบกภาระใดๆในการเป็นเจ้าอาวาส” หลวงปู่สุขท่านยังอยากออกเดินธุดงค์เพื่อขัดเกลาจิตใจต่อไป ท่านจึงชวนเพื่อนพระด้วยกันอีก ๗ รูป ออกธุดงค์ หลวงพ่อชาท่านก็มิขัด และได้แนะนำให้ออกเดินทางหลังเพล เมื่อออกเดินทางก็ให้ภาวนาไปเรื่องๆ การธุดงค์ก็ค่ำไหนนอนนั่น บิณฑบาตแค่พอฉัน แล้วหลวงพ่อชาท่านก็ให้ธรรมะครั้งสุดท้ายกับหลวงปู่ไว้ว่า “ไปตายเอาดาบหน้าเด้อ เอาดีมาให้ได้ ถ้ามันยังไม่ได้ดี ก็ยังไม่ต้องกลับมา” แล้วหลวงปู่กับเพื่อนพระก็กราบลาหลวงพ่อชาออกเดินธุดงค์มุ่งหน้าสู่ภาคตะวันออกต่อไป
ฯลฯ