พระเครื่องส่วนมาก ในร้าน จะได้มาจากท้องถิ่นที่มีการซื้อขายแลกเปลี่ยนประมูลกัน ตามงานนัด หมู่บ้าน อำเภอ และจังหวัด แถวๆ กาฬสินธุ์ มหาสารคาม อุดรธานี สกลนคร หนองคาย ร้อยเอ็ด ถ้าเป็นพระท้องถิ่นเวลาไปเช่าเขาจะตีกันแพง (หวงสุดๆ)แต่ถ้าเป็นพระส่วนกลาง พระกรุส่วนกลางเขาจะไม่ค่อยหวงกันเท่าไร เราจึงมีโอกาสในการได้พระมาเข้าร้าน แต่ก็ขึ้นอยู่กับจังหวะและโอกาส การเล่นพระแถวอีสานจะสนุกสนานไม่ซีเรียส แบบง่ายๆตรงไปตรงมา ไม่ต้องมีใครคอยเป็นพี่เลี้ยง ชอบก็แลกกัน ประมูลกัน ซื้อขายกัน จึงเป็นที่มาของคำว่าคนอีสานมีน้ำใจเด้อ ในวงการพระเครื่องมีพระหลากหลาย ที่รอให้เราค้นคว้าหาความรู้ในพระสายนั้นๆคนที่เข้ามาในวงการพระเครื่องขอให้อย่าหยุดในการอนุรักษ์พระเครื่องแดนสยาม ขอให้ทุกท่านสืบสานต่อไป ศาสดาพระเครื่อง ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกๆท่านครับ ขอขอบพระคุณ