ประวัติ วัดบรรพตคีรี (วัดภูจ้อก้อ) ต.หนองสูงใต้ อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร

หลวงปู่หล้า  เขมปตฺโต
      วัดบรรพตคีรี (ภูจ้อก้อ)  ตำบลหนองสูงใต้  อำเภอหนองสูง  จังหวัดมุกดาหาร

นามเดิม หล้า  เสวตร์วงศ์

เกิด วันจันทร์ที่  ๑๙  กุมภาพันธ์  พ.ศ.  ๒๔๕๔  ตรงกับวันขึ้น ๓ ค่ำ  ปีกุน  ณ  บ้านกุดสระ  ตำบลกุดสระ  อำเภอหมากแข้ง  จังหวัดอุดรธานี
โยมบิดา คูณ  เสวตร์วงศ์
โยมมารดา แพง  เสวตร์วงศ์

บรรพชา เมื่ออายุได้ ๑๘ ปี ณ วัดบัวบาน  บ้านกุดสระ  ตำบลกุดสระ  อำเภอหมากแข้ง  จังหวัดอุดรธานี  โดยมีพระอาจารย์หนู  ติสฺสเถโร  เป็นพระอุปัชฌาย์

อุปสมบท ครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ. ๒๔๗๓  โดยมี พระอาจารย์หนู  ติสฺสเถโร  เป็นพระอุปัชฌาย์  บวชได้ไม่นานก็ลาสิกขาจากพระภิกษุ  แม้จะไม่อยากลาเท่าใดนัก  แต่หมู่เพื่อนพาคะนองก็ได้ลาไปตามเพื่อน  ภายหลังท่านได้แต่งงาน ๒ ครั้ง  มีบุตร ๑ คนกับภรรยาคนแรก และมีบุตร ๓ คน กับภรรยาคนต่อมา  เมื่ออายุได้ ๓๒ ปี ได้กลับคืนสู่เพศพรหมจรรย์อีกครั้ง  ในเดือนเมษายน  พ.ศ. ๒๔๘๖  ณ  วัดบ้านยาง  โดยมีพระครูคูณ  เป็นพระอุปัชฌาย์  พระอาจารย์เสาร์  เป็นพระอนุสาวนาจารย์  บวชอยู่ได้ ๓ พรรษา โยมมารดาก็ถึงแก่กรรม  ภายหลังฌาปนกิจศพมารดาเสร็จ  ก็ได้กราบลาอุปัชฌาย์  ไปหาท่านเจ้าคุณธรรมเจดีย์ (จูม  พนฺธุโล)  อุปัชฌาย์นั้นก็อาลัย  ท่านจึงได้กราบเรียนว่า “กระผมบวชเมื่อแก่อายุขั้น ๓๐ ลูกตายเสียเมียตายจาก  ถ้าอยู่ใกล้บ้านไม่ได้ปฏิบัติสะดวกโลกจะกล่าวว่าบวชเลี้ยงชีวิต  และบวชคราวนี้  ก็เห็นภัยในสงสารอย่างเต็มที่  ไม่ไว้ใจในชีวิตเลยและไม่ไว้ใจในสังขารทั้งปวงด้วย  อยากจะไปปฏิบัติธรรมเพื่อพ้นทุกข์ในสงสารขอรับ” อุปัชฌาย์จึงอนุญาต  เมื่อไปถึงวัดโพธิสมภรณ์แล้ว  องค์ท่านก็เมตตารับไว้และให้โยมวัดป่าโพธิ์ชัย  หนองน้ำเค็ม  มารับเอาไปปฏิบัติ  เพื่อรอญัตติ  วัดนี้มีหลวงพ่อบุญมี (ศิษย์ผู้หนึ่งของพระอาจารย์ใหญ่มั่น) เป็นเจ้าอาวาส  หลวงปู่หล้าได้กล่าวว่าท่านมีอุบายสั่งสอนเยือกเย็นแยบคายพอควร

ญัตติเป็นพระธรรมยุติกนิกาย   ครั้นถึงวันที่ ๑๕ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๔๘๘  ท่านเจ้าคุณพระธรรมเจดีย์ (จูม  พนฺธุโล) ขณะดำรงสมณศักดิ์ที่ พระเทพกวี  ก็สั่งให้เข้าไปญัตติที่ วัดโพธิสมภรณ์  อำเภอเมือง  จังหวัดอุดรธานี  มีพระครูธรรมธร  เป็นพระธรรมวาจาจารย์  แล้วก็ต่อนิสสัยกับหลวงพ่อบุญมีในวันนี้  ภายหลังจากที่ได้อยู่จำพรรษากับหลวงพ่อบุญมี ๑ พรรษาแล้ว  ท่านก็ได้กราบลาหลวงพ่อบุญมีออกตามหาหลวงปู่มั่น  หลวงปู่หล้าท่านได้เดินธุดงค์อยู่เป็นเวลาหลายเดือน  ก็มาถึงวัดป่าบ้านหนองผือ  ประมาณเที่ยงวันของเดือนเมษายน  พ.ศ. ๒๔๘๙  ซึ่งท่านได้กราบเรียนหลวงปู่มั่นว่า “ขอมอบกายถวายชีวิตต่อพระอาจารย์  ผูกขาดทุกลมปราณ  ตลอดทั้งคณะสงฆ์ในที่นี้ทุกๆองค์ด้วย  ข้าน้อยว่าจะมาแต่ปีกลายนี้  แต่ท่านเจ้าคุณเทพกวีบอกว่าให้ไปหัดภาวนากับหลวงพ่อบุญมีวัดป่าหนองเค็มเสีย ก่อนในปีนี้” หลังจากนั้น ๕ วัน ก็ได้เข้ากราบเท้าท่านขอนิสสัยองค์ท่านก็กรุณารับไว้  ภายหลังพระอาจารย์มหาบัวได้กรุณาเตือนว่า “เอาให้ดีนะ  เมื่อคุณได้มอบกายถวายตัวกับองค์ท่านแบบแจบจมอย่างนี้แล้ว  ต้องเข่นหนักนะ เพราะองค์ท่านมีความหมายว่า  จะจริงเหมือนที่มอบกายถวายตัวหรือไม่  หรือเป็นเพียงมายาว่าเปล่าๆ และจะแสดงการสู้ข้อต่อครูเหล่านี้เป็นต้น  เพราะธรรมดาเหล็กเมื่อเอามาให้ช่างตีก็ต้องตี  พอจะป็นมีดเป็นพร้าก็ต้องให้รู้จัก  ถ้าเป็นเหล็กก้นเตาก็ใช้ไม่ได้คืนให้เจ้าของเดิม  ถ้าเป็นเหล็กแข็งเผาไฟแดงๆ ก็ตีลงไปอย่างหนักนะท่าน  แต่การตีค่อยตีแรง  ไม่เป็นหน้าที่ของเหล็ก  จะไปผูกขาด  ตั้งกฎไว้ผูกมัดช่างผู้จะตีนะท่าน  สิ่งเหล่านี้คุณต้องรู้ล่วงหน้าไว้นะ  ผมนึกสงสารคุณเพราะเป็นชาวอุดรด้วยกัน  แม้ตัวของผมท่านก็เข่นมามากแล้วด้วยอุบายต่างๆ ธรรมดาพ่อแม่ถึงจะเข่นลูกๆเต็มภูมิสักเพียงไรด้วยอุบายต่างๆนนา ก็ดี  ยังมีเมตตาอยู่เต็มภูมิ  และถือว่าเป็นลูกๆอยู่เต็มภูมินั้นเอง

มรณภาพ วันที่  ๑๙  มกราคม  พ.ศ. ๒๕๓๙  ณ  วัดบรรพตคีรี  สิริรวมอายุได้  ๘๔ ปี  ๑๑  เดือน 

 *  ประวัติหลวงปู่หล้า  เขมปตฺโต นี้  หาอ่านเพิ่มเติมได้ในฉบับที่หลวงปู่หล้าได้เขียนไว้  ซึ่งตลอดทั้งเล่มมีเนื้อหาที่ซาบซึ้งกินใจมาก  ควรอย่างยิ่งที่พุทธศาสนิกชนจะได้หามาอ่าน  เพื่อให้เกิดสังฆานุสติ

ข้อมูลอ้างอิงจาก : dhammasavana.or.th