หมวด เครื่องรางของขลัง

พิสมร หลวงปู่เหรียญ วัดบางระโหง นนทบุรี

ชื่อร้านค้า	nanaa43 - (คลิ๊กที่นี่เพื่อดู ข้อมูลเกี่ยวกับร้านค้า)
ชื่อเจ้าของร้านค้า	nanaa43 (345)
ชื่อพระเครื่อง	พิสมร หลวงปู่เหรียญ วัดบางระโหง นนทบุรี
อายุพระเครื่อง	-
หมวดพระ	เครื่องรางของขลัง
ราคาเช่า	-
เบอร์โทรติดต่อ	(ไม่แสดงเบอร์ เนื่องจากรายการนี้ไม่ได้ปล่อยเช่า)
อีเมล์ติดต่อ	gamsai_27@hotmail.com
สถานะ
Facebook	Share
เปิดให้เช่าตั้งแต่วันที่	ศ. - 02 พ.ค. 2557 - 17:41.25
แก้ไขข้อมูลล่าสุดเมื่อ	ศ. - 02 พ.ค. 2557 - 17:41.25

รายละเอียด
ก่อนปีใหม่ เมื่อประมาณปี 2552 หลังจากได้อ่านประวัติหลวงปู่เหรียญ วัดบางระโหงแล้ว ผมก็เกิดความเลื่อมใส อยากจะหาวัตถุมงคลของหลวงปู่มาห้อยสักหนึ่งอย่าง ดูพระก็ไม่เป็น ก็ให้เพื่อนๆดูให้ เพื่อนแจ้งว่าหน้าหมู่บ้าน ช.รุ่งเรือง 6 บางบัวทอง(ตอนนั้นเช่าห้องพักอยู่ในหมู่บ้าน)มีร้านขายอาหารตามสั่งอยู่ ลุงแกเปิดตู้พระเล็กๆด้วย เขาเห็นว่ามีพิสมรหลวงปู่เหรียญอยู่6-7ลูกด้วยเลยมาบอกผม ก่อนนั้นผมก็เคยไปใช้บริการร้านอยู่หลายครั้งแต่ยังไม่เคยรู้ว่าลุงแกมีของหลวงปู่ด้วย และด้วยที่ตัวผมเองดูพระไม่เป็นเลยไม่ได้สนใจพระของลุงเลยไปทานข้าวเพียงอย่างเดียว พอรู้ว่าลุงแกมีพิสมรผมก็รีบไปใช้บริการร้านลุง แต่วันนั้นไม่มีตู้กระจกตั้งแล้วสอบถามลุงถึงพิสมรว่ายังมีเหลืออยู่หรือเปล่าและตู้กระจกไปไหนแล้วครับ ลุงบอกว่าเก็บของขึ้นบ้านหมดแล้ว ไม่ปล่อยบูชาแล้ว ผมใจหายวูบเลยครับ เสียดายมาก เพราะลุงแกไม่ได้ทำเป็นธุรกิจจะออกไปทางเก็บสะสมแล้วโชว์ไว้ในร้านมากกว่า วันนั้นผมอ้อนวอนลุงขอแบ่งสักลูกได้ไหมครับ จะเอามาห้อยบูชา ลุงแกก็บอกว่าเก็บแล้ว ไม่แบ่งให้ใครแล้ว ผมเหงาเลยครับ หมดหวัง จะหาที่ไหนได้อีกทีนี้ หลังจากวันนั้นผมก็ยังไปใช้บริการร้านลุงปกติ น้องผมที่มาพักอยู่ด้วยเขาก็แวะไปที่ร้านลุง ไปกินข้าว คุยเรื่องพระกับลุง บ่อยๆเลยครับ ส่วนผมต้องทำงาน เลิกโอทีสามทุ่มก็ห่างจากร้านลุงไป สองสามเดือน ก่อนถึงวันปีใหม่ ปี53 วันนั้นที่ห้องพักผม มีเพื่อนๆน้องๆมาเลี้ยงฉลองกันหลายคนครับ งานเล็กๆ ผมก็ให้น้องไปสั่งกับข้าวร้านลุง ต้มยำ ผัดผัก ต่างๆเอากินกันพร้อมตั้งวงดื่มกัน สักพักลุงก็ปั่นจักรยานเอากับข้าวมาส่ง ผมก็จ่ายตังค์พร้อมทักทายพูดคุยกับลุงปกติ ลุงก็กลับไป ผมกับเพื่อนและน้องๆก็ดื่มเฮฮากัน จนงานเลิกแยกย้ายกันนอน เช้าวันรุ่งขึ้นสายมากแล้ว ผมกับน้องก็ตื่นมาหิวข้าว ก็ไปที่ร้านลุงเช่นเดิมสั่งกับข้าวตามสั่ง กิน ส่วนลุงก็มารับเมนูปกติ เสร็จแล้วแกก็ขึ้นไปบนบ้าน ผมกับน้องนั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอข้าว สักพักลุงแกลงมาเดินมาหาผมพร้อมทั้งยื่นพิสมรให้ 1 ลูก และพูดว่าจะเอาไปให้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วตอนที่เอากับข้าวไปให้ แต่เห็นคนเยอะกินเหล้ากันด้วยกลัวจะห่ามลองของกัน เลยไม่ให้ ผมงงมากครับ ดีใจจนทำไรไม่ถูก คิดว่าจะไม่มีบุญได้มาครอบครองแล้ว และลุงยังพูดอีกว่า "ลุงนั่งสมาธิดูแล้ว หลวงปู่บอกว่าให้ได้คนนี้ เพราะว่าเขาจำเป็นต้องใช้"ผมไหว้ขอบคุณลุงหลายครั้ง กินข้าวไม่รู้รสชาติเลยครับ ขากลับลืมกุญแจบ้าน กุญแจมอไซด์ ลืมหมดดีใจมาก น้องผมมาคุยกับลุงเกือบทุกวัน ลุงไม่ให้ ให้ผมคนเดียว น้องมันก็ยังงง พอได้มาเสร็จผมนำไปเลี่ยมทองห้อยคอมาจนทุกวันนี้ครับ หลังจากวันนั้น น้องผมได้ไปขอเช่าเหรียญรุ่นแรกจากลุง ลุงบอกว่า"นั่งสมาธิดูแล้วหลวงปู่บอกไม่ให้ปล่อย"น้องผมก็ไม่ได้ครับ ขอบคุณลุงมากๆครับ นี่คือประสบการณ์ของผมกับพิสมรของหลวงปู่เหรียญ วัดบางระโหง เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นผมมิได้ปั้นแต่งเพื่อธุรกิจหรือผลประโยชน์ใดๆทั้งสิ้นครับ เพียงอยากเผยแผ่บารมีของหลวงปู่ครับ

รายละเอียด

ก่อนปีใหม่ เมื่อประมาณปี 2552 หลังจากได้อ่านประวัติหลวงปู่เหรียญ วัดบางระโหงแล้ว ผมก็เกิดความเลื่อมใส อยากจะหาวัตถุมงคลของหลวงปู่มาห้อยสักหนึ่งอย่าง ดูพระก็ไม่เป็น ก็ให้เพื่อนๆดูให้ เพื่อนแจ้งว่าหน้าหมู่บ้าน ช.รุ่งเรือง 6 บางบัวทอง(ตอนนั้นเช่าห้องพักอยู่ในหมู่บ้าน)มีร้านขายอาหารตามสั่งอยู่ ลุงแกเปิดตู้พระเล็กๆด้วย เขาเห็นว่ามีพิสมรหลวงปู่เหรียญอยู่6-7ลูกด้วยเลยมาบอกผม ก่อนนั้นผมก็เคยไปใช้บริการร้านอยู่หลายครั้งแต่ยังไม่เคยรู้ว่าลุงแกมีของหลวงปู่ด้วย และด้วยที่ตัวผมเองดูพระไม่เป็นเลยไม่ได้สนใจพระของลุงเลยไปทานข้าวเพียงอย่างเดียว พอรู้ว่าลุงแกมีพิสมรผมก็รีบไปใช้บริการร้านลุง แต่วันนั้นไม่มีตู้กระจกตั้งแล้วสอบถามลุงถึงพิสมรว่ายังมีเหลืออยู่หรือเปล่าและตู้กระจกไปไหนแล้วครับ ลุงบอกว่าเก็บของขึ้นบ้านหมดแล้ว ไม่ปล่อยบูชาแล้ว ผมใจหายวูบเลยครับ เสียดายมาก เพราะลุงแกไม่ได้ทำเป็นธุรกิจจะออกไปทางเก็บสะสมแล้วโชว์ไว้ในร้านมากกว่า วันนั้นผมอ้อนวอนลุงขอแบ่งสักลูกได้ไหมครับ จะเอามาห้อยบูชา ลุงแกก็บอกว่าเก็บแล้ว ไม่แบ่งให้ใครแล้ว ผมเหงาเลยครับ หมดหวัง จะหาที่ไหนได้อีกทีนี้ หลังจากวันนั้นผมก็ยังไปใช้บริการร้านลุงปกติ น้องผมที่มาพักอยู่ด้วยเขาก็แวะไปที่ร้านลุง ไปกินข้าว คุยเรื่องพระกับลุง บ่อยๆเลยครับ ส่วนผมต้องทำงาน เลิกโอทีสามทุ่มก็ห่างจากร้านลุงไป สองสามเดือน ก่อนถึงวันปีใหม่ ปี53 วันนั้นที่ห้องพักผม มีเพื่อนๆน้องๆมาเลี้ยงฉลองกันหลายคนครับ งานเล็กๆ ผมก็ให้น้องไปสั่งกับข้าวร้านลุง ต้มยำ ผัดผัก ต่างๆเอากินกันพร้อมตั้งวงดื่มกัน สักพักลุงก็ปั่นจักรยานเอากับข้าวมาส่ง ผมก็จ่ายตังค์พร้อมทักทายพูดคุยกับลุงปกติ ลุงก็กลับไป ผมกับเพื่อนและน้องๆก็ดื่มเฮฮากัน จนงานเลิกแยกย้ายกันนอน เช้าวันรุ่งขึ้นสายมากแล้ว ผมกับน้องก็ตื่นมาหิวข้าว ก็ไปที่ร้านลุงเช่นเดิมสั่งกับข้าวตามสั่ง กิน ส่วนลุงก็มารับเมนูปกติ เสร็จแล้วแกก็ขึ้นไปบนบ้าน ผมกับน้องนั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอข้าว สักพักลุงแกลงมาเดินมาหาผมพร้อมทั้งยื่นพิสมรให้ 1 ลูก และพูดว่าจะเอาไปให้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วตอนที่เอากับข้าวไปให้ แต่เห็นคนเยอะกินเหล้ากันด้วยกลัวจะห่ามลองของกัน เลยไม่ให้ ผมงงมากครับ ดีใจจนทำไรไม่ถูก คิดว่าจะไม่มีบุญได้มาครอบครองแล้ว และลุงยังพูดอีกว่า "ลุงนั่งสมาธิดูแล้ว หลวงปู่บอกว่าให้ได้คนนี้ เพราะว่าเขาจำเป็นต้องใช้"ผมไหว้ขอบคุณลุงหลายครั้ง กินข้าวไม่รู้รสชาติเลยครับ ขากลับลืมกุญแจบ้าน กุญแจมอไซด์ ลืมหมดดีใจมาก น้องผมมาคุยกับลุงเกือบทุกวัน ลุงไม่ให้ ให้ผมคนเดียว น้องมันก็ยังงง พอได้มาเสร็จผมนำไปเลี่ยมทองห้อยคอมาจนทุกวันนี้ครับ หลังจากวันนั้น น้องผมได้ไปขอเช่าเหรียญรุ่นแรกจากลุง ลุงบอกว่า"นั่งสมาธิดูแล้วหลวงปู่บอกไม่ให้ปล่อย"น้องผมก็ไม่ได้ครับ ขอบคุณลุงมากๆครับ นี่คือประสบการณ์ของผมกับพิสมรของหลวงปู่เหรียญ วัดบางระโหง เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นผมมิได้ปั้นแต่งเพื่อธุรกิจหรือผลประโยชน์ใดๆทั้งสิ้นครับ เพียงอยากเผยแผ่บารมีของหลวงปู่ครับ